De ene dag Grand Prix, de andere dag een buitenrit

8 juli 2019, 00:00 Nieuws

De Zeeuwse amazone (40) rijdt sinds twee jaar Grand Prix-dressuur met haar 10-jarige ruin Evito (v. Sir Oldenburg). Hij is met zijn 1.67 m vaak de kleinste op dat niveau, maar hij doet zeker niet onder voor de rest. Sterker nog, Lucie en Evito hebben nog maar een stuk of 12 wedstrijden achter de rug en rijden regelmatig een 70 procent score. Dat is ook de bondscoach opgevallen, want Lucie en Evito zitten in het team dat Nederland mag vertegenwoordigen tijdens de vierdaagse landenwedstrijd in Hickstead die donderdag begint.

Zwemmen

Ze reed vorige week in Exloo haar hoogste score ooit in de kür op muziek (74,805%). Het was de op de dag voor haar verjaardag en ze vierde die prestatie en haar verjaardag door de volgende dag samen met Evito op buitenrit te gaan naar het strand en met hem in de zee te gaan zwemmen. Ze woont namelijk in Oostkapelle, een dorpje dichtbij de kust en is regelmatig met haar paard op het strand te vinden.

Grand Prix was een droom

Lucie traint professioneel paarden en een paard op het hoogste niveau kunnen rijden, de Grand Prix, was dan ook altijd een droom van haar. Ze vindt het heerlijk om met een paard bezig te zijn, zoals gewoon los spelen, maar dressuur zou ze niet kunnen missen. “Dat je een team vormt met je paard en dat je paard de moeilijkste oefeningen voor je wil doen, dat vind ik heel bijzonder.”

Een keer per week op buitenrit

In haar training staat standaard een keer in de week een buitenrit op het programma. Dat doet ze heel bewust, voor het welzijn van haar paard. “Ik zou het mijn paard niet willen onthouden om op buitenrit te gaan. Ze worden er zo blij van en ze leren er zo ontzettend veel van. Ik vind sowieso dat een paard gewoon paard moet kunnen zijn. Ze gaan bij mij ook allemaal gewoon in de wei.”

Bangerik

Lucie vertelt dat Evito van nature best een bangerik en onzeker is. Ze rijdt hem sinds zijn derde en daardoor hebben ze een band opgebouwd. Hij vertrouwt haar. Zo rijdt ze ook rustig dwars door het drukke dorpscentrum heen. En dat helpt volgens haar om een paard te leren met de stress van een internationale wedstrijd om te gaan.

‘Ik begin al vrij vroeg met moeilijkere oefeningen bij een paard, maar dan zonder ze teveel te belasten. Een paard moet het geestelijk en lichamelijk aankunnen. En dan vooral niet eindeloos doorgaan.’

Lucie is er namelijk niet zo van om veel wedstrijdkilometers te maken met een paard. “Als je dat doet, ga je trainen naar je proefjes.” Daar komt bij dat Lucie wedstrijden rijden helemaal niet zo leuk vindt. “Er is in de dressuur veel afgunst. Ik vind het heerlijk om gewoon thuis, in mijn uppie te trainen.” Met Evito heeft ze dan ook zo lang mogelijk gewacht met uitbrengen op wedstrijd. Toen hij zeven jaar oud was, startte ze hem in de Prix St. George. “Hij was gelijk bij de les, dat vond ik heel mooi. Maar ik had er ook alle vertrouwen in dat hij het zou kunnen. Als je dwars door het dorp kunt rijden waar ook bussen langsrijden, moet je paard ook tegen de witte hekjes kunnen.”

Piaffe op buitenrit

Het was ook op buitenrit, dat Evito en Lucie hun eerste piaffe reden. “Hij was nog maar heel jong, maar we moesten ergens even wachten en toen deed hij al zo tien passen piaffe. Ik wist al snel: dit wordt een Grand Prix-paard.” Spelenderwijs zulke oefeningen aanleren, daar zweert ze bij. “Ik begin al vrij vroeg met moeilijkere oefeningen bij een paard, maar dan zonder ze teveel te belasten. Een paard moet het geestelijk en lichamelijk aankunnen. En dan vooral niet eindeloos doorgaan. Ik probeer een paard zoveel mogelijk te leren zonder hem moe te maken. Ze moeten het leuk blijven vinden.”

Weinig slijtage

Wat Lucie misschien ook helpt in het ‘fris’ houden van haar paard, is dat ze het hele jaar door in de buitenbak rijdt. Ze rijdt bijna alleen als ze les heeft of op wedstrijd gaat in een binnenbak. En als ze een dressuurtraining doet, dan duurt die thuis nooit langer dan 25 minuten. Alleen als ze les heeft, dat is een keer per week, rijdt ze drie kwartier.  “Ik weet zeker dat er op dit niveau maar weinig paarden zijn met zo weinig slijtage als die van mij. Ik denk dat hij het op deze manier heel lang blijft volhouden en ook leuk blijft vinden om op wedstrijd te gaan.”

Genieten

Als Lucie nu op wedstrijd gaat, geniet ze met volle teugen. Niet van de omgeving, maar van het rijden met haar paard. “Als ik een proef rij, let ik vooral op mezelf: als ik het goed doe en het juiste vraag van mijn paard, dan doet hij het ook. Ik let vooral niet op wat er zich rond de ring afspeelt. Ik haal af en toe nog eens diep door mijn buik adem, dat helpt echt om je te ontspannen.”