Paardenmaatjes: Corina Kayen & Marian van Driel

13 september 2017, 00:00 Nieuws

Je vriendin, moeder, opa, broer of misschien wel je buurmeisje. Iedereen kent wel zo’n onmisbaar paardenmaatje, die voor jou om vijf uur opstaat om mee te gaan naar concours. Hoog tijd om deze toppers in het zonnetje te zetten! Vandaag Corina Kayen (27) over haar paardenmaatje en vriendin Marian.

“Ik leerde Marian van Driel acht jaar geleden kennen toen ze bij mij op stal kwam. Ze zocht stalling en ik bood haar dit aan, ook al had ze op dat moment nog geen paard. Toevallig had ik op dat moment een schimmel te koop staan. Marian wilde eigenlijk helemaal geen schimmel, maar werd toch verliefd op hem. Ze besloot Bikkembergs, wij noemen hem Bikkel, te kopen en bleef bij mij op stal staan.

In 2012 kreeg ik last van verschrikkelijke rugklachten. Het was op een gegeven moment zo erg dat ik bijna niet meer kon lopen. Marian haalde me toen uit de brand door mij te helpen met mijn werk op stal en door dingen van mij over te nemen. Hier ben ik haar nog steeds dankbaar voor. Sinds deze periode zijn we ook steeds meer samen gaan doen. We gaan nu samen op concours, wandelen met mijn hond Skip of we gaan samen een dagje uit. Sindsdien zijn we echt wel dikke vriendinnen!
Een jaar geleden ging ik op concours met mijn vader waarbij zowel mijn paard als ik ten val kwamen. Hierdoor kwam ik in het ziekenhuis terecht waardoor ik niet in staat was voor de paarden te zorgen. Marian was op stal toen het gebeurde en is meteen met mijn vriend naar het wedstrijdterrein gegaan om mijn paard Helios op te halen. Ze hebben hem naar huis gebracht en hebben meteen gekeken of er niets met hem aan de hand was. Terwijl ik in het ziekenhuis lag, heeft Marian alle taken op zich genomen samen met mijn vriend. Mijn vader en vriend werkten allebei, maar voor Marian was het mogelijk om een tijdje thuis te werken met haar baan. Hierdoor kon ze ’s ochtends de paarden buiten zetten en kon ze voor mijn hond zorgen, waar ze helemaal dol op is. Ze vroeg me op een gegeven moment zelfs of ze mijn paard mocht longeren, aangezien het nog wel even zou duren voordat ik hersteld was. Dit heeft ze drie à vier keer per week gedaan, drie maanden lang.
Ik ben erg trots op Marian. Ze is zo ver gekomen met haar paard, wat ze zelf niet had verwacht. En ik ben blij dat ik haar daarmee kan en mag helpen. Daarnaast ben ik echt héél erg dankbaar dat ik haar heb leren kennen en dat ze mij zo ontzettend goed geholpen heeft en dat nog steeds doet. Geen klusje is te gek voor haar en ze neemt zelfs wel eens een halve of hele dag vrij om mij bijvoorbeeld te helpen met het schoonspuiten van de stallen. Ze is er gewoon altijd voor me in zowel goede als slechte tijden. Wanneer ik een slechte dag heb, zou ik niet weten hoe ik het zonder Marian zou moeten doen, zo blij ben ik met haar.”