image2
image2

Western, het ondergeschoven kindje

Nieuws

Als we praten over paardensport, denken de meeste mensen aan de spring- en dressuursport. Maar er zijn natuurlijk veel meer disciplines die minstens zo leuk zijn, maar waarover we veel minder horen en lezen. Daarom duiken we vandaag in een van die disciplines: de westernsport.


Sarah de Weerd is westernamazone in hart en nieren. Haar liefde voor westernrijden begon met een Paint veulen, dat haar ouders kochten. Het echte avontuur begon met Lady Scotch Invited, oftewel Trudy. Deze merrie kwam helemaal over uit Amerika en Sarah boekte met haar vele successen in de open klasse. Nog steeds fokt ze uit deze merrie succesvolle nakomelingen. Na haar jeugdjaren groeide Sarah door naar de open (trainer) klasse (professionele ruiters) en brengt ze al jaren paarden uit voor klanten in binnen- en buitenland. 



Verschillende klassen van de westernsport


“De westernsport bestaat uit zo’n 35 verschillende onderdelen. Onder te verdelen in amateurklassen en trainerklassen, jonge en oudere paarden. Zelf rijd ik voornamelijk in de allround klasse. Dat wil zeggen dat ik me als trainer bezighoud met halter, (in hand) trail, long line, hunter, pleasure en westernriding.” 


Voor de verschillende klassen heb je, net als bij de spring- en dressuursport, verschillende paarden nodig. Sarah vertelt hoe het zit: “Een allrounder is vaak groot en elegant en wordt gefokt op ruime bewegingen. Dit is een heel ander type dan bijvoorbeeld een paard dat gefokt is voor reining. Een westernklasse die met name bekend is bij het grote publiek.” 


Verschillen in training en grondwerk Engels vs. western


Wat is nou het grootste verschil in de beginselen tussen de Engelse rijstijl en westernrijden? “Het grootste verschil zit hem denk ik in de leeftijd waarop we beginnen met trainen. De training van de Engelse rijstijl begint vaak als een paard zo’n drie jaar oud is. Wij kunnen veulens al uitbrengen in bijvoorbeeld de halterklassen. Deze klassen draaien vooral (negentig procent) om de beoordeling van het exterieur.
Een handtrail, waarbij je je paard tussen balken manoeuvreert in verschillende gangen, kun je met een jaarling of tweejarige al doen. Dit is afhankelijk van het ras. Dat wil trouwens niet zeggen dat we ze wekelijks of maandelijks mee op wedstrijd nemen. Je kunt het vergelijken met veulenkeuring voor een stamboek.” 


Zien we dan ook verschillen in de voorbereiding op het zadelmak maken?


Sarah vertelt: “We hebben bijvoorbeeld ook longe line wedstrijden. Dit zijn wedstrijden waarbij je je paard zo goed mogelijk presenteert binnen negentig seconden, aan de longeerlijn. Om ze op deze en andere klassen voor te bereiden, werken we al met dubbele lijnen in het grondwerk. Zo leren ze omgaan met teugeldruk, sturen, halthouden, etcetera. De ervaring leert dat de stap om daadwerkelijk op te paard te gaan zitten, zo veel kleiner wordt. Het vertrouwen is al groter.”



Wat vind je verder belangrijk in de (basis)africhting?


“Wat ik heel belangrijk vind, is de ontwikkeling van het paard. Dat is ook per paard verschillend. Is een paard toe aan training of is hij nog ‘te jong’ in zijn hoofd of lijf? Een paard dat bijvoorbeeld nog volop in de groei is, forceer ik niet door te veel te trainen. Verder vind ik het belangrijk om mijn paarden na de basisafrichting weer een tijdje vakantie te geven, zodat ze ‘hun hoofd leeg kunnen maken’ en weer even paard kunnen zijn. Dan kom ik meteen bij mijn volgende punt. Dagelijkse weidegang is voor mij een must, ik denk dat dat een essentieel onderdeel van een goede training is.”


Zie je ontwikkelingen of verschuivingen binnen de populariteit van de disciplines?


“Laten we vooropstellen dat ik ook enorm kan genieten van een spectaculair gereden springparcours of een mooie dressuurproef. Onafhankelijk van het discipline, is de samenwerking tussen paard en ruiter erg belangrijk. Daarom vind ik het ook zo leuk dat er steeds meer vormen van samenwerking ontstaan tussen Engelse ruiters en westernruiters. Ik vind dit dan ook een zeer welkome en  positieve ontwikkeling. Ik denk dat we veel van elkaar kunnen leren en elkaar voort kunnen helpen.”


Meer dan alleen reining


“Wat ik wel jammer vind, is dat de westernsport vooral bekend staat om de reiningsport. Er zijn zoveel meer klassen die deze tak van sport vertegenwoordigen. Ik hoop dan ook dat de bekendheid van de overige klassen de komende jaren groeit, zodat meer mensen kunnen genieten van deze geweldige sport.”


Bron: Bitmagazine.nl

image4
image1
image3
image0