Fantasie of psychologie: Hoe zou jouw paard zijn als mens?

16 juni 2017, 00:00 Nieuws
Oké, niet-paardenmensen verklaren ons voor gek en wetenschappers wijzen ons op het gevaar van antropomorfisme (het vermenselijken van dieren). Maar hoe leuk is het om te filosoferen over het unieke karakter van jouw paard?

Beachboy of familieman

Boukje van Hilst van Paarden- en hondenschool Van Stal beschreef op haar website haar dieren zoals ze als mens zouden kunnen zijn en leven. Gewoon voor de lol. Haar 5-jarige draver Toon, een zachtaardige doerak die een stuk stoerder lijkt dan dat hij is, beschrijft ze als het jongetje dat kattenkwaad uithaalt en het vervolgens aan zijn moeder vertelt. De stoere, speelse Cremello Andalusïer genaamd Vorst (zie foto) ziet ze meer als een blonde, langharige beachboy. Als mens zou hij een goedlopend reclamebureau kunnen runnen en in zijn vrije tijd verleidelijk op zijn gitaar tokkelen.

Slimste meisje van de klas

Zie jij het voor je? Zou jouw paard een echte familieman zijn die keurig op tijd thuis is voor het eten of meer een fanatieke rugbyspeler? Boukje’s pony Puk is een megaslimme tante, type organisator en activiste. Is jouw merrie meer een ‘tomboy’ die met de jongens mee voetbalt? Of zwiert ze als meisje-meisje door het leven alsof het leven een groot bal is dat om haar draait?

Onwetendheid

Psycholoog Thomas Kirst van Paard en Psychologie grinnikt hier om. Ook hij ziet duidelijk verschillende karakters en emoties bij zijn paarden: “De ene is kleinzerig, de ander heel stoer. Paarden kennen een heel scala aan emoties, dat is duidelijk. Het vermenselijken, of liever het vertalen van het gedrag van paarden naar menselijke waarden, gebruik ik weleens bij het lesgeven aan kinderen. Natuurlijk zit er een gevaar in antropomorfisme. Een voorbeeld is het in dikke dekens stoppen van paarden terwijl het buiten allang 15 graden plus is, omdat men het zelf koud vindt. Ik noem dat onwetendheid, omdat men zich dan niet heeft verdiept in het paardenwezen.”

Empathie

Kirst ziet twee zaken als onmisbaar in de omgang met paarden; empathie en zelfreflectie. “Empathie is het vermogen je in te leven in de gevoelens en behoeften van de ander en diens emoties te lezen. Oftewel; wie is de ander en wat zijn diens behoeften? Vertaald naar paarden kan dat gaan over generieke basisbehoeften, zoals beweging, sociaal contact met soortgenoten, hoe het paardenlichaam werkt, etc. Daarbij komen de individuele behoeften van een paard. Die laatste leer je kennen naarmate je met elkaar omgaat. Wie empathisch met paarden omgaat, weet dondersgoed of een paard tevreden is of niet.”

Zelfreflectie

Bij zelfreflectie sta je stil bij je gedachten, gevoelens, gedrag en de gevolgen daarvan. Kirst: “Blijkt je paard karaktertrekjes te hebben die je niet helemaal aan staan, onderzoek dan eens naar waarom jij het moeilijk vindt om daarmee om te gaan. Raakt het je in bepaalde onvermogens of angsten? Als je bereid bent die (met begeleiding) aan te gaan, biedt zoiets een kans om te groeien als mens. Dit zal een uitwerking hebben op je relatie met je paard, maar ook met mensen.”

Het leven van paard en mens ligt misschien wel dichterbij elkaar dan we zouden denken. Trouwens, heb je je weleens afgevraagd hoe jij eruit zou zien en zou leven als paard? Over zelfreflectie gesproken. ;-)

Bron: Bitmagazine.nl