Eefje Wentelteefje (6)
Nieuws’s Avonds komt een vriendin van ons mijn man lesgeven. Ze doet de cursus Instructeur Paardensport en mijn man en zijn paard Willem zijn haar oefenobject. Zij heeft vroeger ook een paar veulens gefokt en als ze op het punt staat weg te gaan zeg ik dat ze, als ze nog even blijft, de geboorte van ons veulen mee kan maken.
Ze kijkt naar de merrie en zegt: “Nee joh. Die staat er veel te rustig bij. Die gaat nog láng niet bevallen!”
Ze is de deur nog niet uit of de vliezen breken. Ik heb toevallig net een andere vriendin aan de telefoon. Zij is dierenarts en woont aan de andere kant van het land. Met haar aan m’n oor sta ik in de stal naar mijn merrie te kijken en verslag te doen van wat ik zie. Ondertussen belt mijn man de-man-die-er-verstand-van-heeft. Hij staat op een klein half uurtje autorijden van ons naar zijn merrie te kijken die heel onrustig is en alle tekenen vertoont dat zij die avond ook gaat bevallen. “We komen eraan!”, zegt hij en twintig minuten later lopen hij en zijn vrouw onze stal in. Hij trekt gelijk z’n jas uit, posteert zich achter mijn merrie en trekt aan de hoefjes die inmiddels naar buiten steken. Willem staat in de stal ernaast belangstellend te bekijken wat er allemaal gebeurt. Het is geen gemakkelijke bevalling, maar dan verschijnt het hoofdje van het veulen en al snel daarna floept het hele veulen eruit. Hij haalt de vliezen er voorzichtig af, zegt dat ik de nageboorte morgen door de dierenarts moet laten controleren, belt de mensen die bij hem op stal zijn merrie in de gaten houden die steeds onrustiger wordt, we drinken allemaal een kop koffie op de goede afloop, hij kijkt nog even of het veulen goed op de benen staat en dan springen ze weer in de auto. Terug naar hun eigen merrie. Ik vind het geweldig dat ze naar ons toe zijn gekomen om te helpen bij de bevalling, terwijl het bij hun op stal ook zo verschrikkelijk spannend is.
Ons veulen is een prachtig bruin meisje. We noemen haar Eavanaloma. Eavan is Iers voor ‘stralende schoonheid’ en Aloma is de oma van onze kleine schoonheid. Natuurlijk kan niemand dat uitspreken (maar het staat wel mooi op de stamboom) dus we korten het af tot Evie. Inmiddels heeft ze dus de bijnaam Eefje Wentelteefje gekregen en waar ze dat aan verdiend heeft vertel ik later wel.
Een paar uur later wordt het veulen van onze vrienden geboren, een gezonde jongen.
Het leven is mooi.
Foto’s van net na de geboorte staan op de Eefje Wentelteefje Facebook-pagina.
