Tina Konyot, vreemde eend in de dressuurbijt

Calecto V is het beste paard van Tina. Ze vond hem in Denemarken. “Toen ik hem zag had hij geen grammetje persoonlijkheid. Hij stond daar in zijn stal en straalde helemaal niets uit. Hij was van een vriend van me, iemand die ik graag mag, maar hij stond in een grote stal met veel dekens op en geen frisse lucht. Het zijn paarden. Die stal moet open! Geef ze frisse lucht. De fokker, Jon Byrialsen is een topfokker. Hij heeft 800 paarden op stal staan. Dan kun je ze niet allemaal evenveel lucht, ruimte en aandacht geven. Ik moest wel even kijken of dit mijn paard was. Mijn vriend zei van wel. Ik twijfelde. Dit paard was op een veiling niet verkocht. Mijn vriend wilde hem niet houden. Ik moet het hebben van paarden die een ander laat staan. Ik heb het geld niet om het anders te doen. Gelukkig heb ik andere kwaliteiten.” Tina reed Calecto vijf keer. “Byrialsen spoorde me aan om dat te doen. Ik zocht echt een paard voor het internationale topwerk. Ik heb hem toen gekocht en zelf naar van de lichte tour naar de Grand Prix gereden. Hij heeft ‘het’ wel. Ik heb dit paard gemaakt. Er is een reden voor alles. Paarden worden soms overzien. Dat overkomt te veel goede paarden. Ik kan nu veel geld voor Calecto krijgen, maar ik verkoop hem niet.’’ Calecto veranderde toen hij bij Tina kwam. ,,Hij heeft nu een eigen persoonlijkheid, karakter. Hij speelt met zijn speeltjes in de stal. Hij komt in de wei. Hij mag zichzelf zijn. Doet zijn best voor mij en wil geen fouten maken.’’ Ze zit wel eens zonder zadel en hoofdstel op zijn rug, gewoon met een halstertje, en rijdt dan piaffe en passage. Tina gaat nu twee paarden kopen om op te leiden en te verkopen. ,,Ik moet wel verkopen om te overleven. Maar ik ben een paardentrainer en geen verkoper. Ik houd van paarden. Ik houd van alle dieren.’’

Tina komt uit een bijzondere familie. “Ik heb vijf generaties paarden in mijn familie. Wie heeft dat? Mijn grootvader had acht hengsten waar hij vrijheidsdressuur mee deed. Hij liet ze met elkaar in de piste lopen, zonder hoofdstel of halster. Ik heb foto’s waar je kunt zien dat hij iets tegen ze zegt, waarna ze naast elkaar gaan staan en hun hoofd bij elkaar over de hals leggen. Hoe doe je dat? Hoe doe je dat überhaupt, laat staan met hengsten?’’ Dressuurruiters willen meestal niet veel weten van het circus. Klassieke rijkunst is ver verheven boven het rijden van kunstjes. Konyot ziet dat anders. “De grootste dressuurtrainers van vroeger gingen vaak naar het circus om te leren. Zo keek Georg Wahl vaak bij Fredy Knie van circus Knie.’’ Konyot legt uit dat het doel van dressuur is om het paard te gymnasticeren en dat is met circus natuurlijk niet zo. Maar het aanleren van kunstjes, het gedrag van paarden begrijpen en met ze communiceren, dat leer je wel van een circustrainer. “Een wissel is uiteindelijk ook een kunstje. Ieder paard kan een wissel springen.’’

Tina maakte tijdens de Wereldruiterspelen in Caen deel uit van het Amerikaanse team dat in de landenwedstrijd op de vierde plaats eindigde. Met een score van 69.643% eindigde ze zelf op een 40ste plaats in de Grand Prix.

Het hele artikel met Tina stond in Bit 181, deze kun je hier nabestellen.