Mariska Singels-Biemans: “Zorro en ik genieten samen van de natuur”

Overgenomen 

Mariska kent de ruin sinds zijn geboorte en had hem op jonge leeftijd al regelmatig in de hand. “Ik ben op deze stal terechtgekomen via een oud-collega”, steekt ze van wal. 

“Mijn dochter deed eerst van alles met de trekpaarden die hier staan, maar uiteindelijk ben ik er ook langzaam ingerold. Nadat Zorro op zijn zevende geruind werd, is hij voor de kar beleerd en ben ik hem een tijdje gaan rijden. Toen zijn eigenaren zes jaar geleden vertelden dat ze hem wilden verkopen, greep ik mijn kans en heb ik hem overgenomen”, vertelt ze.

Foto: Privébezit

Stapje voor zijn

Mariska wist dat ze nog een lange weg te gaan hadden, maar liet zich daardoor niet uit het veld slaan. “Zorro was onzeker, vond alles eng en had veel last van verlatingsangst, maar hij heeft in de afgelopen jaren grote stappen gezet. Toch blijft hij streken houden”, geeft ze lachend toe. 

“Ik kan een heel boek over hem schrijven. Het is onwijs lief paard en een echte knuffelkont, maar hij is ook stronteigenwijs. Als hij iets niet wil of als hij iets eng vindt, doet hij het niet. Wat dat betreft moet je hem soms een stapje voor zijn. De laatste tijd is hij wat rustiger geworden, dus ik hoop dat dat zo blijft”, lacht ze. 

Foto: Privébezit

Genieten van de natuur

Samen met de andere trekpaarden die bij Zorro op stal staan, organiseert Mariska buitenritten. “Mensen met rijervaring kunnen hier naartoe komen voor een buitenrit op de trekpaarden, dus dat is waar Zorro en ik ons voornamelijk mee bezig houden; genieten van de natuur.”

“Hoewel hij beleerd is voor de kar en ik weet hoe ik moet mennen, vind ik het fijner om hem gewoon onder het zadel te hebben. Dan voel ik me toch net iets veiliger, omdat ik direct contact met hem heb. Ik vind het echter wel heel fijn dat de boer hem soms meeneemt voor de kar, dat biedt hem toch weer wat afwisseling”, sluit ze af.

Bron: Bit & Cap

Foto’s: Privébezit