Eefje Wentelteefje (7)
NieuwsEn dan heb je een veulen. Had ik elf maanden bijna niet geslapen omdat ik me zorgen maakte over wat er allemaal mis kon gaan tijdens de dracht en de geboorte, kon ik me nu zorgen gaan maken over moeder én kind. ‘Gelukkig’ kregen merrie en veulen veel kraamvisite en kreeg ik van alle kanten advies. De eerste dag kwam de dierenarts. “Prachtig veulen”, zei hij deskundig. “Moet je zuinig op zijn.” Alsof ik iets anders van plan was. “En je mag merrie en veulen nooit in je uppie naar de wei brengen hoor. Veel te gevaarlijk.”
Hmm… als ik daarnaar zou luisteren zouden merrie en veulen weinig uit de stal komen, want ik was nu eenmaal vaak alleen omdat mijn man buitenshuis werkte. Dus dat advies moest ik noodgedwongen in de wind slaan.
Helaas waren alle mensen die op kraamvisite kwamen en goede raad gaven het vrijwel nooit eens met elkaar. Zei de een dit, zei de volgende: “Nee nee, nooit dit, altijd dat.” En iedereen moest natuurlijk beschuit met muisjes en koffie, thee of limonade. Als je een baby krijgt, heb je tenminste nog kraamhulp die je helpt de baby te verzorgen, de beschuitjes smeert en de koffie zet. Maar als je merrie een veulen krijgt mag je het allemaal zelf doen. Ik rende me de eerste weken ongans tussen de voordeur, de keuken, de stal, de wei, de keuken en de stal met dienbladen vol drankjes en beschuit, terwijl de visite over het hek hing en moeder en kind bewonderde.
De eerste dag had ik merrie en veulen op stal gehouden omdat de dierenarts zou komen. De tweede dag wilde ik ze toch even naar buiten brengen, het was zulk prachtig weer. Zonnig en warm. De buitenbak was het dichtstbij en ik had voor de zekerheid het kleine stukje (toch wel zo’n 10 stappen) ernaartoe met lint afgezet. Naïef dacht ik dat een veulen altijd de moeder volgt, maar onze goede vriend - ook wel bekend als de man die er verstand van heeft - had me gewaarschuwd dat het veulen de stal niet zomaar uit zou gaan. En dat ik gelijk moest beginnen met ‘halstertraining’. Dus ik deed de merrie haar halster om en na enig geworstel met Eefje, die het er helemaal niet mee eens was, had zij ook haar mini-halstertje om. Toen had ik echt nooit verwacht dat ze inmiddels zelf haar neus door het halster steekt als ik dat voor haar houd.
Ik bracht de merrie uit de stal en terwijl zij ongerust in het gangpad voor de stal heen en weer drentelde sloeg ik m’n ene arm om de borst van het veulen en de andere achter haar billen om haar met zachte dwang de drempel over te helpen. Toen Eefje eenmaal uit de stal was bleef ze eerst veilig dicht bij haar moeder en zo kon ik ze vrij makkelijk naar de buitenbak brengen, zodat ze even heerlijk de benen konden strekken.
Meer foto’s op de Eefje Wentelteefje Facebook pagina.
