Ivon Lijten: “Het leven is mooi als je het neemt zoals het komt”

Paarden leren begrijpen

“Als kind vond ik ze al geweldig en machtig; paarden”, steekt Ivon van wal. “In ons grote gezin was er echter geen geld en ruimte voor paarden. Als klein meisje kocht ik een lot op de kermis. De hoofdprijs was een veulenhackney. Die zou wel passen op ons grasveldje toch?!”, lacht ze. Maar Ivons echte liefde voor paarden begon een aantal jaar geleden pas, na een verhuizing naar Drenthe.

“In de omgeving zag ik veel buitenruiters en in de buurt was er een manege, dus daar reed ik mijn eerste lessen in de bak op een grote Fries x Groninger-kruising. Het voelde alsof de hele wereld er niet meer toe deed en ik alleen in het hier en nu hoefde te leven; het was geweldig. Ik snapte weinig van de training, maar wist wel dat ik een paard vanaf de grond moest leren begrijpen. Hoe, wat en waarom reageert hij op signalen en mijn energie? In Centered Riding ging ik op zoek naar mijn eigen balans.”

Eigen paard

Een jaar later besloot Ivon op zoek te gaan naar haar eerste eigen paard; een betrouwbaar paard, waarmee ze een avontuur aan kon gaan. “Net voor de Corona-uitbraak kwam Victor, geboren als Callaghan van de Bontehoeve, op mijn pad. Hij was totaal niet in conditie, maar wel gezond en het voelde vertrouwd, dus ik besloot voor hem te gaan.”

“Samen met de hulp van mensen om mij heen leerden we elkaar begrijpen. We werkten zo veel mogelijk in vrijheid, maar ik stelde ook duidelijke grenzen voor onze veiligheid. Wat begon met inparkeren, groeide uit tot vrijspringen, op het blok staan en zijn balans verplaatsen op een paardenwip.”

Foto: Privébezit

Hulp 

Samen met andere combinaties maakten Ivon en Victor ook hun eerste buitenritten. “Daar genoten we enorm van, want iedere dag was een avontuur; pauzeren met koffie en ijsjes terwijl de paarden rustig graasden. Als grote Tinker struikelde Victor echter regelmatig. Daar moesten we iets mee… Ik besloot hulp te zoeken, omdat ik zelf te weinig gevoel had om hem dressuurmatig te kunnen ondersteunen.”

Afstand nemen

Zo kwam Sandra, die op stal werkte, in beeld. “Ik kan me nog goed herinneren dat Ivon mij vroeg of ik Victor wilde rijden”, vertelt ze. “Hoewel ik normaal echt een angsthaas ben, voelde het op Victor direct vertrouwd aan. We zijn begonnen met de basis; goed leren stappen, draven, galopperen én leren begrijpen hoe Victor wilde leren. ‘Hoe kan ik dit mogelijk maken?’, vroeg ik mij telkens af.” 

Sandra en Victor samen bezig zien maakte Ivon onwijs trots. “Ik zag iets magisch tussen die twee en besloot dat Victor bij haar hoort. Het was voor mij tijd om afstand te nemen en voor Victor tijd om een nieuw avontuur aan te gaan. Ik ben mega trots op die twee.“

Ivon en Victor - Foto: Privébezit

Plezier op één

Zo werd Victor officieel van Sandra. “Nu zijn we met veel verschillende dingen bezig”, gaat Sandra verder. “Van grondwerk, dressuur en springen tot Working Equitation; Victor en ik zijn van alle markten thuis. Hij lijkt qua karakter heel erg op mij. Hij is introvert bij mensen die hij niet kent, maar is een enorme clown als hij vertrouwen in je heeft. Mijn grootste doel met hem is plezier maken. Omdat ik het leuk vind om te laten zien dat Tinkers net zo goed kunnen presteren als ieder ander ras, wil ik hier en daar een wedstrijdje meenemen.”

Sandra en Victor - Foto: Privébezit

“Zoals het komt”

Het mooie aan dit verhaal is dat de band die Ivon en Victor hadden nooit verwaterd is. “Ik verzorg Victor op aanvraag van Sandra en wandel regelmatig naar hem toe om even samen te zijn. Hij komt zelf uit de kudde als ik hem roep, of hij verrast me door al bij het hek te staan als ik aankom. Soms mogen we ook nog even op buitenrit samen met de anderen. Het leven is mooi als je het aanpakt en neemt zoals het komt”, sluit ze af. 

Bron: Bit & Cap

Foto’s: Privébezit