Noor Tanger opent ogen ruiters met humoristische video’s
NieuwsWat ooit begonnen is als een geintje, is inmiddels een manier geworden om mensen te prikkelen. Noor Tanger bereikte vorig jaar duizenden mensen met haar spontaan opgenomen onconventionele filmpje dat ze plaatste op haar Facebookpagina over het gebrek aan begrip voor het paard tijdens het rijden. Met plat accent, grote doordringende ogen en gewaagde uitspraken sneed ze een onderwerp aan dat blijkbaar leeft, want binnen no-time werd haar filmpje vijfentwintighonderd keer gedeeld en kreeg ze allerlei reacties. Wat is het verhaal van Noor hierachter?
Werkervaring
Noor begon ooit als manegeruiter, doorliep Deurne en heeft inmiddels een eigen onderneming in het revalideren van paarden. “Daar is wel heel veel aan vooraf gegaan hoor”, vertelt Noor over haar levenspad in de paardenwereld. “Ik heb veel stagegelopen tijdens de opleiding en daarna heb ik op verschillende dressuur- en springstallen gewerkt.” Daar begon bij Noor toen al de verbazing over hoe er met paarden wordt omgegaan in de sport. “Heel veel ervaring had ik in het begin natuurlijk nog niet, maar ik kreeg wel paarden aan de praat die bij de staleigenaren weigerden om te lopen. Ik kreeg ze losgepeuterd en ontspannen.”
Verschillende paarden rijden
Door heel veel paarden te rijden, goed te kijken en vervolgens van alles uit te proberen bouwde Noor haar eigen rijvaardigheid en kennis op. “Ik zag en voelde zoveel stijfheid bij paarden”, vertelt ze. “Hoe kan een paard nou ontspannen lopen zodat er gewerkt kan worden richting nageeflijkheid als er zoveel druk en spanning op zit?” En met de groei van haar eigen ervaringen, veranderde de verbazing langzaam richting frustratie. “Uitzonderingen daargelaten hoor, maar ik heb heel veel leed gezien bij paarden. Er werden paarden echt mishandeld omdat ze niet lieten zien wat de bedoeling was. Ik zag dat het paard lichamelijk of mentaal niet kon wat gevraagd werd, omdat de basis qua houding en ontspanning, niet klopte. Of het paard was stijf en had pijn. Ik heb wat af gejankt en geworsteld daar.”
Zielig
Ondanks dat Noor merkte dat ze op een andere manier met paarden wilde omgaan, had ze nog niet de mogelijkheid om zomaar op te stappen. De huur moest tenslotte gewoon worden betaald. Toch durfde ze steeds meer op te komen voor het welzijn van het paard en liet haar weerstand tegen een harde fysieke aanpak merken richting werkgevers. Echt in dank werd haar dit niet afgenomen. “Als je het allemaal zo zielig vindt, moet je niet in de paarden gaan werken.”, was een reactie die ze ooit heeft gekregen. En toen ze uiteindelijk afscheid nam van de laatste dressuurstal waar ze werkte, kreeg ze het bericht mee dat ze nooit een echte paardenvrouw zou worden. Noor: “Die zin zal ik nooit meer vergeten, maar heeft me, achteraf gezien, juist de goede richting op geduwd.”
Autodidact
Na haar tijd in dressuur- en springstallen maakte Noor de overstap naar een manegebedrijf. “Ik heb daar alle lessen gegeven, van jong tot oud en van beginners tot gevorderden. Ook weer veel geleerd door alles zelf uit te proberen. Wat dat betreft ben ik wel een autodidact”, vertelt Noor. Naast alle paardenervaringen, kwam daar nu een flinke dosis ervaring met allerlei verschillende mensen bij. Ondertussen was ze qua eigen rijvaardigheid zichzelf steeds meer aan het ontwikkelen. Haar eigen eerste paard heeft volgens Noor ook te lijden gehad van een gebrek aan kennis, maar ze probeerde zich altijd te verbeteren. En hoe meer ze leerde, hoe meer geduld ze kreeg en in oplossingen ging denken en handelen. “Ik wist toen eigenlijk niet precies welke naam bij mijn rijstijl paste totdat iemand tegen mij zei dat ik bezig was met de klassieke dressuur.”
Eigen lesklanten
Na een aantal jaar liet Noor ook het werk op de manege achter zich en ging voor zichzelf aan de slag. “Ik kreeg steeds meer mensen die het leuk vonden om van mij (privé)les te krijgen. Ik help de mensen om na te denken over waarom het paard doet wat hij doet. Het paard lichamelijke en geestelijk in balans krijgen zodat hij graag voor je werkt, dat vind ik een geweldige uitdaging.” Noor merkt dat veel lesklanten van eerdere instructeurs eigenlijk weinig geleerd hebben over de biomechanica van een paard en daarom niet weten waarom hun paard pijn heeft of staakt. Noor: “Het lijkt alsof er bij veel instructeurs een gebrek aan kennis over het functioneren van het paardenlichaam en de biomechanica is en begrip voor hoe een paard zich voelt. Mensen willen een quick fix en die is er niet. Ik zie zoveel paarden die veel te veel naar voren worden gejakkerd en daardoor juist op de hand gaan hangen.”
Zachte hand
Het is eigenlijk helemaal niet ingewikkeld vindt Noor. “Je maakt een paard los en hij gaat lopen. Ontspanning is de basis. Als je dan zelf de handrem er steeds op zet, moet je niet gek opkijken dat je paard staakt.” Tijdens het werk met klanten loopt Noor, net zoals in het begin van haar carrière, aan tegen het gebrek aan een zachte hand dat ze terugziet bij haar klanten. Noor: “Tijdens het lesgeven aan nieuwe klanten merk ik voornamelijk dat de meeste ruiters bij voorgaande instructeurs niet geholpen lijken te zijn bij het ontspannen nageeflijk rijden. Dat moet met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid haast wel liggen aan een gebrek aan kennis hierover bij sommige instructeurs.” En uiteindelijk, na de zoveelste confrontatie met geblesseerde en gefrustreerde paarden vanuit de sport, maakt Noor haar eerste filmpje hierover. “Ik houd van gek doen en ook van humor en heb in dat filmpje alle opgebouwde frustratie van jaren er spontaan even uitgegooid. Nooit gedacht dat het zoveel aandacht zou krijgen. Het is ook echt niet mijn bedoeling geweest om mensen af te zeiken.”
Boodschap
“Ik ben overspoeld met reacties”, vertelt Noor. “De meeste reacties waren overwegend positief, maar ik heb ook wel wat negatieve reacties gekregen. Maar dat geeft niet. Iedereen mag er iets van vinden. Daar heb ik inmiddels geen moeite meer mee. Het belangrijkste voor mij is dat mensen worden geprikkeld en gaan nadenken over de wijze waarop ze hun paard rijden. En of dat nou gebeurt omdat ze mijn filmpje leuk of juist irritant vinden, maakt mij niets uit. Het is helemaal geen nieuw onderwerp, maar ik heb gemerkt dat deze wijze van aankaarten veel beweging oplevert. En uiteindelijk gaat het om de boodschap.”
Revalideren
Inmiddels runt Noor, samen met haar partner Patrick (Molenaar) een plek waar paarden kunnen revalideren. Eens in de zoveel tijd heeft Noor weer een frustratiepiek en plaatst ze een filmpje waarin ze een onderwerp aan de kaak stelt dat ze tijdens haar dagelijkse praktijk tegenkomt. “Ik heb er één opgenomen over het gebruik van de slofteugel. Ik vind dat er veel te snel gegrepen wordt naar een hulpmiddel. Dat is helemaal niet nodig als je de tijd neemt om je paard goed te trainen. Het lijkt wel of de simpele basis van nageeflijkheid helemaal niet goed uitgelegd wordt.”
Neusriem
En na een tijdje volgt er nog een filmpje over de neusriem. “Toen de KNHS kwam met de mededeling dat de neusriem niet te strak mag, verbaas ik mij direct weer over alle reacties op het internet. Ik begrijp gewoon niet dat mensen accepteren dat een paard een blauwe tong heeft of voortdurend met zijn tong uit zijn mond loopt. En daar kan ik nog net zo boos en verdrietig over worden als tijdens mijn beginjaren in de paardenwereld. Wat dat betreft ben ik gewoon een watje. Maar inmiddels voel ik mij zo sterk dat ik durf op te komen voor wat ik vind. Daar hebben al de moeilijke jaren wel aan bijgedragen.”
Toekomst
Ambitie heeft Noor nog steeds. “Ik wil laten zien dat het ook zacht kan. Daar blijf ik mij voor inzetten. En als mijn filmpjes kunnen bijdragen aan een discussie en misschien wel nieuwe inzichten bij mensen kunnen opleveren, dan is mijn doel bereikt. Mijn ideaal zou zijn dat er geen paarden vanuit de sport bij ons komen om te revalideren. Dat een paard zich verstapt of bezeert in het dagelijkse leven kan gebeuren, maar blessures oplopen omdat wij ze verkeerd rijden, is uit den boze wat mij betreft!”
Nieuwsgierig geworden naar de filmpjes van Noor? klik hier voor de video’s op haar Facebookpagina.
