Lieke Geensen
Lieke Geensen Foto: Lieve Galama Fotografie

Lieke Geensen: “Ik vind het bij alle drie de paarden belangrijk dat het vertrouwen goed zit”

Fun Grondwerk Horsemanship Mindful Equestrian Opvallend Recreatie

Samen met haar moeder bezit Lieke Geensen maar liefst vijf paarden. Haar drie eigen paarden, Charly, Pixar en Quebbel, hebben Lieke op hun eigen manier veel bijgebracht. Met de kennis die de amazone in de afgelopen jaren heeft opgedaan met Charly probeert ze Pixar en Quebbel nu op een zo positief en eerlijk mogelijke manier op te voeden. Wederzijds vertrouwen staat hierin voorop. 

Kudde uitbreiden

Met de vijftienjarige Charly vormt Lieke inmiddels al zo’n vier jaar een combinatie. “Hij kwam destijds per toeval op mijn pad”, begint ze haar verhaal. “Ik had direct een klik met hem en dat is in de loop der jaren nooit veranderd. Hij is mijn allerbeste vriendje; met hem kan ik echt lezen en schrijven. Na verloop van tijd kocht mijn moeder onze andere Fries erbij, Reggie, en toen we later besloten met de paarden aan huis te gaan wonen, wilden we onze kudde graag nog iets groter maken”, lacht ze. 


Foto: Lieve Galama Fotografie

Natuurgebied

Zo ging Lieke op zoek naar een ietwat jonger paard. “Ik wist niet precies wat ik wilde, maar vond Barock Pinto’s wel altijd al heel erg leuk. Zo kwam ik uiteindelijk uit bij een fokker in Friesland die zijn jonge paarden in een natuurgebied laat opgroeien. Dat sprak mij heel erg aan, dus zo is Pixar in de zomer van 2021 bij mij gekomen. Quebbel was nog wat jonger en kwam de winter daarna naar ons toe, samen met het tweede paard van mijn moeder, Sylke.”


Foto: Dali’s Photography

Geen haast

Doordat de twee jonge paarden, die nu drieënhalf- en tweeënhalf jaar oud zijn, nog niet in de hand waren geweest, was het aan Lieke om ze van een goede basis te voorzien. “Daar ben ik nu eigenlijk nog steeds mee bezig door middel van grondwerk. Je merkt dat het echte buitenpaarden zijn en dat hun karakter zich anders heeft gevormd dan bij een paard dat tussen de mensen is opgegroeid. In het begin was het vooral een kwestie van vertrouwen winnen. Dat heb ik bij Pixar uiteindelijk relatief makkelijk kunnen uitbouwen tot poetsen, halsteren en stukjes wandelen.”

“Ik vind het belangrijk om het tempo van het paard aan te houden en heb totaal geen haast in het zadelmak maken. Of hij daar nu met vijf jaar of met tien jaar klaar voor is, ik heb alle tijd. We zijn nu vooral bezig met de wereld ontdekken en ervaring opdoen. Hij is ontzettend nieuwsgierig en werkt graag voor je, dus ik ben benieuwd wat de toekomst ons gaat brengen.”

Vertrouwen

Met Quebbel was het echter een ander verhaal. “Met haar heb ik wel het een en ander meegemaakt. Zij is erg zelfverzekerd, maar daarentegen weer heel onzeker in de omgang met mensen. Bij haar heb ik echt de tijd moeten nemen en kleine stapjes moeten zetten. Zodra ze enige druk voelt, klapt ze dicht. Dat kan nog wel eens vervelend zijn als er een dierenarts of bekapper langs moet komen.”

“Gelukkig hebben we ondanks die vervelende situaties toch een fijne vertrouwensband kunnen opbouwen en kan ze sinds kort mee op korte wandelingen buiten het terrein. Ze heeft iets meer tijd nodig, maar heeft wel een hart van goud, dus ik heb alle vertrouwen in haar.”


Foto: Dali’s Photography

Los wandelen

Met Charly zit het vertrouwen inmiddels meer dan goed: “Charly is best wel introvert en heeft de neiging om zich wat af te sluiten voor je, maar gelukkig hebben we na verloop van tijd een sterke band kunnen opbouwen en ken ik hem nu door en door. We hebben in de afgelopen jaren een eigen manier van samenwerken opgebouwd die voor ons beiden fijn werkt.”

“Charly houdt van wandelingen waarbij hij volledig los loopt. Zo kan hij zelf beslissen waar we naartoe gaan en of hij voor, achter of naast mij loopt. Het vergt aardig wat wederzijds vertrouwen en ik zou het met Pixar en Quebbel nu nog niet aandurven, maar bij Charly en mij zit het gelukkig helemaal goed”, lacht ze. 

Bron: Bit & Cap

Foto’s: Dali’s Photography / Lieve Galama Fotografie

Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding