‘Als jury word ik soms bedreigd’
NieuwsEven geleden plaatsten we een oproep, met de vraag hoe jij de jurysport ervaart en of er wel eens leerzame, grappige of juist vervelende opmerkingen zijn geschreven op je protocol, en daar kregen we ontzettend veel reacties op. Vooral veel negatieve ervaringen kwamen bovendrijven. Jury Margot Hoeberichts licht het jurycommentaar toe, met tussendoor een aantal reacties die we op Facebook kregen.
Margot Hoeberichts jureert al langer dan acht jaar en schrok enorm van de negatieve reacties die op Facebook werden geplaatst. “De taak van een jury is echt niet makkelijk. Je krijgt soms veertig combinaties te zien en je zit er in je vrije tijd, want het is niet zo dat we echt betaald krijgen. Behalve dat we punten moeten geven, zijn we ook verantwoordelijk voor het eindklassement. Ik leg wel eens uit aan ruiters dat het kan betekenen dat je misschien twee weken achter elkaar soortgelijke proeven rijdt en je bij de ene jury hogere punten krijgt dan bij de andere jury. Dit kan natuurlijk komen doordat je concurrenten misschien veel beter hebben gereden dan de week ervoor. We willen dan ook graag dat in het eindklassement degene die het beste heeft gereden bovenaan staat.”
Bedreigingen
Bedreigingen naar jury’s op wedstrijden komen helaas best vaak voor, geeft Margot aan. Het opvallende is dat het vaak gebeurt met het geven van tips. Elk seizoen krijgt Margot er wel mee te maken. Daarbij vertelt ze dat ze bij één op de drie of vier wedstrijden weleens een gekke aanvaring heeft. “Gek genoeg zijn het vaak de ouders van ruiters die met de bedreigingen komen. Ik heb weleens gehad dat een moeder de ring in ging, omdat het paard opzij sprong tijdens de proef. Dat mag natuurlijk niet en dat heb ik heel netjes verteld. Toch kwam de moeder mij vertellen dat ze de banden van mijn auto lek zou steken. Dat soort dingen maken het best pittig.”
Denise le Sage
“Ik heb het NK dressuur gereden met mijn pony in de M2 en had een super goede proef neergezet. Toen de uitslag er hing, bleek ik laatste te zijn geworden met super lage punten, die ik nog nooit had gekregen. Toen ik eenmaal mijn protocol kreeg, bleek dit helemaal mijn protocol niet te zijn. Ze hadden mijn protocol met iemand verwisseld, maar konden hier niks meer aan veranderen. Er stonden allemaal opmerkingen bij die helemaal niet bij mijn proef hoorden. Ik vind dit nog altijd heel jammer aangezien ik er nooit achter ben gekomen hoeveel punten ik uiteindelijk heb gekregen.”
Nare ervaringen tijdens een proef
Zelf heeft Margot als amazone ook wel eens nare ervaringen gehad tijdens het rijden van een proef. Zo zat de jury die haar beoordeelde eens te bellen, terwijl Margot haar proef reed. Toch zet ze haar eigen belangen in zo’n situatie vaak aan de kant. “Soms vallen de punten mee, soms vallen ze je tegen. Soms heb je commentaar waarvan je denkt: ja daar kan ik echt wat mee. En soms denk je: ik weet het niet zo goed. Maar als het iets is dat eigenlijk nergens op slaat, dan baal ik daar met name van voor de sport. Ik zit daar zelf als jurylid mee. Ik heb altijd het idee van ‘laten we met z’n allen de sport leuk houden en mensen motiveren om vooral lekker op wedstrijd te gaan’.”
Daniëlle Moerman
“Meerdere malen schreven verschillende jury’s op mijn protocol dat het een genot was om naar te kijken. Ook was de jury na mijn eerste B-wedstrijd persoonlijk naar mij toe gekomen en vroeg mij wat ik nog in de B deed. Ik antwoordde dat we ergens moesten beginnen. Hij was ervan overtuigd dat mijn paard al veel hoger in de dressuursport liep. Zijn mond viel open en zei: ‘oh... dan heb je hem goed voor elkaar, jullie gaan hoog komen samen!’ Meer veren pasten er niet in mijn kont!”
Positieve feedback
Toch krijg je als ruiter én als jury vaak positieve feedback. Echter wordt dit vaak snel vergeten, terwijl de negatieve feedback blijft hangen. “De neiging van mensen in het algemeen is wanneer je iets negatiefs hoort, je dat onthoudt. Stel: je gaat naar je werk en hoort van zes collega’s dat je heel leuke kleding aan hebt en je hoort van één dat hij er niets aan vindt, dan herinner je dat laatste wanneer je ‘s avonds thuis komt.” Dit viel ook op met de reacties op het oproepje over jurycommentaar. Hoewel er werd gevraagd naar grappige, leerzame of vervelende opmerkingen, ontvingen we voornamelijk het ‘vervelende’ jurycommentaar.
Katinka Van Vastenhoven-Koekebacker
“Ik heb van een jurylid te horen gekregen dat ik totaal niet kon rijden en beter kon stoppen. Ik zat mijn paard, dat vol spanning zat en waarmee ik alleen maar bezig ben geweest om nog enigszins normaal door de bak te rijden, in de weg en het was vreselijk om naar te kijken. Wat het mooiste ervan was, was dat ze vier weken daarvoor mijn proeven had beoordeeld met 205 en 205,5 punten.”
Commentaar op je protocol
Voor een ruiter kunnen de omstandigheden veranderen per wedstrijd. Bijvoorbeeld de drukte op het wedstrijdterrein of hoe groot de bak is waarin je losrijdt. Maar als jurylid ben je ook afhankelijk. “Het opschrijven van commentaar en dat mensen daar op een positieve manier wat mee kunnen doen, vind ik het allerbelangrijkst. Echter heb ik ook wel eens schrijfsters gekregen van een vereniging die zes waren en nog maar net de cijfertjes konden opschrijven. Dus soms is de wil er wel, maar lukt het niet helemaal. Ik denk dat het ook goed is daar rekening mee te houden. ”
Bron: Bitmagazine.nl
