Een bitloos avontuur...
Nieuws“Als jij nou eens bitloos gaat rijden”, grijnzen mijn collega’s. Als verstokte dressuurruiter moet ik even slikken. “Met je jónge paard”, zegt fotografe Lonneke…
Hulp krijg ik in de persoon van Karina Schermer van Horsereasons.nl uit Nieuw Milligen. “Bitloos kun je alles doen. Het geeft veel informatie. Hoe meer je weghaalt, hoe meer de waarheid overblijft. Ruiters denken vaak wel dat ze netjes met houding en zit inwerken, maar is dat ook zo?” Karina vindt mij een leuke uitdaging en –belangrijk- ze heeft verschillende modellen bitloze hoofdstellen, die ik mag uitproberen.
Ze begint met een sidepull systeem. Een neusriem, waarbij de teugels eenvoudig aan ringen aan beide zijkanten zitten. “Belangrijk is dat de neusriem niet te laag zit. Anders zou je het bot kunnen beschadigen of je belemmert de ademhaling.” Ze waarschuwt dat de neusriem iets strakker moet, anders schuurt hij teveel. “Sommige mensen denken dat bitloos vriendelijker is bij tandproblemen. Dat is niet zo. Bijna alle bitloze optomingen drukken de wangen juist harder tegen de kiezen aan.”
“Ga net zo losrijden als altijd”, adviseert Karina. Terwijl ik rondstap vraagt ze of ik de hals van mijn paard Dutch Design naar beide kanten kan inbuigen. “Dan kan je een paard namelijk altijd stoppen. Je moet nooit met twee handen terugtrekken. Als hij netjes is afgericht en de hulpen voor ‘ho’ en ‘go’ goed kent, gaat het bitloos net zo gemakkelijk als met bit.” Ze legt uit dat deze optoming direct inwerkt en alleen op de neus. Links is links, rechts voelt hij rechts.
Hoog tijd om iets anders te proberen. Een systeem met kaakgekruiste riemen, naar een ontwerp van Dr. Cook. De inwerking is totaal anders. Als ik links trek, snoert de riem zo aan dat de wang aan de rechterzijde opzij wordt gedrukt. Het hele hoofd wordt meer ingesloten, de riemen geven ook druk bij het kopstuk. Hoewel ik de teugels niet strakker heb, schudt Dutch Design na een paar meter met zijn hoofd. Ik probeer een volte te rijden. Het lukt, maar het is een raar gevoel. Het lijkt wel alsof zijn hals de verkeerde kant op buigt. Dutch Design vindt dit overduidelijk niet prettig.
Als laatste proberen we een hackamore met korte gebogen scharen. Zowel de neus- als de kinriem zijn van breed, zacht onderlegd materiaal. Deze is van een Lusitano en eigenlijk te klein voor mijn reus. Om even te proberen gaat het net. “Dit werkt net als het eerste hoofdstel op de neus in, maar iets sterker en ook achter de oren. Sommige goedkopere versies hebben een ketting als kinriem. Ik vind dat mensen die er meteen moeten afslopen, veel te scherp”, legt Karina uit. Dutch Design vindt de hackamore duidelijk een verademing na het vorige experiment. Het voelt makkelijk, licht, eigenlijk net zoals met een bit.
Of Tessa bekeerd is, lees je nu in Bit editie 217. Te koop in de winkel of bestel ‘m hier.
