Blog: Paardje jagen

Als een speer vloog ze achter de galopperende benen aan. In de hoop op? Tja, waar hoop je eigenlijk op als klein hondje? Haar hoofdje was net zo klein als de hele hoef van een paard. Wat heb je daar te zoeken vraag je je af. Maar ja, wist zij veel. Het najagen alleen bracht kennelijk al voldoening genoeg. Ik bleef er bijna in en schreeuwde mijn longen uit mijn lijf. Niet dat het hielp. Laten we het erop houden dat de schone Griekse de Nederlandse taal nog niet goed genoeg beheerste. 

Maar godzijdank is er niets ernstig gebeurd. Niet met de paarden, niet met de ruiters en niet met mijn hond. Maar wel met mij. Het beeld, de schrik, de verlammende angst en de enorme schaamte kan ik nog altijd oproepen. Er had zoveel verdriet kunnen ontstaan. Ik heb trouwens nooit mijn oprechte excuses kunnen aanbieden aan de betrokkenen. Deze paarden waren kennelijk nogal hondproof en de ruiters stressbestendig, want ze galoppeerden vrolijk mijn bereik uit. Sindsdien wandel ik met achteruitkijkspiegels op het strand. Een keer was namelijk meer dan genoeg.

Met de hond en mij is het goed gekomen. We hebben samen training na training gevolgd waardoor zij een brave hond is geworden en ik een wijze baas. Tenminste, dat hoop ik. Ze leeft helaas niet meer, maar de liefde voor honden is gebleven en mijn man en ik hebben ondertussen andere leuke exemplaren. Maar paardje jagen is voor onze Border Collies een no go. We hebben er zelfs eigen paarden voor gekocht. Goede training vergt tenslotte toewijding... Nee hoor, dat is een geintje. We vinden paarden ook gewoon heel leuk. 

En onze paarden mochten laatst hun steentje bijdragen aan de start van vier kleine hondenleventjes. Als hobbyfokker hebben we af en toe een nestje en op dit moment dartelen er bijna acht weken oude pups door ons huis. Vorige week mochten ze even mee naar de paarden. Kennismaken met van alles en nog wat is namelijk een aanrader om relaxte honden te kweken. Eenmaal op stal, weet ik niet wie er een grotere glimlach opwekte. De kleintjes die werden besnuffeld door twee enorme neusgaten. Of ons chille paard Broes die er helemaal geen probleem mee heeft om zijn aandacht te delen met het kleine grut. 

Het strand is nog altijd een favoriete plek voor ons en onze honden. En we hopen dat de nieuwe eigenaren van deze pups daar straks net zo van gaan genieten als wij. En dat zal vast wel, want als er ergens mensen met honden te vinden zijn, is het wel aan zee. En laten ruiters en hun paarden nou ook graag een frisse neus halen en een sprintje trekken door het zand. Zeker in dit jaargetijde. Dus mocht je binnenkort een wandeling gaan maken met je jonge hond, ik zou het risico niet nemen en alvast een setje spiegels aanschaffen. Die dooie hoek is een venijnige.