170328059_ABFweb
170328059_ABFweb

Studie bewijst enorme impact coronacrisis op paardenwelzijn

Nieuws

De COVID 19-pandemie heeft een aanzienlijke impact gehad op het welzijn en welvaren van vrijwel iedereen, en dus ook op paardeneigenaren. Maar hoe groot is die impact eigenlijk precies? Een groep van Britse, Australische en Amerikaanse onderzoekers heeft van maart tot april meer dan 11.000 paardeneigenaren ondervraagd naar hoe de corona-uitbraak hen heeft beïnvloed. 


Paardrijden


In een online presentatie aan leden van de International Society for Equitation Science presenteerde hoofdonderzoeker en wetenschappelijk adviseur David Marlin zijn bevindingen. In een persbericht heeft hij de interessantste resultaten op een rijtje gezet:


  • Respondenten die hun paarden aan huis hebben, zijn over het algemeen van mening dat de pandemie weinig tot geen effect heeft op de manier waarop hun paarden worden gehouden, terwijl eigenaren van paarden op half- of volpension juist wel grote gevolgen hebben gemerkt.
  • Van de Britse respondenten kan 66% nog gewoon paardrijden, waarvan 45% wel beperkingen opgelegd heeft gekregen. Bijvoorbeeld hoe vaak ze konden rijden. In Amerika rijdt 84% van de eigenaren nog en heeft 37% beperkingen opgelegd gekregen. Australische respondenten melden geen verschil in rijgewoonten.
  • Interessant genoeg hebben veel Britse ruiters uit verantwoordelijkheidsgevoel hun activiteiten met het paard wel iets aangepast, zoals niet springen en niet met jonge paarden werken. Ruiters lijken dit te doen met de gedachte dat daardoor de kans dat iets misgaat kleiner wordt en ze het zorgsysteem niet ‘onnodig’ extra belasten. Dat past zo onder de hashtag #doeslief!
  • Britse eigenaren melden dat de strengste maatregelen zijn genomen door stallen en maneges: zeker 41% staat alleen essentiële bezoekers toe. 

Welzijn


Marlin heeft niet alleen onderzocht wat de impact was op het kunnen paardrijden zelf, maar ook of de gezondheid van paarden beïnvloed is. Dat blijkt zeker zo te zijn:


  • Tot 60% van de Britse eigenaren, 30% van de Amerikaanse en 33% van de Australische eigenaren hebben gemerkt dat de pandemie-gerelateerde beperkingen invloed hebben gehad op het welzijn van hun paard. Vooral dierenartsen en hoefsmeden in Engeland hebben door de door de overheid opgelegde maatregelen minder paarden kunnen behandelen. 
  • Ruim 22% van de respondenten geeft aan dat hun toegang tot dierenartsen en aanverwanten is beïnvloed en maar liefst 52% tot 85% geeft aan dat dit nog niet het geval is, maar binnenkort toch wel zal gebeuren.
  • Daar komt bij dat tot 45% van de eigenaren zich zorgen maken over hun toekomstige financiële middelen om in de essentiële behoeften van hun paarden te kunnen voorzien. Vooral in Engeland is er een algemene bezorgdheid over de impact van de pandemie op het welzijn van paarden, de paardensport én het voortbestaan van liefdadigheidsinstellingen voor paarden.

Zorgen


“Paardeneigenaren uit verschillende landen maakten melding van verschillende punten van zorg”, laat Marlin weten. “Britse respondenten maken zich vooral zorgen over de training en het management van hun paard, de gezondheid van hun paarden en het welzijn. Amerikanen geven dit ook aan, maar maken zich ook zorgen over de impact op de economische, mentale en fysieke gesteldheid van de paardeneigenaar zelf. Ook maken zij zich zorgen om de beperkte tijd en het gebrek aan het hebben van een trainingsdoel met het paard. In Australië komt daar nog de zorg bij rondom toegang tot dierenartsen en hoefsmeden, evenals de toegang tot voer en strooisel”, aldus Marlin. “Dat laatste is voor Australië niet verwonderlijk, gezien de recente droogte en bosbranden.”


Aanbevelingen


Op basis van de informatie die Marlin en zijn collega’s hebben verzameld, hebben ze een lijst van aanbevelingen voor de paardenindustrie opgesteld. Volgens hem is duidelijkheid wat betreft de richtlijnen over wat wel en niet mag belangrijk, evenals het verkrijgen van financiële ondersteuning. Vooral de steun aan liefdadigheidsinstellingen is hard nodig, omdat zij kampen met teruglopende inkomsten. Ook stelt Marlin voor dat de behoefte aan sociale ondersteuningsnetwerken groot is, om ruiters te helpen elkaar in moeilijke tijden te (onder)steunen.


Bron: International Society for Equitation Science