De leermeesters van de Rothenbergers
NieuwsPraten en nadenken over paardrijden verveelt nooit. In huize Rothenberger gaat het bijna altijd over paarden. Gonnelien en Sven Rothenberger proberen hun kennis over te dragen aan de kinderen. Wat hebben zij geleerd van hun instructeurs of van ruiters en trainers die zij bewonderen?
Sven: “Eigenlijk gaat het mij erom dat je van iedereen iets kunt leren. Dat je daar altijd open voor moet staan. Want je bent nooit uitgeleerd.”
Bovenaan het lijstje dat ik van jullie heb gekregen staat Edward Gal.
Sven: “Hij bezit het vermogen om perfecte proeven te rijden. Het mooie is dat je het ziet aankomen. Je verwacht dat hij een beweging op een geweldige manier gaat uitvoeren en dat gebeurt dan ook. Ik vind dat fascinerend. Daarnaast kan hij zesenhalve minuut zijn handen stilhouden. We bekijken videobeelden van hem met de kinderen en proberen dat beeld in ons hoofd te hebben als we zelf met onze paarden bezig zijn.”
Gonnelien: “Ik attendeer de kinderen erop hoe diep Edward een hoek in rijdt. In Odense filmde ik zijn proef. Ik ben direct daarna op Edward afgestapt om hem te feliciteren en vertelde dat ik zijn proef had gefilmd. Hij lachte en wees mij erop dat het nog niet perfect was, omdat hij een kleine hapering in de eners had.
Conrad Schumacher heeft veel mensen uit allerlei landen naar de top begeleid. Hij is erg van bewustwording van de ruiter en ontwikkeling van gevoel. Dr. Klimke combineerde rijkunst met perfecte proeven.
Sven: “Ik was als jongeman misschien wat heethoofdig. (Gonnelien lacht op de achtergrond) Ik wilde iets, in plaats van dat ik het kon. Schumacher leerde me dat ik in kleine dingen groot moest zijn. Het ging bij hem over de basis, de basis en nog eens de basis, met als doel absolute dürchlassigkeit. Hij onderwees me de waarde van een écht correcte volte of een overgang.”
Gonnelien: “Bij hem werd in elke hoek een volte gedraaid, waarbij het paard in het spoor moest gaan en de buiging correct was. Dat was altijd het uitgangspunt voor wat daarna kwam, bijvoorbeeld schouderbinnenwaarts of een appuyement. Maar eerst die volte in de hoek. Dat doe ik met de kinderen ook altijd. Diep die hoeken in en alles goed voorbereiden vóór je het vraagt. Het uitgangspunt moet goed zijn. Schumacher hamerde op tempo en ritme, op vloeiende overgangen, zonder dat de houding verstoord raakte.”
Sven: “Klimke was degene die deze hoge graad van dürchlassigkeit die Schumacher wilde, combineerde met het rijden van perfecte proeven. Bij hem was een uitgestrekte draf of galop écht uitgestrekt en niet een kwestie van een paar ruimere passen. De huidige Grand Prix Spécial was op zijn lijf geschreven: de hoogste graad van verzameling afgewisseld met totale ontspanning. Dat kon hij als geen ander.”
Gonnelien: “Zelfs toen Klimke ouder was en al vele titels op zijn naam had, zag je hem nog regelmatig tijdens het losrijden zijn beugels uit doen en over het zadel hangen. Hij zat al zo goed, maar hij bleef kritisch op zijn houding, wars van status. In hun ponytijd hadden de kinderen ook weleens moeite met hun balans. Dan liet ik ze hun beugels uitdoen, zelfs als we op een wedstrijd waren. Je hoeft je er nooit voor te schamen om aan jezelf te blijven werken, dat deed Klimke ook niet.”
Is er nog iemand waar jullie meer van zouden willen leren?
Gonnelien: “Kyra Kyrklund! In een clinic zei ze dat je in een wending naar het buitenoor van een paard moet kijken, dat moet meedraaien. Ik zou haar dolgraag eens een paar dagen hier willen uitnodigen.”
Sven: “Voor mij is zij het toonbeeld van klassieke rijkunst, recht op je paard zitten met je handen stil in de juiste positie. Zij reed pirouettes met één hand. Misschien moeten we haar eens vragen voor de kinderen. Het wordt tijd dat ze eigen ervaring opdoen en bij andere instructeurs lessen. Hoewel ze hier natuurlijk ook door de bondscoaches worden begeleid.”
Gonnelien: “Wij praten echt de hele dag over paarden en rijden. Gelukkig hebben onze kinderen dezelfde interesse, stel je toch voor dat eentje hockey leuk vond…”
