Barbara Valkova: “Paarden maken het leven een stuk waardevoller”

Zoektocht 

Een paard importeren; het is een spannend en tijdrovend proces. Toch liet Barbara zich hierdoor niet tegenhouden in de zoektocht naar haar droompaard. “Nadat ik mijn vorige paard na 22 jaar moest laten inslapen, ben ik op zoek gegaan naar een nieuw maatje”, steekt ze van wal. 

“Ik wist dat ik graag een Noriker met stippen wilde, maar aangezien de Noriker in Nederland niet zo veel voorkomt, moest ik het in het buitenland zoeken. Ik ben in telefonisch contact gekomen met een Duitse fokker die een jonge hengst had staan die perfect aan mijn wensen voldeed. Zo kwam Lou op mijn pad. Toen ik zijn foto’s doorgestuurd kreeg, was ik op slag verliefd en heb ik hem gekocht. Ik had er direct een goed gevoel bij.”

Foto: Privébezit

“Ik zou het zo weer overdoen”

Barbara liet de ruin importeren vanuit Duitsland met het oog op het opbouwen van een mooie connectie in het werken vanaf de grond. Al bleek dat importeren nog niet zo gemakkelijk te zijn… “Er moest ontzettend veel gebeuren om hem naar Nederland te laten komen. Castreren, keuren, verzekeren, het transport regelen; noem het maar op. Het was een spannend proces en niet iedereen in mijn omgeving stond achter mijn keuze om voor dit paard te kiezen, maar als ik er nu op terugkijk, zou ik het zo weer overdoen. Lou was ontzettend moe van de reis en heeft drie dagen lang alleen maar geslapen, maar de klik was er direct.”

Goede basis

Een jong en groen paard opleiden; hoewel dat vanwege Barbara’s fysieke beperking best een uitdaging kan zijn, streeft ze ernaar om altijd in oplossingen te denken. “Ik heb een bindweefselaandoening die invloed heeft op mijn gehele gezondheid. Het is voor mij dus best een uitdaging om zo’n groot, breed en sterk paard als Lou op te leiden vanuit mijn rolstoel of scootmobiel. Toch heb ik mij daardoor niet laten tegenhouden.”

“Lou is heel sensitief en reageert goed op je energie, maar ik heb er wel voor gekozen om hulp te vragen aan iemand die Lou in de basis kon trainen. Ik vind het belangrijk om eerlijk te zijn tegenover je paard en hulp te vragen bij de dingen die je zelf niet goed kunt doen, omdat je bijvoorbeeld zoals ik fysiek gezien minder goed op hem kunt anticiperen. Ik heb jarenlang ervaring in grondwerk en vond het moeilijk om de training uit handen te geven, maar Lou is er enorm door gegroeid en heeft nu een fantastische basis op zak.”

Foto: Privébezit

“Ze maken het leven waardevoller”

Barbara traint de ruin inmiddels ook zelf weer en heeft een fantastische connectie met hem. “Lou is ietwat eenkennig en heeft wat tijd nodig om nieuwe mensen te vertrouwen, maar hij heeft een hart van goud. Hij heeft heel goed in de gaten dat er iets speelt bij mij en gaat daar goed mee om. Hij heeft de kracht die ik mis in mijn lichaam, waardoor ik mij een stuk sterker voel bij hem.”

“We leren elkaar met de dag beter kennen en groeien steeds verder naar elkaar toe. Ik hoop vooral verder te gaan in het grondwerk en vrijheidsdressuur, waar Lou ontzettend veel plezier uit haalt, en droom ervan om hem los mee te nemen naar het bos. Hij zoekt constant de connectie met de mens, wat ik bijzonder vind om te zien bij zo’n jong paard en mij doet geloven dat we dat in de toekomst kunnen doen. Hij zal ongetwijfeld een keer ingereden worden, maar daar heb ik geen haast mee. Doordat ik zo veel voldoening uit het grondwerk en alles eromheen haal, heb ik niet de noodzaak om regelmatig te rijden. Het samen groeien als combinatie staat voor mij op één.”

“De paarden zijn voor mij altijd een lichtpuntje geweest. Wanneer het er vanwege mijn medische situatie uitzichtloos uitziet, laten de paarden mij een knop omzetten. Zij maken het leven een stuk waardevoller”, sluit ze af. 

Bron: Bit & Cap

Foto’s: Privébezit