Blog: Drie typen paardenmensen

1 augustus 2016, 00:00 Nieuws
Paardzitten kan eigenlijk iedereen. Het is de kunst van het paard tussen jezelf en de grond te houden. Dat kan best nog weleens lastig zijn. Een heel goede paardzitter is iemand waar het paard helemaal geen last van heeft en lekker zijn rondje kan lopen. De hulpen zijn licht en ongecompliceerd en wanneer een paard niet luistert, vraagt een paardzitter zich af waarom het niet wil luisteren. Vaak vraagt een paardzitter dat dan hardop: “Waar zit het stuur?” “Waarom stopt ie niet?” Overigens hoeft een paardzitter niet perse op een paard te zitten. Ik kom de mannen, ja voornamelijk mannen, vooral tegen in het kielzog van de fanatieke ruiters. Meegezogen in de hobby van hun partner, wiens liefde ze moeten delen met een paard. Maar ook de moeders en vaders van paardenmensen vallen vaak in deze categorie. Het zijn de grooms, longeerders, paardvasthouders die plots toch ook liefhebber geworden zijn. Paardzitten is genieten van de indrukwekkende dieren met als belangrijkste taak het leven van het paard gemakkelijk te maken.

Paardrijden wordt gedaan door het grootste gedeelte van de paardenmensen. Buitenritten, lessen, wedstrijden rijden, lekker in de bak, crossen door het weiland, vrijheidsdressuur, grondwerk en alles daartussenin. Elke dag een uurtje, of langer, afgewisseld met borstelen, knuffelen en wandelen. Een paardrijder vraagt meer van zijn paard en verwacht dat het paard goed luistert naar de hulpen. Er moeten tenslotte figuren gereden worden in de bak en tijdens een buitenrit kom je genoeg uitdaging tegen. De terminologie wordt ingewikkelder en daarmee de hulpen vaak ook. Van achteren naar voren rijden, binnenbeen naar buitenteugel, stelling en buiging, Durchlassigkeit, Schwung en nageeflijk rijden, om er maar een paar te noemen. Wanneer het paard niet luistert, vraagt een paardrijder zich af wat er rijtechnisch niet goed gaat en vraagt dat vaak aan een expert of een mederuiter, een stalgenoot, de instructeur of het internet. Een paardrijder geniet het meest als alles goed gaat. Het is de taak van een paardrijder om zoveel mogelijk kennis op te doen, zodat je je paard kan laten doen wat er van hem gevraagd wordt en je kan genieten van de samenwerking.

Paardtrainen is de laatste categorie, deze mensen zijn soms niet meteen te herkennen. Zij lijken vaak paardrijders. En ze lijken vaak geen goede paardrijders. Dit soort paardenmensen is namelijk altijd bezig met het trainen van een paard. Aan de hand, lijn of in vrijheid, onder het zadel in de bak, maar ook tijdens een buitenrit. Het is voor paardtrainers erg moeilijk om gewoon een buitenrit te maken. Ze voelen vaak een scheefheid of een mentale onbalans en willen die oplossen. Het zijn de mensen die uren bezig kunnen zijn met trailerladen en als het paard er dan eindelijk op staat, halen ze hem eraf en zetten hem weer terug in de wei of stal. Het zijn de mensen die in een proef rustig twee keer een volte rijden waar er maar eentje gevraagd wordt. Wanneer een paard niet luistert, gaan ze een eindeloze checklijst af en op onderzoek uit of het probleem mentaal of fysiek is. Een bezoek aan zadelmaker, veearts, therapeut en hoefsmid is daar vaak een onderdeel van. Een paardtrainer geniet meer van het leerproces dan van het resultaat en ziet het als zijn taak om het paard beter te maken dan hij al was.

Ik ben vooral een trainer, ik vind het heerlijk om zowel mensen als dieren iets te leren. Maar ik probeer zo nu en dan ook een goede paardzitter te zijn. Dan laat ik hem gewoon zijn gang gaan en volg ik. De kunst van het nietsdoen. Dat is nog best lastig als je allerlei dingen ziet en voelt waar je mee aan de slag wilt. Paardrijden doe ik vooral op wedstrijden en buitenritten en ik vind dat een slechte gewoonte van mezelf. Ik ben dan meer bezig met hoe het eruitziet en of ik wel lekker rijd, dan wat mijn paard nodig heeft op het moment. En dat inconsequente gedrag van mij, maakt dat ik daarna de foutjes er thuis weer uit mag trainen.

Paardzitter, paardrijder of paardtrainer, ik ben vooral een mens. Daar zal ik het mee moeten doen. Lastig wanneer je dagelijks mag omgaan met de meest perfecte wezens, die ook prima een paard kunnen zijn zonder ons.