Blog Dirk Willem Rosie: Verlies
NieuwsOp de KWPN Hengstenkeuring wilden we natuurlijk geen afscheid van Wim Ernes nemen. Maar de volle Brabanthal wist hoe ernstig zijn situatie was en toonde massaal zijn sympathie voor de bondscoach. KWPN-voorzitter Siem Korver nam het woord. “Wim, weet dat al deze mensen hier om je heen staan. Ik hoop van harte dat het je gegund is om nog heel lang te genieten.
Heel lang is het niet geworden. Het moet voor Wim Ernes bijzonder pijnlijk zijn geweest dat hij de Olympische Spelen van Rio de Janeiro niet als bondscoach kon bijwonen. Hij was nog wel aanwezig bij de bekendmaking van de teams, een Braziliaans feest in Ermelo.
Wim Ernes was een man van vele talenten. Eén ervan was leiding geven aan groepsprocessen. Hij bleef altijd rustig en zakelijk en dwong respect af met zijn visie. Wim ging ook steeds door om zichzelf te ontwikkelen. Dit jaar nog rondde hij bij NOC*NSF het traject als Mastercoach af.
Wim was een echte coach, iemand die anderen inspireerde en in een prestatieomgeving kon brengen. Het mooiste voorbeeld daarvan was nog wel het EK in Aken, 2015. Met Duitsland als torenhoge favoriet voorzag Wim voor zijn eigen team een strijd om zilver en brons. Maar onder zijn leiding groeide het Nederlandse team boven zichzelf uit en pakte totaal onverwacht teamgoud.
Maar Wim was óók een geweldig jurylid. In die rol vond ik hem briljant, een voorbeeld. Ik zal de persconferentie na afloop van de individuele titelstrijd om olympisch goud in Londen nooit vergeten. Valegro was in de Kür niet op z’n best geweest, Adelinde Cornelissen had Jerich Parzival naar een topprestatie gestuurd en toch kreeg Charlotte Dujardin in haar eigen Londen het goud toebedeeld.
Ik was woest over het nationalistische gejureer van Stephen Clarke, die nota bene na afloop verkondigde dat de jury nu maar eens naar de harmonie had gekeken. Ik kon het niet laten om Wim Ernes naar zijn bevindingen te vragen. Wim nam geen standpunt in. Hij pakte de cijfers er nog eens bij en becommentarieerde beide proeven. Ik ben ervan overtuigd dat Wim op dat moment nog niet eens wist dat hij Adelinde een fractie boven Charlotte had staan.
In de vage wereld die dressuur heet kunnen juryleden eindeloos hun gelijk krijgen. Dat was Wim een doorn in het oog. Hij bleef opgewekt strijden voor de standaarden waar juryleden zich aan vast moeten houden. Het gevecht om bij de FEI een professioneel jurykorps op te bouwen heeft Wim verloren. Maar het grootste verlies leed de dressuurwereld. Met het heengaan van haar standaard.
Dirk Willem Rosie,
Hoofdredacteur Paardenkrant/Horses.nl
