Mijn grootste cadeau ooit…

20 november 2017, 00:00 Nieuws

In Bit 251 die vanaf aanstaande vrijdag in de winkel ligt lees je drie verhalen van Bit-lezers die vertellen waarom hun paard hun grootste cadeau is. Op de oproep die we hiervoor plaatsten kwamen heel veel reacties, waaronder die van Elise over haar paard Invencible. Na een heftige zoektocht vond ze eindelijk haar droompaard.

“Zoals vele pennymeisjes wilde ik dolgraag een eigen paard”, vertelt Elise. “Smeken bij mijn moeder, uitgewerkte financiële plannen bij haar voorleggen en presentaties geven… Niets hielp. Naarmate ik ouder werd, werd het voor mijn moeder lastiger om nee te blijven zeggen. Ik was inmiddels volwassen, had een hoop geld gespaard met al mijn bijbaantjes en ik had ook de financiële middelen om een paard te kunnen onderhouden. Eindelijk kon de zoektocht naar mijn droompaard beginnen!”

Noodlot

“In januari 2014 kwam Fiëra op mijn pad. Ik was op slag verliefd. Ik had haar nog geen maand op proef toen het noodlot toesloeg. We waren lekker aan het rijden in de buitenbak en Fiëra schrok, ze vloog in rengalop weg. In de verte hoorde ik stalgenoten schreeuwen, maar het was te laat. Uit het niets stond ze stil, ik vloog over haar hoofd en klapte met mijn rug op een ijzeren balk die langs de bak lag. Het eerste wat ik zei was: ‘Is Fiëra oké?’ Zij kwam met de schrik vrij, ik helaas niet. Een hersenschudding, zwaar gekneusde rug en een trauma waren het gevolg. ”

Bomproof

“Na een jaar revalideren en voorzichtig weer eens wat paarden rijden bij mijn tante (Fiëra had ik niet gekocht) vervolgde ik ondanks het ongeluk toch mijn zoektocht naar een paard. De liefde en het verlangen naar die speciale band die ik met Aalstje (overleden paard van mijn tante) had was heel groot. Ik vond een paard in Overijssel deze keer. Er werd mij verzekerd dat het paard echt bomproof zou zijn en dat een kind er nog op kan wegrijden. Dat was hij ook, totdat ik rechtsom wilde galopperen. Rengalop, bokken, steigeren. De laatste korte zijde ging hij naar links en vloog ik rechts door de lucht. Ik klapte met een noodgang tegen de brede houten paal van de bak en vervolgens op de grond, bewusteloos.”

Revalideren

“Anderhalf jaar revalideren stond mij te wachten, zowel fysiek als mentaal. Ik volgde een transformatietraject met paarden onder begeleiding van een ervaren coach waarbij gekeken werd naar de oorsprong van mijn angst. Door vanaf de grond met het paard te werken kreeg ik langzaam weer meer (zelf)vertrouwen.”

“Toen ik mijn angst overwonnen had, begon het toch weer te kriebelen om mijn zoektocht naar een paard voort te zetten. Mijn toenmalige collega, en inmiddels goede vriendin, vertelde over een kennis van haar die PRE’s te koop had staan. In eerste instantie was ik niet heel enthousiast, ik was totaal niet bekend met het ras. Ik ging daarom eerst bij andere paarden kijken, maar toen ik daarin niet slaagde en mijn vriendin nogmaals over de PRE’s begon, ben ik toch mee gaan kijken.”

Mijn allergrootste cadeau

“Toen ontmoette ik Invencible. Hij was zó intens lief en heel erg knap. Het was opstappen en wegrijden, hij gaf mij direct vertrouwen. Na drie jaar kon ik eindelijk weer genieten, hij gaf mij een magisch gevoel. Na de ongelukken ben ik veel voorzichtiger geworden, vandaar dat ik bij een nieuw paard altijd eerst opstapte aan de longeerlijn. Bij Invencible was dit niet het geval, ik ging meteen los in de bak op hem rijden, en dat terwijl hij nog maar drie jaar oud én toen nog hengst was. Hij heeft mij het plezier en vertrouwen wat ik zo lang kwijt ben geweest weer teruggegeven. Dat geluk wat hij mij elke dag geeft is zo bijzonder, een mooier cadeau kan ik me niet wensen.”

Elise is niet de enige waarvan het hart gestolen is door een PRE. Madelief van Olffen haar grootste cadeau is ook een Spaanse knapperd. “Samen met mijn zusje ging ik op zoek naar een paard. Zij was helemaal weg van PRE’s, ik eigenlijk meer van Haflingers. Uiteindelijk is het toch een PRE geworden. Na een half jaar kwamen we erachter dat een jonge hengst delen toch niet zo geschikt was, en heb ik hem volledig overgenomen. Inmiddels heb ik hem alweer bijna elf jaar en het is echt een cadeautje; een heerlijk veelzijdig, werkwillig en betrouwbaar paard. Hij heeft mij zelfs op mijn bruiloft in de koets naar mijn aanstaande gereden, samen met het paard van mijn zusje.”