Blog: Ik ga het doen! Afl. 9
NieuwsNa de les besluiten mijn trainer&coach Maarten en ik dat we de mooie avond nog even meepakken met een hapje eten op het terras van het restaurant op De Dijckhoeve. Onderwerp van gesprek is een stalgenootje die nog maar een paar dagen geleden heeft moeten besluiten om haar paard met vervroegd pensioen te sturen. Ze is er nog niet uit waar hij naartoe gaat. Ik denk aan mijn paard Laurens die nu 23 jaar is en bij vrienden in Frankrijk met pensioen staat.
In februari is het daar al voorjaar en de winter dient zich pas aan in november/december. Het landschap is heuvelachtig met weiden vol met verschillende natuurlijke grassoorten en kruiden. 24/7 lekker struinen, rollen en spelen, hoe kun je een paard beter bedanken voor jarenlange trouwe dienst en kameraadschap? Dus ik zeg tegen Maarten: “Frankrijk? Nee hè, veel te ver, dat gaat ze nooit willen.” Ik stuur toch maar een appje naar Frankrijk met de vraag of er nog een paard bij kan, want je weet maar nooit. “Ja hoor, hij is van harte welkom”, is het antwoord. “Trouwens, ken jij nog iemand die misschien interesse heeft in een leuke merrie? Ze heeft een blessure, maar met goed rechtrichten kun je dat wel op lossen, helaas heb ik er geen tijd voor.”
Een week later
Maarten, stalgenote en ik zitten in de kantine. “Zal ik het maar vertellen?”, zegt Maarten, en ik knik. Dus vertelt hij dat haar paard van harte welkom is in Frankrijk. Dat ik en manlief een bezoek aan ons paard Laurens hebben gepland en onverwachts met de trailer gaan omdat we een merrie mee terugnemen. En dat we de heenreis dus met een lege trailer gaan. Met andere woorden… De tranen wellen op bij stalgenote en ik zie aan haar dat ze al een besluit heeft genomen, ze kent de plek al van mijn beschrijvingen en foto’s. Wat een dappere beslissing! Ik voel haar verdriet binnenkomen alsof ik gisteren pas Laurens heb weggebracht en sla mijn armen troostend om haar heen.
Een paar weken later
Een dubbeltje kan vreemd rollen… Tijdens mijn zoektocht voor mijn ‘ik ga het doen’ project is de Vitafloor op mijn pad gekomen: een computergestuurde trilvloer voor paarden die kan worden ingezet voor meerdere doeleinden, bijvoorbeeld als trainingsondersteuning en voor revalidatie. Ik vraag me af of het ook zou kunnen werken voor de merrie? Ik pak de telefoon. Niet veel later word ik teruggebeld vanuit Amerika.
Bij de eerste kennismaking ben ik verbluft maar ook wel sceptisch over de positieve effecten die deze ‘whole body vibration treatment’ zou hebben op banden, pezen en spieren (ook rug), hoefgroei, botkwaliteit en de interne organen van paarden. Het Vitafloor systeem blijkt echter al vele jaren succesvol te worden ingezet bij dierenklinieken en professionele en particuliere stallen in Europa en Amerika. Paarden vinden het ook erg prettig, getuige dit grappige filmpje: https://www.youtube.com/watch?v=E8ZUq4OUoFA. Dit telefoontje verandert alles. Zonder dat ik het al weet, vallen alle puzzelstukjes op hun plaats.
Drie weken geleden
Ik leg de telefoon neer en ben beduusd en opgetogen tegelijk. Na veel intensieve gesprekken heb ik het vertrouwen gekregen om de officiële vertegenwoordiging van Vitafloor voor de Benelux op me te nemen! In Nederland is de Vitafloor nog relatief onbekend. Onbekend maakt onbemind. En ik mag daar verandering in gaan brengen. Het is vast niet moeilijk om te raden wat ik antwoordde op de vraag of ik het wilde gaan doen: “Ja, natúúrlijk ga ik het doen!” Mijn droom is werkelijkheid geworden, meer dan een jaar nadat ik het mezelf beloofde!
