111025789_ABFweb
111025789_ABFweb

Dressuurproef door de ogen van een jurylid

Nieuws

Alexandra van der Lelij is jurylid bij dressuurwedstrijden in de klassen B t/m L2. Hoe zien de proefjes die we met z’n allen rijden er eigenlijk door haar ogen uit? Wat kan zij zien? En wat niet?



Juryleden zien veel


Tijdens een proef rijd je verschillende oefeningen. Deze kunnen goed gaan. Of wat minder. Maar juryleden kijken niet alleen naar de uitvoering. Ze zien meer. Alexandra: “Aan de uitvoering van de verschillende oefeningen, kun je zien hoe een paard wordt gereden: is het ruggebruik in orde; is het paard ontspannen; is het handgebruik van de ruiter goed? Neem bijvoorbeeld het halsstrekken. Als de hals niet goed daalt, rijdt de ruiter het paard meestal nog onvoldoende over de rug. Of het paard heeft niet genoeg vertrouwen in de hand van de ruiter. Ik geef de ruiter dan als tip om daaraan te werken. Als het paard beter over de rug wordt gereden, zie je dit ook vaak terug in de punten op andere onderdelen.”

Punten scoren


“Als jurylid wil je je punten graag kwijt”, zegt Alexandra. “Ik zie graag assertief gereden proeven. Daarmee kun je echt scoren.” Vlak voor het interview was de prijsuitreiking voor de klasse L1. Alexandra: “Bij veel mensen heb ik genoteerd dat ze met iets meer impuls mogen rijden. Dat komt de uitvoering van de oefeningen vaak ten goede. Daarbij is het goed om te zien als een paard vlot reageert op de hulpen en energiek beweegt.” Er mag wel wat lef in, vindt Alexandra: “Stel dat je negens rijdt voor een mooie middendraf, dan kun je je een vier voor een fout permitteren. Je eindscore valt dan alsnog hoger uit dan wanneer je enkel zesjes krijgt.”

Vriendelijke hand


Alexandra licht er nog een puntje van verbetering uit: “Ik zie nog veel te vaak dat mensen met hun handen rijden, in plaats van met hun been en zit. Ze trekken het paard om bij een wending, maar begrenzen het paard niet met het buitenbeen. Dat is gewoon zonde!” Daarnaast is een vriendelijke hand natuurlijk prettiger voor je paard. “Juryleden zien graag een ‘happy athlete’”, voegt Alexandra toe.

Voorbereiden


Een goede voorbereiding is het halve werk, toch? Alexandra: “Juryleden waarderen het als ze zien dat je je oefeningen goed voorbereidt. Het fijne van de klassen waarin ik jureer, is dat er tussen de oefeningen door ruimte is voor herstellen en voorbereiden. Fouten komen nu eenmaal voor. Als je ze vlot kunt herstellen, toon je daarmee een flinke dosis rijvaardigheid.” Alexandra vindt het mooi om te zien als ruiters de tijd tussen de oefeningen benutten: “Zo heb je wat ruimte om een jong paard dat snel is afgeleid toch bij de les te houden en op die manier de verschillende onderdelen goed uit te voeren.”

Een laatste tip


Alexandra geeft nog een laatste tip: “Leer van je proeven. Als jurylid streef ik ernaar om veel feedback op je protocol te zetten. Die kun je doornemen met je instructeur. Als je dan geen winstpunt hebt gereden, kun je in elk geval gericht aan de slag gaan.” In die lijn zegt Alexandra: “Ik ben een jurylid dat ook tienen en tweeën geeft en ik vind dat andere juryleden dat ook meer zouden moeten doen. Met onderscheidende cijfers kunnen ruiters goed zien op welke punten ze goed bezig zijn en op welke punten nog veel verbetering nodig is.”