Voor de niet-paardenmensen: Paardrijden is een sport!
NieuwsKen je dat? Op een verjaardag vraagt iemand wat je hobby is, paardrijden zeg je dan. Waarop de ander lachend zegt: “Oh, dus je bent een paardengek?” Of iemand die vraagt: “Welke sporten doe je?” Om dan vervolgens schaterend te zeggen dat paardrijden geen sport is. Voor iedereen die dit herkent, volgen hieronder argumenten die je kunt gebruiken om uit te leggen dat paardrijden wel degelijk een serieuze sport is.
Je kunt dieren van honderden kilo’s in bedwang houden.
Wij paardenmensen weten gelukkig (vaak) op een respectvolle manier met onze paarden om te gaan. Dat vergt veel goede eigenschappen van ons en is echt wel knap! We zijn niet bang, laten ons niet imponeren door de grootte van het paard en voeden onze paarden op.
Je bent enorm sterk, door het sjouwen met zware kruiwagens.
Geen sport? Hoe verklaar je dan onze spierballen?! Wij paardenmensen zijn een stuk sterker dan je zou denken. Naast het uitmesten van de stal rijden we onze mest naar de mesthoop, om daarna weer schoon stro op te halen en dat op te strooien in de stal. En daarna moet er nog gepoetst, opgezadeld en gereden worden. Hallo spieren!
Je bent in staat om een perfecte samenwerking tot stand te brengen.
Het zal niet altijd vlekkeloos gaan, maar over het algemeen kun je al heel veel met je paard. Het uit de stal halen, poetsen en naar de bak toegaan gaat vaak wel goed. Daarnaast mag je op de rug van je paard zitten en wordt er (meestal) naar je geluisterd. Zonder dat je met elkaar praat, krijg je toch een heleboel voor elkaar!
Je leert niet alleen het maximale uit jezelf te halen maar ook uit een ander.
Iedere sporter moet goed voor zichzelf zorgen, maar wij ruiters moeten ook nog voor ons paard zorgen. Eigenlijk zorgt een ruiter dus voor twee! Daarnaast moet je vaak doorzetten om iets voor elkaar te krijgen met je paard. En tot slot leer je hoe je een paard zover kunt krijgen dat hij/zij mee wil werken.
Je wordt geduldig, eerlijk, loyaal en een doorzetter van paardrijden.
Als er iets is dat paardenmensen hebben, is het geduld. Altijd maar oefenen, oefenen, oefenen en dan lukt het soms nog niet op wedstrijd :( Maar, we leren hier wel heel veel van! Je wordt geduldig en eerlijk naar je paard toe, je weet dat overhaasten geen zin heeft. Daarnaast moet je goed voor je paard zorgen om wat voor elkaar te krijgen, dus je bent ook loyaal. En tot slot, moet je een doorzetter zijn, we krijgen allemaal wel eens te maken met blessureleed, van onszelf of het paard.
Je trotseert alle weersomstandigheden.
Omdat je dus loyaal bent, trotseer je alle stormen, hittegolven en ander leed om maar naar je trouwe viervoeter te kunnen. Je bent dus geen watje!
Je kunt non-verbaal communiceren.
Wat is het eigenlijk knap van ons, dat wij zonder te praten dingen aan ons paard kunnen vragen. Natuurlijk geldt ook hier, oefening baart kunst en zul je niet alles van je paard direct begrijpen. Dat moet je jezelf of je paard dus ook niet kwalijk nemen, want het is best logisch dat jullie elkaar soms niet begrijpen. Zelfs mensen die wel kunnen praten, begrijpen elkaar soms niet ;-)
Bron: Bitmagazine.nl
