Van vliegende wissels naar sliding stops

Vuurtje aangewakkerd

De basis lag voor Luciano den Hartog bij de dressuursport. “Dressuur vond ik altijd leuk om te doen en om naar te kijken. Zelf heb ik nooit deelgenomen aan dressuurwedstrijden, want ik heb altijd recreatief dressuur beoefend. Wel heb ik jaren voor mijn dressuurtrainer gewerkt. Voor hem heb ik fanatiek gegroomd en op stal meegeholpen. Als groom kwam ik op allerlei wedstrijden; heel erg leuk en leerzaam!” Ook hield hij aan de dressuursport vrienden en vriendinnen over. “Samen gaan we elk jaar nog naar Jumping Amsterdam in de RAI in Amsterdam.”

Toch werd bij Luciano als kind het vuurtje voor de westernsport al voorzichtig aangewakkerd. “Ik ging bij mijn tweede pony over naar een Appaloosa genaamd Brammetje. Een leuke en handige pony. Ik kon zonder zorgen op hem springen en zo zonder zadel wegrijden. Ook kon ik aan een halster op buitenrit gaan. Met hem ging ik bij mij thuis in de wei al sliding stops oefenen. Dit deed ik dan op de stukken waar het gras weg was. Het westernrijden zat er toen dus ergens al in.”

Kennismaken met western

Luciano: “Als het in de wei bij mij thuis te nat was om daar met mijn recreatiepony te rijden, dan ging ik naar de manege van ons dorp. Deze manege bestaat inmiddels niet meer, maar op die manege stonden mensen die American Quarter Horses hadden. Zo kwam ik voor het eerst echt in aanraking met het ras en de westernsport.”

Hij vervolgt: “Toen ik de westernsport eenmaal ontdekt had, raakte in vooral geïnteresseerd in de veelzijdigheid van de American Quarter Horse. Het karakter van dit ras sprak me ook erg aan. American Quarter Horses zijn betrouwbaar, werkwillig en makkelijk in de omgang. Uiteraard speelt opvoeding en training hier ook een belangrijke rol in. Dressuurpaarden zijn daarentegen eerder wat schrikkerig en je moet altijd wel opletten wat je doet. Ze staan hoog in het bloed en kunnen behoorlijk heet zijn. Quarters hebben tenslotte een erg fijne stokmaat. Het zijn niet van die grote kastelen, zoals wel het geval is bij de KWPN’er.”

De overstap

“De westernsport biedt verschillende disciplines dus is er voor ieder wat wils. Ik doe aan reining en ben vanaf mijn 16^e overgestapt op het westernrijden. Inmiddels rij ik nu 8 jaar western.”

Wat moest je aanpassen?

“Toen ik de overstap maakte, wilde ik echt graag een America Quarter Horse, die western getraind was. Hier leer je volgens mij het meeste van. Ze hebben de bouw, de mind en zijn heel geschikt om echt goed mee te leren westernrijden. Je zoekt het juiste ras en type paard uit voor de gewenste discipline. Dit is gelijk makkelijker en plezieriger rijden voor jezelf. Ook is het is fijner voor je paard, omdat deze al gefokt en gebouwd is naar wat jij er mee wilt gaan doen. Naast een westernpaard, moest ook het materiaal en het management veranderen.”

Verschillen tussen dressuur en western

“Western is vooral veel werkwilligheid en zelfstandigheid vanuit het paard. Je probeert met zo klein mogelijke hulpen zo veel mogelijk gedaan te krijgen. Het is relaxter en vrijer rijden. Je rijdt meer met je zit dan met je teugels.”

“Wat ook een verschil is, is de cultuur. In de dressuurwereld heb ik vaak gemerkt dat je wordt aangekeken op je paard. Een KWPN’er zien ze op dressuurwedstrijden liever dan dat je met een bont paard ten tonele verschijnt. Ook is het een wedstrijd tussen wie de duurste spullen heeft en wie het meeste glittert. In de westernwereld is het over het algemeen zo dat mensen elkaar meer gunnen en dat trainers elkaar helpen of zelfs met elkaar bellen als ze bijvoorbeeld een bepaald rijtechnisch probleem niet opgelost krijgen. Ze vragen de ander dan naar zijn of haar mening en optiek.”

Overeenkomsten tussen dressuur en western

Hoewel de disciplines dressuur en western uiteenlopen qua look en feel, zijn er toch aardig wat overeenkomsten tussen western en dressuur op te noemen. Specifiek tussen reining (een dressuuronderdeel van de westernsport) en dressuur zitten veel overeenkomsten.

Luciano legt uit: “Het is bij zowel dressuur als western belangrijk dat je van achter naar voren rijdt, dus met andere woorden: goed de achterhand van je paard aan het werk zet. Het is belangrijk dat je je paard heel goed managet en dat je je paard goed gymnastiseert. Ik gebruik bij mijn eigen westernpaarden veel dressuurmatige oefeningen. Zo blijven ze licht en soepel en over de rug lopen. Veel westernpaarden kennen alleen de jog, maar ik rij graag een goede voorwaartse draf in de verlichte zit. Ook wil ik vanuit de draf kunnen aangalopperen. Veel American Quarter Horses kunnen alleen aangalopperen vanuit de stap. Dit betreffen dan met name de reining getrainde American Quarter Horses, omdat ze dit op wedstrijden altijd moeten laten zien.”

Ook het trainen en het rijden van wedstrijden verschilt niet zo heel veel met dressuurwedstrijden. Luciano: “Het trainen van zowel dressuur- als westernpaarden is niet anders in voorbereiding op een wedstrijd. Ik zeg altijd: trainen doe je thuis en op wedstrijden presenteer je je paard. Bij het presenteren van je paard is het eigenlijk net zo als bij de dressuur, want de jury mag niet zien wat je doet (‘onzichtbare hulpen’) en je rijdt ook een proef. Een verschil is dat je bij reining alles in galop ten uitvoer brengt.”

Huidig niveau

“Ik rij nu zelf op non pro niveau. Dit wil zeggen: ik ben klant en eigenaar, maar geen trainer. Mijn paarden zijn dus uitbesteed aan een trainer, die mijn paarden traint en verzorgt. Als non pro train je geen paarden van klanten en mag je niet lesgeven of andere diensten aanbieden tegen betaling. Als non pro mag je alleen op paarden rijden en paarden uitbrengen op wedstrijden die in jouw eigendom zijn of die van een familielid zijn. Zelf train ik in Moordrecht bij Bouwmeester Reining Horses. Qua niveau zit ik bij de gevorderden in de non pro klasses, want ik mag niet meer in de beginnersklasses starten. Dit heeft te maken met de hoeveelheid prijzengeld die je verdiend hebt.”

Westernwedstrijden rijden

“Wedstrijden rijden vind ik erg spannend, maar wel heel leuk en leerzaam. Mijn mening is: je moet door de moeilijkste stukken in je training heen werken op de juiste en effectiefste manier voor jou, je paard en je doel en het plan waar je naartoe werkt. Dit samen met een goede instructeur, goede hoefsmid, goed voer, dierenarts, osteopaat en tandarts. Op die manier kun je zo fit mogelijk op wedstrijd verschijnen. Door wedstrijdervaringen word je een betere ruiter, krijg je meer durf in je training en ga je meer rijtechnische dingen voelen. Wedstrijden zijn daarnaast een sociaal gebeuren waar je oude en nieuwe contacten tegenkomt.”

“Zelf show ik ook internationaal, want hier hangt een hele andere vibe dan op nationale bodem. Je concurrentie is heel anders wat betreft: ruiters, paarden en niveau.”

Plot twist….

“Wat ik bij de dressuur altijd leuk vond om naar te kijken waren zijwaartse en vliegende wissels. Het leuke is dat dit ‘knopje’ hetzelfde werkt bij zowel dressuur- als westernpaarden. Been naar achteren leggen op de juiste plaats en ze springen over op de andere galop. Op mijn Quarter, waarmee ik in dit artikel op de foto sta, kan ik om de 2 passen wisselen. Zo voel ik me toch nog een beetje verbonden met mijn dressuurachtergrond. Zo kom je dus van vliegende wissels naar sliding stops.”

En dat ziet er zo uit....

Bron: Bitmagazine.nl