De Berber uitgelicht: Een Noord-Afrikaans paardenras

Mysterieuze geschiedenis

De geschiedenis en de oorsprong van het ras is mysterieus, omdat er weinig over het begin van dit paardenras geschreven is. Naar verluidt leefden de eerste Berbers in de prehistorie in Noord-Afrika. Maar, er waren in dat gebied geen inheemse paarden. De voorouders moeten dus vanuit het oosten over prehistorische landbruggen vanaf het Iberisch schiereiland naar Noord-Afrika zijn gelopen.

Vermoedelijk zijn de Turkmeen, de nu uitgestorven Tarpan, het Mongoolse paard en het Kaspische paard in één of andere combinatie de basis geweest voor het ontstaan van de Berber. De Niseaan, die weer afstamde van de Turkmeen, heeft vermoedelijk de paarden van het Iberische schiereiland en de Berber hun klassieke ramshoofd gegeven. Daarnaast kan de Sorraia hebben bijgedragen aan het ontstaan van de Berber.

Exterieur van de Berber

De Berber heeft een mooi hoofd met een ramsprofiel en amandelvormige ogen. De borst, schouders en de achterhand zijn erg gespierd. Het lichaam is compact, waarbij de schoft duidelijk aanwezig is en er sprake is van een korte rug. De staart heeft een hellende croupe, is laag aangezet en lang.

Qua vachtkleuren komt bij dit paardenras schimmel, bruin, zwart of vos voor. De stokmaat ligt tussen de 145 en 155 centimeter.

Relatie met andere paardenrassen

De Berber deelt de meeste overeenkomsten met het paardentype 3, een prehistorisch woestijndier. De Akhal Teke is de meest gelijkende moderne equivalent van de Berber.

Zelf speelde de Berber ook een grote rol bij de ontwikkeling van andere paardenrassen. Denk dan aan paardenrassen, zoals: de Andalusiër, de Ierse Connemara, de Camargue, de Limousin (een paard uit Frankrijk dat vooral in de Middeleeuwen werd gefokt als legerpaard) en het Engelse Volbloed.

De Abacoberber

De abacoberber is een bedreigde ondersoort van de Spaanse berber. Deze komt voor op het eiland Abaco in de Bahama’s. Naar men aanneemt, stamt de abacoberber af van paarden die tijdens de Spaanse koloniale tijd op dit eiland schipbreuk hebben geleden. Er zijn nog slechts weinig exemplaren van de abaco over. De abacoberber komt in meerdere kleuren voor: met lichte of juist donkere vlekken, grijscomplex, zwart en andere.

Karaktereigenschappen en uithoudingsvermogen.

De Berber kan fel en dapper zijn als dat moet, maar is ook kalm en vriendelijk als hij in rust is. Berbers zijn bovendien erg loyaal aan hun eigenaar en ruiter. Ze bouwen doorgaans echt een sterke band met hun verzorgers op.

De Berber staat daarnaast bekend om z’n grote uithoudingsvermogen. Dit paardenras kan extreem goed tegen hitte en overleeft op minimale rantsoenen. Dat maakt hem geschikt voor in de woestijn. Bovendien is het paardenras ongelooflijk tredzeker en kan het op hoge snelheid een heuvel op of af klimmen. Over lange afstanden weet dit paardenras daardoor een stevig tempo vol te houden.

Gebruik in het verleden

Dit paardenras heeft de mens vooral militair gediend, namelijk al vanaf zijn domesticatie tot en met de Tweede Wereldoorlog. Krijgszuchtige nomadische volkeren, zoals de Hyksos en de Hettieten, reden in de zeventiende en zestiende eeuw v.C. als eerste op Berbers en veroverden gebieden in Noord-Afrika. Later zou het ras ook als strijdros dienen voor de halfnomadische Numidiërs, die in de tweede eeuw v.C. een deel van Algerije en Tunesië bevolkten. Deze beschikten over goede rijkunsten. Volgens de overlevering reden ze bitloos en zonder hoofdstel op de Berbers. In plaats daarvan gebruikte ze een stukje touw om de hals van hun paarden. Berbers zijn tevens in de veldtochten van Julius Caesar gebruikt (100-44 v.C.).

In de Middeleeuwen werd het ras zeer gewaardeerd en bekend in Zuidoost-Frankrijk en in landen rond de Middelandse Zee. Hier werden ze dan ook gefokt in speciale stoeterijen. Ook vanuit England was er interesse voor dit paardenras, want Hendrik VIII (1491-1547) had enkele Berbermerries in zijn stoeterij in Eltham. Ook Lodewijk XIV (1638 - 1715) beschermde het bestand van dit paardenras voor Frankrijk. Hij fokte de paarden in zijn hofstoeterij in Saint-Léger-en-Yvelines.

Berbers waren in het verleden ook populair bij de klassieke rijscholen in Engeland en in Frankrijk. In England werden ze getraind door onder anderen de Britse rijmeester William Cavendish. In Frankrijk trainde Antoine de Pluvinel de Baume in zijn academie ook Berbers.

Modern gebruik

Tegenwoordig wordt dit paardenras gebruikt als rijpaard. Ze blinken daarbij uit in de (klassieke) dressuur. Verder worden ze vanwege hun enorme uithoudingsvermogen ook graag ingezet in de endurance.

Bron: Bitmagazine.nl