De angsten van ouders als kinderen paardrijden

‘Zonder handen, maar wel met bodyprotector’

Samantha de Bruijn (30) rijdt, haar moeder (46) rijdt én haar dochter (8) rijdt. alle drie zijn ze wel in voor wat spanning en sensatie op z’n tijd. maar manlief denkt er anders over.

Zonder zadel, zonder handen... dochter Emma moet het allemaal kunnen van moeder Samantha. “Dat is goed voor d’r zit. En zo deed mijn moeder het vroeger ook bij mij. Nog steeds eigenlijk. Als we in het bos zijn en er is een boom omgevallen, dan zegt mijn moeder: ‘Hop hop, springen!’

Zwaar gekneusd

Vader (en man) Micha heeft het paardrijden niet van jongs af aan meege- kregen en is beduidend minder enthousiast. Vooral als het om zijn dochter gaat. “Het liefst loopt hij weg als ze in galop gaat, en zonder zadel in galop geeft hem bijna een hartaanval. Een beetje begrijpelijk is dat ook wel, want toen Emma zes was heb ik haar na een val in een rolstoel naar het ziekenhuis moeten brengen. Dat gebeurde gewoon tijdens een manegelesje. Toen had ze wel een cap op, maar geen bodyprotector aan. Gelukkig had ze ‘alleen’ haar rug zwaar gekneusd, ik was echt bang dat het ernstiger was. Sindsdien moet ze van mij verplicht met bodyprotector rijden, ook als het warm is. Zeker nu ze een wat pittigere pony heeft.”

Beetje eng

In verband met de naderende vakantie – “We gaan veel buitenrijden en dan is het niet leuk als mijn man niet meekan” – heeft Micha nu ook les. “Stiekem vindt hij het zelf ook een beetje eng. Gisteren heeft hij voor het eerst een blokje om gedaan buiten, in stap, en dat was al heel spannend. Eigenlijk best zielig voor hem. Maar het is wél leuk als hij mee kan straks!”

‘Gelukkig heb ik één jongen die voetbalt’

“Het is niet de eerste sport die ik uit zou kiezen voor mijn kinderen”, geeft marlinda roes eerlijk toe. De angst slaat deze bezorgde moeder om het hart als haar dochters galopperen. en zelfs tijdens het borstelen is ze vooral bezig met de gevaren. “Niet achter de pony staan!”

Toen haar dochter turnde, was Marlinda helemaal niet bezorgd. “Het is de onvoorspelbaarheid van paarden”, legt ze uit. “Als kind zie je dat niet zo. Ik heb vroeger ook wel op Shetlanders gereden en vond het ook niet eng. Maar als moeder ben ik veranderd in een soort bezorgde leeuwin, die haar kinderen wil be- schermen. En dan levert zo’n manegeles best veel spanning op. Omdat mijn dochter dat ook merkt, loop ik maar even een rondje als ze gaat galopperen.”

Kan niet wachten

Marlinda heeft vier kinderen, waaronder drie meiden van negen, zeven en vijf jaar oud. “De twee oudsten rijden allebei op de manege. En de jongste kan niet wachten tot ze zes is, want dan mag ze ook op les. Gelukkig heb ik ook nog een zoon, die ‘gewoon’ op voetbal zit.”

Best groot

Eén ding is zeker: zonder bodyprotector en cap mogen Marlin- da’s dochters niet rijden. “Ik ben naar de paardenwinkel gegaan en heb me laten voorlichten. Ik wil wel goed spul!” Het liefst zou Marlinda ook meebeslissen over de pony’s waar haar dochters op rijden. “Sommige zijn best groot. En soms ook nog niet zo ervaren, of gewoon erg onstuimig. Ik zie m’n dochters het liefst op de oudste en sloomste pony. Maar daar zijn ze het zelf natuurlijk helemaal niet mee eens!”

‘Zijn lach is goud waard’

Ze zijn er nog: gezinnen met zeven kinderen. en als vijf daarvan ponyrijden, is het best een drukke boel. moeder kitty sommen (43) heeft het er graag voor over, want ze weet hoe leuk het is. “soms houd ik m’n hart vast. maar als ik ze dan zie stralen...”

Ponyrijden is echt een uitje voor Kitty en haar vijf jongste kinderen. De pony’s staan namelijk niet thuis, maar in een weiland op twintig minuten rijden afstand. Ze brengen zo een uur of zes door bij de drie verzorgpony’s. Alleen zoon Brahim (3) heeft zijn eigen pony: een Shetlander die ook drie jaar is! “Het is een zeldzaam lieve Shetlander en mijn zoon is bloedfanatiek. Er komt echt niemand anders op zijn pony!”

Waaghals

Dochter Dunya (8) is de enige die wedstrijden rijdt, zowel springen als dressuur. “Haar pony is nog weleens fel en ook nog maar vier jaar. Als zij bokt, gaat ze met vier benen tegelijk de lucht in. Dan houd ik mijn hart vast, maar Dunya vindt het allemaal prachtig. En ik begrijp dat, want ik was vroeger ook echt een waaghals. Ze rijdt wel met bodyprotector en ze hebben allemaal een eigen cap, maar verder probeer ik niet te bezorgd te zijn. In het verkeer kun je tenslotte ook een ongeluk krijgen.”