De Kruising: Andalusiër x Konik

3 november 2019, 00:00 Nieuws

Anneke IJff dacht een jaar geleden een Spaans paard te hebben gekocht, een Andalusiër. “Hij was amper drie jaar oud en een paar dagen geleden uit Spanje aangekomen.” Tenminste, dat werd haar verteld toen ze ging kijken naar de nu vierjarige Blue. Hij was toen nog hengst en heette Alejandro. Zijn papieren zouden zijn kwijtgeraakt, want daarmee namen ze het niet zo nauw in Spanje, werd haar verteld. “Maar een nieuw paspoort was aangevraagd en hij was net gechipt.”

Andalusiër

Anneke viel voor de driejarige hengst en was dolblij met een PRE op stal. Inmiddels is ze erachter dat hij helemaal geen PRE is, maar dat maakt haar niets uit. Ze kende het Spaanse paardenras nog niet, ze reed western met een Quarter Horse op het hoogste amateurniveau van Nederland. Ze moest haar 18-jarige Quarterruin vorig jaar laten inslapen. Na drie maanden begon het toch weer te kriebelen en ze ging op zoek naar weer een Quarter. Maar dat viel tegen, want ze bleken nogal duur. Toen ze naar een Quartermerrie ging kijken, zag ze op dezelfde stal een paard wat haar aantrok. “Ik zag in mijn ooghoek in een andere box een paardenoog met een lange zwarte lok ervoor. Gelijk wist ik dat dat paard voor mij bestemd was...” Anneke informeerde naar het paard en hij zou nog onbeleerd zijn. Na een nacht slapen voelde het nog steeds goed en we besloten hem te kopen als zijnde een PRE-hengst, net uit Spanje en onbeleerd. Het zou het laatste paard zijn dat ik zou gaan beleren. Quarters kende ik, maar PRE’s niet. Op Google vind je veel en dus wist ik dat mijn paardje nog jaren zou doorgroeien en hij wel wat groter zou worden dan hij nu was. Top, dacht ik. Tijd heb ik en dus rustig aan.”

Gecastreerd

Anneke liet haar hengst castreren, omdat hij mager was en al vol energie richting merries. Ze ging vol goede moed met haar nieuwe paard aan de slag. “Het is leuk om uit te zoeken wat een paard al weet. Poetsen, stilstaan, longeren... heel veel kende hij al. Een deken op doen vond hij heel erg eng daarentegen. Op mijn stem reageerde hij perfect tijdens het longeren: walk, jog en loop op commando, perfect! Wat een intelligent dier. Inmiddels had ik zijn paspoort binnen en Alejandro was zijn naam, daar hadden wij al Blue van gemaakt. Inmiddels weet ik wel het verschil tussen een PRE en een Andalusiër. Maar een papiertje maakt voor mij niet uit.”

Te koop gezet

“Tijdens het beleren was hij kalm en rustig, maar helaas maakte hij een paniek sprong, ‘out of the Blue’. Ik werd gelanceerd en viel verkeerd. Mijn zitbeen bleek gescheurd te zijn en ik was drie maanden uit de roulatie. Mijn buurman reed Blue toen verder.” Maar bij Anneke zat de schrik erin en ze besloot haar paard te koop te zetten. “Ik rij al sinds mijn zevende, maar de schrik en angst namen het van mij over. Je wordt een dagje ouder, je reactievermogen is niet meer zo snel en dat ga je merken. Dus Blue op Marktplaats te koop gezet in de hoop dat er een ruiter zou komen die heel geschikt is voor dit wendbare paardje.”

Moeder is Konik

Na een week kreeg Anneke een telefoontje van een mevrouw die Fries sprak. “Ze vertelde mij opgewonden en zenuwachtig dat ik haar paard had, dat hij bij hen geboren was, in Nijbeets, bij mij om de hoek. Ze wist mij te vertellen dat hij heel lief was, dat zijn vader een trotse Andalusiër was, een schimmel. Zijn moeder was een Konik die altijd haar oren platter dan plat had naar iedereen toe. En dat Blue dat had overgenomen van zijn moeder, maar dat hij er niks kwaads mee bedoelde, het was geërfd, onderdeel van hem. En dat zij en haar man, door schulden, uit hun gehuurde boerderij waren gezet, nog maar een klein poosje geleden. Hun hele kudde paarden was op een vrachtwagen geladen en naar een weiland vlakbij Utrecht gebracht. In de koudste nachten van dat jaar, het was februari, was de hele kudde in de sneeuw, zonder eten en water, in dat land achter gelaten terwijl ze daarvoor op stal stonden en dus geen wintervacht hadden. Blue zijn dunne vacht was het bewijs. Inmiddels wist ze waar een paar paarden nu waren, het vriendje van Blue, die met hem opgegroeid was, woonde nu ergens in Gelderland.”

Orenspel

“Al die tijd heb ik geluisterd naar deze mevrouw en toen zij mij vertelde over Blue en zijn oren, wist ik dat ze de waarheid sprak. Niemand wist dat, alleen mijn man en dochter, dat dreigende orenspel was zo kenmerkend. Geen twijfel mogelijk. Toen ik eenmaal wist dat Blue een kruising was, heb ik dat gelijk doorgegeven aan de eventuele kopers die die week zouden komen. Een Konik-kruising was niet de bedoeling en dus zagen ze ervan af, heel begrijpelijk. Ik heb de advertentie toen van Marktplaats gehaald, misschien was het wel alleen de bedoeling dat ik te weten zou komen wie hij werkelijk is:  een paard in Friesland geboren, nuchter en kneitersterk, altijd hongerig, zeer intelligent, liefdevol grootgebracht en opgevoed met verschillende Parelli-technieken, verkeersmak, maar heel alert op kontbijters… ergens…. die je nu nog niet ziet, maar er vast wel kunnen zijn …. waarschijnlijk toch wel... straks... misschien...”

Eenkennigheid van Konik en Andalusiër

“Wij hebben Blue toen de tijd gegeven verder uit te groeien en bij te komen van zijn slechte avontuur. Zijn vertrouwen groeide langzaam, hij is erg eenkennig. Misschien is dat zowel Konik als Andalusiër?”

Opvoeden

Via een tip vond Anneke in de tussentijd een Quartermerrie die haar heeft geholpen weer haar vertrouwen in het rijden terug te krijgen.  “Wij noemen haar Velvet en zij zorgt ervoor dat Blue opgevoed wordt qua gedrag, zijn plaats is na haar! En dat is heel goed voor deze kwajongen. Afgelopen voorjaar ben ik rustig aan weer begonnen Blue te beleren, op de western manier natuurlijk.”

Wildkleur

Blue heeft een wildkleur, Anneke noemt het Dun, die hij waarschijnlijk van zijn moeder heeft geërfd. Qua karakter vindt Anneke haar paard ‘echt super slim’. “Na één keer begrijpt hij de oefening al. Hij werkt met je mee en zijn wil om voor jou te denken, ben ik een beetje aan het beteugelen. Hij is zeer wendbaar en ondanks dat zijn balans nog niet goed is, is zijn draf en galop al zo heerlijk voor de ruiter, geen gestuiter.”

Vertrouwen geven

“Mijn doel met Blue is een tussen de oren gezond paard, dat zelfvertrouwen heeft en samenwerkt met de ruiter. Ik denk niet dat ik ooit weer wedstrijden ga rijden, de westernsport is in het noorden een beetje ingeslapen. Maar zowel Blue als Velvet hoop ik helemaal klaar te maken voor mijn nog oudere dag, zodat je, ook met pijntjes en/of handicaps nog heerlijk op een buitenrit met ze kan gaan. En ik wil ze zo beleren dat ze met gemak een wedstrijdje zouden kunnen winnen: van je paard een Rolls Royce maken in plaats van een Trabantje vind ik heel leuk werk. Ze zelfvertrouwen geven door obstakels te overwinnen en lichamelijk met de kleinste en lichtste hulpen alles te kunnen doen met hen samen... dat is mijn doel.”

Sterk paard

“Lichamelijk is Blue sterk met geweldige sterke benen en hoeven. Hij draagt je met gemak, maar omdat hij soms zo in zijn eigen wereldje zit herinner ik hem er regelmatig aan dat ik nog op hem zit. Hij groeit flink momenteel, vooral zijn schouders en hij begint een schoft te ontwikkelen. De training in de bak gaat top, inmiddels zijn we ook  bezig in het grote weiland rond te rijden en volgende week komt een vriendin hier om op Velvet samen met mij op Blue in de bak te rijden. Zien hoe hij daarop reageert... Allemaal lessen voor later. Want opvoeden kost tijd en heel veel energie en nog meer geduld. Mensen vergeten dat wel eens. Ik rij Blue niet elke dag, hij zit nog zo in de groei, maar opvoeden is elke seconde een onderdeel van ons samenzijn. Nu consequent zijn, gelukkig helpt Velvet goed mee.”

Vind je de kruising Andalusiër x Konik een aanrader?

“De kruising die Blue is, is top. Maar wel voor ervaren paardenmensen, want je hebt een hele kluif aan dit gevoelige intelligente dier. Hij spiegelt je zo sterk, daar moet je tegen kunnen.”