Editorial: Modder gooien
NieuwsOnze dossiers zwengelen regelmatig een discussie aan: zijn al onze diep ingesleten omgangsvormen met onze paarden nog wel van deze tijd? Of is het tijd voor verandering op basis van nieuwe wetenschappelijke inzichten? Lees hier de editorial van Dorien van Dijk over het dossieronderwerp: Is het bijzetten tijdens longeren nog wel van deze tijd? Je bestelt Bit 282 hier!
Wij zelf vinden onze eigen dossiers altijd buitengewoon interessant. Er komt geen dossier voorbij of we leren er wel weer wat van. Het gebeurt niet vaak dat een bepaald onderwerp regelrechte haat-reacties oproept en toch was dat deze keer wel zo. Longeren met bijzetteugels blijkt een heikel onderwerp, waarover de meningen uiteenlopen van ‘uiterst vriendelijk’ tot ‘destructief’.
Longeren met bijzetteugels blijkt een heikel onderwerp, waarover de meningen uiteenlopen van ‘uiterst vriendelijk’ tot ‘destructief’
Terug in de boeken blijkt dat de eerste beschrijvingen over het bijzetten van paarden al dateren uit de 16e eeuw. Grofweg zou je kunnen stellen, dat sinds we meer met paarden zijn gaan doen dan alleen opeten, ze worden bijgezet in de training. Het is overigens een misverstand te denken dat de lange historie van het bijzetten ook heeft geleid tot een schat aan wetenschappelijke informatie of anderszins een veelheid aan onderzoeksresultaten.
Zo lastig
Twee jaar geleden deden enkele Poolse onderzoekers met behulp van thermografie een test, waarbij werd gekeken wat de invloed van verschillende hulpmiddelen was op de benen van het paard. Ook werd gekeken naar de situatie zonder hulpmiddelen. Wat bleek: met hulpmiddelen longeren zorgde voor een betere drukverdeling over de vier benen van het paard. Maar hieraan kun je geen enkele conclusie verbinden, omdat longeren effect heeft op zo veel meer dan alleen de benen. Dat maakt longeren ook zo lastig en vereist het zeker net zo veel deskundigheid als het rijden zelf.
Geen bewijsvoering
Daar waar voorstanders argumenten als ‘ondersteuning’ en ‘balans’ aandragen, schuwen ciritici de vergelijking met een verkeerd gehanteerde schroevendraaier niet en wordt de suggestie gedaan bepaalde hulpmiddelen toch vooral ritueel te verbranden. Het vermoeden bestaat dat door verkeerd gebruik van longeerhulpmiddelen blessures kunnen ontstaan en reeds bestaande blessures verergeren. Maar ook hier is vooralsnog geen bewijsvoering voor. Ondertussen slaan de voor- en tegenstanders van het longeren met hulpmiddelen elkaar om de oren met hun eigen bevindingen en overtuigingen.
Longeren populair
Ook onder onze lezers vonden we deze verdeeldheid terug, maar zagen we tegelijkertijd dat longeren een populaire manier is om je paard te trainen. Van de bijna zevenhonderd ondervraagden longeert ruim 80% zijn of haar paard minimaal eens per week. Het doel van deze longeersessies is vooral het trainen van spieren en een juiste houding van het paard. Ruim de helft van de mensen die de enquête invulden, gaf aan dit regelmatig met een bijzet te doen.
Grondig onderzoek
Toch staan de ‘andersdenkenden’ in deze discussie niet alleen. Er is de afgelopen tien jaar – na eeuwen van bijzetten – echt wel het nodige veranderd ten opzichte van het longeren met hulpmiddelen. Dit onderschrijven onze lezers ook, die aangeven anders tegen het longeren aan te kijken dan een decennium geleden. Zo is bijvoorbeeld de slofteugel als longeerhulpmiddel in de ban gedaan. De volgende stap – die eigenlijk al veel eerder genomen had moeten worden – is het grondig onderzoeken van de fysieke belasting van paarden bij het longeren met hulpmiddelen. Tot die tijd zal er tussen de voor- en tegenstanders nog wel even met modder gegooid worden.
