Jose Pouwer op de bres voor de Azteca
Nieuws“De eerste keer dat ik een Azteca zag, was ik positief verrast. Tot ik hoorde dat het een kruising was tussen een Quarter Horse en een PRE. Toen dacht ik: ben je niet goed? Hoe kom je daar in ‘s hemelsnaam bij?” Inmiddels is Jose Pouwer (52) helemaal om en loopt er zelfs een Azteca in haar tuin.
“Je zou het niet denken”, begint Jose Pouwer, “maar de Azteca is al een heel oud ras. Het stamt uit de tijd van Columbus, toen er veel Spaanse paarden meegenomen werden naar Amerika. Veel van die paarden werden losgelaten of gekruist, en daar is de Azteca
[caption id=”attachment_98588” align=”alignright” width=”200”] Azteca Neo © Hipp fotografie[/caption]
uit ontstaan. In ‘72 zijn de Mexicanen begonnen om de originele Azteca terug te fokken. Buiten Mexico zijn er maar rond de vierduizend Azteca’s te vinden. Er zijn dus nog niet veel goedgekeurde Azteca’s.”
Inspectors
“Dit komt omdat de Mexicanen heel streng zijn op hoe en Azteca eruit moet zien. Dit uit zich bijvoorbeeld in het feit dat ze ‘inspectors’ aanstellen die bij veulens waarvoor stamboekpapieren zijn aangevraagd langsgaan om hun exterieur te bekijken en te beoordelen. Als het veulen de looks niet heeft, wordt het afgekeurd. Ongeacht of de ouders volle Azteca’s zijn.”
‘Als het veulen de looks niet heeft, wordt het afgekeurd. Ongeacht of de ouders volle Azteca’s zijn’
[caption id=”attachment_98590” align=”alignright” width=”225”] Tru Miller[/caption]
“Zelf ben ik ook een inspector geworden, in het Nederlands een ‘keurmeester’ genoemd. Nadat ik Neo, mijn inmiddels 12-jarige Azteca, kocht werd ik uitgenodigd door een Nederlandse fokker wonend in Mexico, Tru Miller. Zij heeft in Mexico een enorme wijngaard, produceert wijnen, runt en hotel en heeft een chefkok die elke dag het eten verzorgd. Gasten komen serieus aan in een helicopter! En daarnaast heeft zij ook nog een grote Aztecafokkerij in de achtertuin.”
“Ze was door het dolle heen dat de Azteca ook langzaamaan in Nederland voet aan de grond kreeg, en dat ik daar de eerste stappen in zette. Ik heb ontzettend veel geleerd over het ras in die tijd en heb veel mensen gesproken. Inmiddels ben ik er al meerdere keren geweest. Ik als moeder van vier kinderen die elke avond aardappels vlees en groenten eet met één Azteca in de tuin voel me daar helemaal interessant”, lacht Jose.
Eenkennig
“Ik ben helemaal verliefd geworden op het ras. Ze zijn slim, dapper en gek op mensen. Zeker voor Working Equitation zijn ze uitermate geschikt. Ze zijn namelijk net een tikje koeler in het hoofd dan een PRE. Ik heb jaren een PRE gehad, maar een Azteca is echt anders. Je kunt ze heet maken, maar gek krijg je ze niet.”
‘Je kunt ze heet maken, maar gek krijg je ze niet’
[caption id=”attachment_98593” align=”alignright” width=”300”] “Ze hebben veel charisma, trots en bovenal veel eigenwaarde” © Hipp fotografie[/caption]
“Je kunt echt lezen en schrijven met ze. Wel zijn ze ontzettend eenkennig. Zo ook mijn hengst Neo: die kijkt om iedereen heen naar mij. Wij zijn samen een kudde, en er is weinig ruimte voor iemand anders. Onwijs leuk natuurlijk, maar aan de andere kant kan ik nooit op vakantie”, lacht Jose. “Het heeft vier jaar geduurd voordat een vriendin van mij, die veel bij ons op het erf komt, hem ook een keer mocht borstelen.”
“Ze hebben veel charisma, trots en bovenal veel eigenwaarde. En die gelijkwaardigheid zoeken ze ook in een eigenaar. Ze hebben echt duidelijkheid en grenzen nodig. De meeste Azteca’s hebben sterke karakters.”
Vooroordelen
“Veel mensen die niet bekend zijn met het ras denken bij deze kruising dat er een poging gedaan wordt tot verbetering van het andere ras. Westernmensen vinden het een halve Quarter, terwijl PRE-liefhebbers het een kruising noemen. Dit moet je loslaten. Het is namelijk echt een ander ras!”
‘Westernmensen vinden het een halve Quarter, terwijl PRE-liefhebbers het een kruising noemen’
“Als je daar voorbij kan kijken en je richt op de kwaliteiten van de Azteca zie je al snel de mogelijkheden van dit ras in. In Amerika zijn ze al veel verder hierin en is het ras veel bekender. In dat opzicht lopen we echt achter.”
[caption id=”attachment_98591” align=”alignright” width=”200”] “Neo is toch wel mijn grootste trots” © Hipp fotografie[/caption]
“Gelukkig wordt het ras steeds bekender. Wat erg heeft geholpen is dat sinds 2012 er een zusterstamboek is gekomen in Europa. Voorheen duurde het zo een jaar voordat je een papier van een veulen had aangevraagd omdat dat via de Mexicaanse overheid moest lopen. Nu we toestemming hebben gekregen om een Europees papier uit te geven maakt dat het fokken veel gemakkelijker.”
Neo
Fokken is ook de belangrijkste manier waarop Jose het ras promoot in Nederland. “Ik heb Neo iedereen door z’n strot in geduwd”, grinnikt ze. “Het is een aparte verschijning, een apart verhaal en hij heeft een apart karakter. Door hem naar voren te schuiven hebben veel mensen het ras leren kennen! Ik krijg momenteel van zowel Quarter- als PRE-merriehouders aanvragen voor Neo.”
Neo is toch wel Jose’s grootste trots. “Toen hij met 3,5 jaar kwam had hij nog nooit een mens gezien, en nu doe ik alles met hem. Hij is best pittig maar ook heel eerlijk. Hij is bijna een huisdier; hij loopt om ons huis en eet mee aan de tafel als we buiten eten.”
Bron: Bitmagazine.nl
