Merries blijken helemaal niet moeilijker dan ruinen

Conclusies

‘Als je eenmaal een merrie voor je hebt gewonnen, gaat ze voor je door het vuur’ is zomaar een uitspraken die je vaak hoort wanneer mensen merries omschrijven. Eigenlijk onterecht, aldus Kate Fenner, auteur en onderzoekster aan de Universiteit van Sydney. “Paardenmensen blijven geloven dat merries anders zijn, waardoor men met te snel conclusies trekt wanneer een merrie haarzelf niet gedraagt zoals je had gehoopt. Maar wat we hebben ontdekt is dat merries in omgang en onder het zadel echt niet verschillen van ruinen. Het zit allemaal in ons hoofd!”

Vragenlijst

Om het fabeltje dat merries moeilijk zijn, voor eens en altijd te ontkrachten, analyseerde Kate en haar collega’s de verstandhouding tussen ruim 1233 ruiters en hun paard. Daarvoor gebruikten ze de E-BARQ: een online vragenlijst waar ruiters het gedrag, training en welzijn van hun paard in de loop van de tijd kunnen evalueren en volgen. De vragenlijst bestaat uit ruim 300 vragen: de helft gaat over het gedrag van hun paard onder het zadel en in de omgang en dat in de breedste zin van het woord. “Zo hebben we bijvoorbeeld gekeken of en wanneer paarden verzet vertonen onder het rijden, of paarden kijkerig zijn, niet stilstaan tijdens het poetsen, maar ook of paarden voernijd hebben, verdoofd moeten worden bij het scheren, agressief reageren op paarden in de bak, enzovoorts, enzovoorts”, vertelt Kate. 

Vangen

“Bij de meeste vragen was het verschil van de scores tussen merries en ruinen minder dan 5%. In de weinige situaties dat het verschil groter was, waren het juist de ruinen die hoger scoorden op ongewenst gedrag”, aldus Kate. “Ruinen knauwen bijvoorbeeld veel vaker op touwen, slopen eerder dekjes en dekens, blijken vaker kopschuw en zijn vele malen ongeduldiger als er eten in het spel is!”

“Het enige puntje waarop merries echt beduidend vervelender waren dan ruinen is bij het vangen in de wei. De kans dat een merrie voor je weg loopt is 10% groter. Het waren dus echt de ruinen die grotendeels ongewenst gedrag vertoonden.”

Welzijn

Kate vecht ervoor dat merries, als ze eens ‘n keertje niet meewerken, niet meteen het stempeltje ‘pismerrie’ krijgen: “Het is veel beter om in de veronderstelling te blijven dat als een merrie niet doet wat je wilde, dat komt omdat ze je niet begrijpt. Je kunt de verantwoordelijkheid bij misverstanden veel beter bij jezelf leggen als ruiter, dan dat je je paard de schuld geeft ‘omdat het een merrie is’. Haar het voordeel van de twijfel geven is uiteindelijk veel beter voor haar welzijn”, knipoogt Kate. Go #TeamMerrie!

Waarom merries nou eigenlijk een ‘slechte reputatie’ hebben en getypeerd worden als ‘bazig’ of ‘kattig’ is nog niet echt duidelijk. “Maar de oorsprong ligt misschien in antropomorfisme”, redeneert Kate. “In de mensenwereld bestaan diezelfde stereotypen tegen vrouwen: het is goed mogelijk dat die op paarden zijn overgebracht.” Gek genoeg lijkt dit fenomeen niet te spelen bij andere soorten, zoals honden. “Dat is een hele interessante invalshoek om nog eens te onderzoeken!”, zegt Kate. 

Bron: Animals