Het afscheid van Boaike

20 mei 2016, 00:00 Nieuws

Je paard, je maatje, je ‘alles’… En dan is hij niet meer. Hoe ga je verder, maar ook: hoe kijk je terug op jullie tijd samen? Een koliek aanval leek met een sisser af te lopen, maar kort daarna werd echter een groter probleem ontdekt. Boaike, de Friese hengst van Nikky Robbben, bleek een vergrote hartkamer te hebben. Na zes jaar samen zijn, nam Nikky de moeilijke beslissing hem in te laten slapen.

[row]

[seven]

“Ik was samen met mijn moeder op zoek naar een maatje voor mijn Fjord; Njord. We wilden graag een Fries veulen. Maar na meerdere veulens bekeken te hebben, hadden we nog niets gekocht. Met een smoesje werd ik naar huis gelokt, om daar een vrachtwagen aan te treffen. Hierin stond een Fries hengstenveulen genaamd Boaike. Wat bleek, mijn ouders hadden hem achter mijn rug om gekocht. We hadden Boaike wel bezocht, maar mijn moeder had toen gezegd dat het niets voor ons was. Wat was ik blij met deze verrassing. Al snel kreeg Boaike de roepnaam; Bo.”
[/seven]
[five]
[panel]

Boaike
2008 tot 2014

Eigenaar: Nikky Robben (1992)
Ras: Fries
Kleur: Zwart

Boaike was één grote knuffel.

[/panel]
[/five]
[/row]

Opgroeien

“Bo was gelijk beste vriendjes met Njord. Alleen op stal stonden ze apart, de rest van de dag waren ze onafscheidelijk. Toen Bo één jaar oud was, ben ik wat dingen met hem gaan oefenen. Zo oefende ik met een dekentje opdoen, een singel vastmaken of legde gewoon eens een dekje op zijn rug. Toen hij uiteindelijk drie werd heb ik hem zelf ingereden. Dit verliep helemaal volgens het boekje, ik kon eigenlijk zo opstappen en wegrijden.”

Artrose

“Na een tijd rijden begon hij onregelmatig te lopen, hij werd onderzocht en bleek artrose te hebben. Na heel wat informatie te hebben gelezen, besloten we wel met hem te blijven rijden. Maar geen wedstrijden te starten. We gingen in een rustig tempo voor onszelf aan de slag. Wanneer hij alleen maar in de weide zou staan, zou hij waarschijnlijk meer last van zijn artrose krijgen.”

Showteam

“Ik ging via internet opzoek naar een verzorgpaard. Ik wilde toch graag wedstrijden rijden, maar dit zou met Bo niet gaan. Ik kwam een advertentie tegen van een showteam en heb daarop gereageerd. Ik mocht met hen komen trainen en we hebben heel wat shows gedaan. We hadden het hier super naar onze zin en Bo genoot met volle teugen. Na een tijd bij dit team te hebben gereden, zijn we overgestapt naar een groter showteam. Hier hebben we helaas maar kort kunnen rijden. Tijdens onze derde training liep Bo niet fijn. Hij wilde maar niet vooruit. Ik voelde dat het niet goed was en ben naar huis gegaan. Eenmaal thuis hebben we gelijk de dierenarts gebeld. Mijn voorgevoel bleek te kloppen, Bo had koliek. Hij kreeg hier medicatie voor en leek er goed bovenop te komen.”

‘Hij kon elk moment een hartstilstand krijgen’

Hartaanval

“Twee dagen later hoorden we een harde knal, Bo was gevallen in zijn stal en had zijn hoofd beschadigd. Daarnaast had hij een verhoogde hartslag en hield hij veel vocht vast. Opnieuw belden we de dierenarts, deze was niet beschikbaar en haar vervanging vond dat er geen spoed nodig was. De volgende ochtend kwam onze vaste dierenarts langs. Zij was het gelukkig wel met ons eens, er was iets niet goed. We zijn met Bo naar de kliniek gegaan, hier werd een hartfilmpje gemaakt. Al snel bleek het mis te zijn, Bo had een vergrote hartkamer. Hij kon elk moment een hartstilstand krijgen en overlijden. Zijn val was achteraf waarschijnlijk een hartaanval. De dierenartsen raadden aan hem ter plekke in te laten slapen, dit kon ik echter niet verwerken. Ik moest Bo nog mee naar huis nemen, gewoon om rustig afscheid van hem te kunnen nemen.”

Afscheid nemen

“Bo heeft uiteindelijk nog twee dagen bij ons thuis gestaan, daarna hebben we hem in alle rust in het weiland laten inslapen. Die twee dagen ben ik ziek geweest van verdriet. Ik heb elke minuut met hem doorgebracht en van elk moment genoten. Nadat Bo was ingeslapen hebben we ook Njord afscheid laten nemen. Mijn moeder haalde hem uit de stal, hij was al erg onrustig en merkte dat er iets mis was. We lieten hem los in de weide zodat hij bij Bo kon kijken. Hij begon hem gelijk in zijn nek te bijten en hem uit te dagen om op te staan. Na een paar minuten leek hij het te begrijpen en begon rustig rondom Bo te grazen.”

Gemis

“Bo was een echte doorzetter, dat heb ik ook echt van hem meegekregen. Ook als het even tegen zit, moet je gewoon doorgaan. Ik mis zijn karakter en aanwezigheid dan ook vreselijk. Hij was zo lief en begripvol, hij zette geen stap verkeerd. We konden hele dagen knuffelen en samen ritten maken. Ondanks dat we inmiddels weer een Fries gekocht hebben, zal Bo nooit vervangen kunnen worden. Wanneer ik de paarden uit de weide haal, roep ik nog steeds automatisch zijn naam.”

[gallery link=”file” ids=”https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/05/2.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/05/3.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/05/4.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/05/5.jpg|”]

[hr]