Het afscheid van Dave

1 juli 2016, 00:00 Nieuws

Je paard, je maatje, je ‘alles’… En dan is hij niet meer. Hoe ga je verder, maar ook: hoe kijk je terug op jullie tijd samen? Dance of Devotion, ofwel Dave, was nog maar zeven jaar toen er artrose bij hem werd ontdekt. Na hem op rust te zetten bleef hij pijn houden. Toen kwam voor zijn eigenaresse Mirjam Hin de moeilijke beslissing hem op zo’n jonge leeftijd te laten gaan.

[row]

[seven]

“Toen ik te groot werd voor mijn E-pony Boy moest hij eigenlijk weg. Ik kende al een hele tijd een meisje waar hij naar toe zou gaan als hij verkocht moest worden. Ik wilde hem eigenlijk helemaal niet weg doen, maar zij vertelde dat ze wel een ander leuk paard voor mij had. Een 4-jarige KWPN ruin die voor haar eigenlijk te klein gebleven was. Dance of Devotion was zijn officiële naam, maar hij was al snel omgedoopt tot Dave. Toen ik daar was heb ik met hem gereden, dit beviel me eigenlijk heel goed. Later zijn we nog een keer terug gegaan en hebben we hem gekocht.”
[/seven]
[five]
[panel]

Dave
2008 tot 2015

Eigenaar: Mirjam Hin (1994)
Ras: KWPN
Kleur: Vos

Dave was een goudeerlijk paard.

[/panel]
[/five]
[/row]

Dressuur

“Met mijn pony’s had ik altijd alleen maar gesprongen en gecrossed, maar Dave had een dressuurafstamming. Vandaar dat we dan ook begonnen met dressuur, samen hebben we ontzettend veel geleerd. Dave was immers wel ingereden, maar verder nog groen. Later zijn we ook gaan springen, Dave vond dit fantastisch! Hij deed het super goed en weigerde nooit. Wel had hij een langzaam voorbeen waardoor er regelmatig balken naar de grond vielen. Naast het springen gingen we ook crossen, ook dit vond Dave geweldig om te doen. Helaas zijn we nooit crosswedstrijden gestart, we kregen het namelijk niet voor elkaar een winstpunt te rijden in de springring. We bleven gewoon starten en hadden de grootste lol. Op dat moment had ik geen haast een winstpunt te rijden, ik dacht dat komt vanzelf wel.”

Protest

“Toen we gingen trainen voor de M1 dressuur veranderde alles. Dave toonde geen verbetering meer op de rechterhand en begon af en toe omhoog te springen. Het leek alsof hij wilde steigeren, maar zette dit niet door. Hij bleef met zijn voorbenen kleine hupjes maken. Als hij hier mee begon was er geen stoppen meer aan. Ik liet de teugels los en probeerde hem naar voren te krijgen, maar hij bleef springen. Omdat hij dit tijdens de lessen en het trainen wel deed, maar niet tijdens een buitenrit kon ik zijn gedrag niet plaatsen. Dave was niet stout, hij zou zoiets niet doen om lastig te zijn. Hij wilde wel eens steigeren of bokken, maar dit was alleen als hij in een jolige bui was en even gek moest doen.”

Artrose

“Ik liet hem masseren en dit leek te helpen. Drie weken lang had hij nergens last van, maar daarna was het opeens weer terug. Ik besloot om een foto van hem te laten maken bij de kliniek, er moest een verklaring zijn voor zijn gedrag. Toen de foto was gemaakt en ik de uitslag te horen kreeg, zakte de grond onder mijn voeten weg. Dave had artrose in twee facetgewrichten op de 16^e en 17^e borstwervel. Ik snapte niet waar dit vandaan kwam, hoe kon dit op zo’n jonge leeftijd. Dave was immers pas zeven jaar. Ik ging gelijk van het ergste uit en heb mijn startpas direct opgezegd, we gingen verder als recreatieduo. De dierenartsen zeiden dat er een kleine kans was om nog verder met hem in de sport te komen, maar ik wilde deze grens niet opzoeken. Ik wilde geen risico met hem lopen, al mijn wedstrijdambitie was op dat moment verdwenen.”

Zadel

“Dave kreeg een middel ingespoten in zijn gewrichten en we kregen een schema om mee te gaan trainen. Hij moest eerst twee weken volledig op rust, daarna mocht ik hem heel langzaam weer opbouwen. Maar de eerste keer dat ik met hem ging rijden begon hij na tien minuten alweer te springen. Hij kwam gelijk in protest. Er was op dat moment een zadelmaker op stal aanwezig, omdat Dave inmiddels flink wat spieren had verloren opperde hij om een ander zadel te proberen. Hij had een zadel dat perfect paste, maar ook hierbij begon Dave weer te springen. Ook toen hij pijnstilling kreeg van de dierenarts bleef hij last houden. Zo besloten we hem volledig op rust te zetten en niet meer met hem te rijden.”

‘Hoelang blijft dit veilig’

Vermaak zoeken

“Om hem toch te vermaken zocht ik naar andere dingen om met hem te doen. Dave was namelijk geen paard dat graag stil stond. Ik ging met hem wandelen en deed wat vrijheidsdressuur, maar dit wilde eigenlijk niet. Dave vertoonde naar andere paarden altijd al veel hengstengedrag, maar naar mensen had hij dit nooit gedaan. Tot nu toe, door het stilstaan werd hij verveeld en bouwde veel energie op. Als ik met hem ging wandelen begon hij te steigeren of mij te bijten, zijn gedrag naar mij werd lomp. Op dat moment vraag je je wel af hoelang zoiets veilig blijft.”

Pijn

“Er kwam toevallig een ander paard op mijn pad, ik was er wezen kijken en als hij goedgekeurd werd wilde ik hem kopen. Een stalgenoot had die middag Dave voor mij binnen gezet, maar toen ik op stal kwam lag Dave op de grond zijn hooi eten. Ik belde mijn stalgenoot om te vragen of alles eerder wel goed was. Ze vertelde dat ze hem rustig binnen had kunnen zetten, maar zodra hij in zijn stal kwam was hij gaan liggen. Op dat moment was het genoeg, aan alles kon ik inmiddels merken dat hij pijn had. Als hij bokkend door de wei ging, zag je hem daarna door zijn achterhand zakken.”

Inslapen

“De volgende ochtend heeft mijn vader de dierenarts gebeld, deze kwam dezelfde dag nog langs. De beslissing om hem in te laten slapen was verschrikkelijk, ik heb nog nooit zoiets ergs gedaan. Ik twijfelde zo of het wel de juiste beslissing was, maar als ik Dave bij me hield zou ik dat alleen maar voor mezelf doen en niet voor hem. Dat mocht niet. Voordat de dierenarts kwam hebben we nog foto’s van hem gemaakt, als laatste aandenken. Daarna is hij ingeslapen, rustig in mijn bijzijn. Ik was bang dat hij tegen de spuiten zou vechten, maar hij leek er vrede mee te hebben. Toen hij op de grond lag heb ik hem een hele poos geaaid en met hem geknuffeld.”

Goudeerlijk

“Ik mis nog elke dag zijn vriendelijke karakter, hij wilde altijd knuffelen. Als ik de draad van zijn wei ging verzetten zodat hij vers gras had, ging hij niet eten voordat we geknuffeld hadden en ik weggelopen was. Ik heb veel van en met hem geleerd, vooral op het gebied van dressuur. Hij heeft mij geleerd dat dit niet saai hoeft te zijn, dat er uitdaging in zit. Dave was soms een heftig paard, maar hij was altijd goudeerlijk.”

[gallery link=”file” ids=”https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/06/20151031_161806.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/06/20151202_222941.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/06/FB_IMG_1447106852465.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/06/IMG_2685.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/06/IMG_3150.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/06/Screenshot_2015-12-03-18-05-55.png|”]

[hr]