Boekenblog: De kracht van de kudde

14 april 2014, 00:00 Nieuws

Therapie met paarden vond ik onzin. Dus toen de hoofdredacteur van dorpsglossy ‘Benn.’ me vroeg een artikeltje te schrijven over een lokale paardencoach heb ik meteen ja gezegd. Het werd een boeiend gesprek.

De coach, een dame, vertelde me onder andere over één van haar cliënten, een meisje met woede uitbarstingen. Het kind had geen zin in een rare sessie en gedroeg zich bij de kennismaking nogal bokkig. Totdat de coach vroeg: “Met welk paard wil je werken?” Het meisje koos de enige Fries in de kudde. Bij dit grote, stoere paard voelde ze zich veilig en met hem naast zich durfde ze te praten over haar gevoelens. Als ze nu boos wordt, kijkt ze naar de foto achter in haar schoolagenda van haar met het paard. Dat helpt. En dat geloof ik wel.

Eén van de pioniers op het gebied van coaching met paarden is Linda Kohanov. Haar nieuwe boek ‘De kracht van de kudde’ sluit aan op het verhaal van het meisje en de Fries, want dit boek gebruikt paarden om ons mensen meer te leren over macht, emoties, non-verbale communicatie en sociale intelligentie. Zo stel Kohanov bijvoorbeeld voor om meer als een paard te reageren op emoties: een paard voelt de emotie, (en wordt gebeten) ontvangt de boodschap achter de emotie (‘ga weg bij mijn gras’), verandert in reactie op die boodschap (zoekt een ander groen plekje) en gaat dan verder met grazen. Bij mensen werkt het vaak anders. Ik zie overal emoties (keek ze boos? Volgens mij keek ze boos) vertaal ze helemaal verkeerd (ze had altijd al een hekel aan me, ik weet het zeker) reageer daar emotioneel op (huilen, etc.) en blijf al die gevoelens en gedachten flink rondmalen tot ik zeker weet dat ik het nooit meer vergeet. Tijd om te grazen is er dan niet.

Kohanov heeft heel veel van dit soort lessen. Maar let op, dit is geen luchtig self-help-boekje. Dit is studiemateriaal. Je moet werken voor je lessen en ruim 400 pagina’s blokken. Helaas moet ik daarna concluderen dat ik al deze tijd mijn eigen emoties niet heb herkend en dat ik mede daarom in lastige gesprekken de mist in ga zodra ik mijn mond opentrek. Als ik een paard was, was ik allang afgemaakt; ‘ze had de kolder in de kop, heel sneu’.

Ik ga het niet redden met een foto.

Tip: een groot deel van het boek gaat over macht, machtige mensen en leidinggeven. Dat maakt het als een suikerklontje voor paardenliefhebbers met een managementfunctie.