Nieuwe Bit blogger!

10 juli 2017, 00:00 Nieuws
Ik ben Liesbeth, 51 jaar oud en als ik ’s morgens opsta voel ik me ook wel zo. De rest van de dag valt het meestal wel mee hoor. Ik ben getrouwd met Roel en we hebben geen kinderen. Elf jaar geleden zijn we geëmigreerd naar een klein boerderijtje in het noorden van Duitsland. Ideaal om je paarden aan huis te houden, zodat je er lekker veel mee kunt doen. In theorie klonk dat leuk, in de praktijk staan ze de hele dag hun buik vol te vreten en doen ze niks voor de kost. Mennen vind ik persoonlijk doodeng, rijden voel ik me ook niet meer zo toe geroepen, dus blijft het fokken over. Verder is het hier een kleine Ark van Noach met 2 katten, 2 honden en 2 Shires.

Een jaar of twintig geleden kwam ik in aanraking met de Shires door m’n beste vriendin. Op de manege waar ik werkte had ik alleen warmbloeden in handen en zo’n rustig dier, weliswaar enorm groot, maar zo cool in het koppie, was een verademing. Ik was om! In 2001 kocht ik m’n eerste eigen paard; een Clydesdale-ruin, Duncan. Niet bepaald een stereotype koudbloed, hij was behoorlijk pittig en er zat een onleesbare handleiding bij. Een bijzonder sensibel dier, heel iets anders dan die manegepaarden die alles al kenden en gezien hadden. Afijn, met veel vallen (gelukkig niet letterlijk, want best hoog!) en opstaan, heeft hij mij gigantisch veel geleerd over paardengedrag. Wat mijn leven met paarden daarna een stuk makkelijker en tegelijkertijd boeiender heeft gemaakt. Duncan heeft nog een aantal jaren heerlijk van zijn pensioen mogen genieten hier in Duitsland en was ruim boven de 25 jaar toen we moesten besluiten hem in te laten slapen.

‘Niet bepaald een stereotype koudbloed’

Ik ben jarenlang behoorlijk actief geweest voor de Nederlandse Shire Horse Society en heb daar veel evenementen voor georganiseerd, bezocht en shows gereden. Ook maakte ik de website en het verenigingsblad, want behalve de paarden als hobby, ben ik nogal een creatievelingetje. Fotograferen, grafisch ontwerpen en schrijven zijn wel echt dingetjes van mij. Ik heb een boekje geschreven over het veulen wat we verleden jaar gefokt hebben en doe pogingen om thrillers te schrijven. Ook ben ik momenteel bezig met een gratis online magazine voor en door liefhebbers van grote koudbloedpaarden, iets waarin ik al mijn hobby’s kan verenigen.

‘Gezond, mooi, uit een goede bloedlijn en enorm eigenwijs, geweldig!’

Verleden jaar hebben we zoals gezegd een geweldig leuk veulen gefokt uit onze Shiremerrie Lucy, die gedekt was door een Belgische Trekpaardhengst, Bart van Wienenhof. Een doelbewuste kruising, omdat naar mijn mening de Shire tegenwoordig te weinig werkpaard is, maar steeds meer als een iets grover rijpaard gefokt wordt. Speciaal om mijn ideeën wat betreft het fokken van een ‘echte’ Shire uit te voeren, heb ik samen met een goede vriend deze merrie rechtstreeks uit Engeland gekocht. Vanaf vier foto’s op Facebook, een enorm risico welke gelukkig goed heeft uitgepakt. Gezond, mooi, uit een goede bloedlijn en enorm eigenwijs, geweldig! Zonder mijn leerschool met Duncan had ik vast en zeker al tig aanvaringen met haar gehad, maar eigenlijk zitten we best op één lijn, zeker qua eigenwijsheid. En zolang ik maar luister naar wat zij mij te vertellen heeft, komen we er wel samen.

‘Mijn droom is om te gaan ploegen en boomslepen’

Mijn droom is om (behalve mooie, stevige veulens met haar te fokken) te gaan ploegen en boomslepen. Of het er daadwerkelijk van komt, kan ik niet beloven, we hebben geen haast. Maar om samen met je paard echt te werken, een team te vormen wat elkaar zonder woorden begrijpt, lijkt me helemaal geweldig. En deze paarden zijn gemaakt voor dat soort werk. Ik hoop dat jullie mijn blogs leuk zullen vinden en mijn humor en schrijfwijze met een korreltje (of twee) zout zullen nemen, tezamen met een snuifje sarcasme en een vleugje leedvermaak.