De ponytijd van ... Leopold van Asten
NieuwsWeet je het nog? De dagen dat je urenlang op de manege rondhing, tikkertje deed op de pony en zorgeloze tochten maakte? Je bent niet de enige. Iedereen moet ergens beginnen en zelfs de hedendaagse toppers hebben vroeger gekke dingen gedaan. Leopold van Asten vertelt over zijn herinneringen aan vroeger.
[caption id=”attachment_41142” align=”alignright” width=”300”] Leopold bijna vijf jaar oud.[/caption]
Manege
“Ik ben als kleine jongen natuurlijk begonnen bij de pony’s, maar ik had niet meteen een eigen pony. Toen ik ongeveer vijf jaar oud was, vroeg de eigenaar van de manege aan mijn ouders of ik wilde komen rijden. Zijn dochter wilde graag beginnen en ze had een leeftijdsgenootje nodig om samen mee te rijden. Dus toen heb ik eerst een tijdje op de manege gereden.”
Eigen pony
“Een tijdje later kwam mijn eerste pony: Peggy. Peggy was een C-pony en erg lief, het was een fijn dier om te rijden en ze kon goed springen. Later heeft mijn broertje Mathijs ook nog op haar leren rijden. Ik ging zelf al vlug over op een grotere pony, met de D-pony deed ik al snel mee aan het Limburgse kampioenschap en de kringkampioenschappen. Ik bracht veel tijd door met de pony’s, als we niet op school waren, waren we wel op stal.”
Wedstrijden
“We reden veel wedstrijden. Eens in de zoveel tijd gingen we met de hele club op wedstrijd, dan werden alle pony’s, een stuk of 15 à 20, op de vrachtwagen geladen. Op het terrein werden ze met z’n allen aan een groot touw gebonden en waren we de hele dag met ze bezig, dat zie je nu niet meer volgens mij. Het was een hele leuke tijd.
Met de club deden we mee aan het viertal, achttal en het ponyspel. Een keer per jaar was er een samengestelde wedstrijd. Winnen deed ik nooit, ik kan me wel herinneren dat ik één keer prijs had bij het ponyspel, omdat het op tijd ging. Normaal moest je allemaal figuren rijden en al dat gedoe, maar deze ene keer ging het om de snelste tijd en toen had ik de derde prijs.”
Dressuur
“Het was al snel duidelijk dat ik wilde gaan springen, maar toentertijd moest je nog 120 punten halen in de dressuur voordat je mocht gaan springen, dus ik heb eerst een tijdje gewoon dressuur gereden. De dressuur heb ik er trouwens altijd nog wel bij gedaan.”
Vriendjes
“Omdat mijn vader reed, waren we met het hele gezin elk weekend op wedstrijd. Op het terrein speelde ik dan met de kinderen van andere springruiters, maar die spelletjes hadden niets met paarden te maken. De jongens bij de club waren ouder dan ik, dus ik heb er nooit echt vriendschappen aan over gehouden. Ook was het toen zo dat vooral de meiden paard gingen rijden. In mijn klas reed niemand paard.”
Benieuwd naar de ponytijd van andere toppers? Bekijk ook de ponytijd van Alice Naber-Lozeman, Piet Raijmakers en Coby van Baalen.
