Paard ingeslapen na te lang transport

21 augustus 2016, 00:00 Nieuws
“Op 11 september 2015 moest ik mijn paard Ethereal, Elle, laten inslapen na een transport van Ohio naar Virginia door Nation-Wide Horse Transportation, een professioneel transportbedrijf uit Colorado Springs. Mijn familie en ikzelf hebben de afgelopen elf maanden gezocht naar afdelingen van Nation-Wide en al die tijd geprobeerd om het bedrijf te verplichten verantwoording af te leggen voor hun handelingen, maar worden steevast van de kast naar het muurtje gestuurd binnen het wetsysteem, wethandhavingsdiensten en overheidsafdelingen. Omdat niemand ons schijnt te kunnen helpen maak ik het verhaal nu openbaar in de hoop dat het zoveel mogelijk gedeeld kan worden en niemand anders deze nachtmerrie moet meemaken.

We namen vorige zomer contact op met Nation-Wide omdat we Elle van Delaware (Ohio) naar Charlottesville (Virginia) moesten vervoeren in de herfst. We hadden nog nooit met commercieel vervoer gewerkt, maar vonden het bedrijf online. Op hun website staat dat zij ‘al meer dan vier decennia toonaangevend’ zijn in ‘veilig en betrouwbaar paardentransport’ en dat ‘je er vanop aan kunt dat jouw paard goed verzorgd wordt tijdens een transport met Nation-Wide’.

Hoge temperaturen

Op zaterdag 5 september werd Elle opgepikt door twee chauffeurs met de belofte dat zij de avond nadien in Virginia zou zijn. Dat weekend werd het steeds moeilijker om te communiceren met het kantoor van Nation-Wide en de chauffeurs die Elle vervoerden. Toen ons paard op zondagavond niet aankwam hadden we geen enkele manier om te achterhalen waar ze kon zijn.

Toen we eindelijk toch contact kregen vertelde men ons dat Elle op dinsdagochtend – veel later dan wat ons beloofd was – zou aankomen, en dus tegen dan heel lang op de trailer zou gestaan hebben, zelfs al werd ze goed verzorgd. Deze achterstand werd veroorzaakt door het feit dat de trailer niet één keer, maar tweemaal met pech te kampen had. De paarden zijn de hele tijd op de trailer gebleven bij temperaturen van 32° Celsius.

Toen mijn moeder later met de chauffeur sprak kreeg ze te horen dat hij meermaals verloren was gereden en als enige reed. Hij beschreef het als de reis uit de hel. Geen enkele paardeneigenaar werd gecontacteerd bij deze situatie en niemand kreeg dus de kans om in te grijpen of iets anders te regelen voor zijn of haar paard. Hadden we het geweten, we hadden alles gedaan wat we konden om Elle van die trailer te krijgen.

Maanden na wat er gebeurd is namen we contact op met één van de chauffeurs, en die had vreselijke dingen te vertellen over het bedrijf, de eigenaar ervan en haar manier van zaken doen zonder oog voor het welzijn van het paard. De chauffeur had het transport verlaten voor het naar Colorado Springs geraakt is omdat hij niet meer geassocieerd wilde worden met het bedrijf na wat er gebeurd was.

In shock

Elle kwam op dinsdagochtend aan in The Barracks, Charlottesville, waar ik bij de ploeg rijd. Daar was ik omringd door de liefste, meest behulpzame en verstandige paardenmensen die ik ooit ontmoette, en ik kan hen niet genoeg bedanken voor wat zij deden voor Elle en mezelf.

Zodra zij afgeladen was werd het voor iedereen duidelijk dat zij er heel slecht aan toe was. Elle was in shock en haar hartslag was meer dan het dubbele van wat het zou mogen zijn. Zij was zwaar gedehydrateerd, waardoor we geloven dat zij verre van genoeg water had gekregen, en had pneumonie, waarschijnlijk doordat zijn stukjes die in haar longen zaten niet kon ophoesten omdat haar hoofd zo lang vastgebonden was geweest. Op geen enkel moment merkte Nation-Wide op dat mijn paard duidelijk in nood was of werden er stappen ondernomen om haar te helpen of ons te contacteren.

Elle werd zo snel mogelijk naar Blue Ridge Equine Clinic gebracht. Ik ging zo snel ik kon naar haar kijken en hoorde de dierenartsen vertellen over hoe de pneumonie bloedingen in de longen veroorzaakte, hoe het infuusvocht in haar borstholte verzamelde, hoe haar hartslag maar niet naar beneden te krijgen was. Ik sprak tegen Elle, borstelde haar, keek toe hoe ze op het eind van mijn bezoek ging liggen omdat ze gewoon te uitgeput was om nog te staan.

Hoefbevangenheid

Woensdag reed mijn moeder naar Virginia en gingen we samen naar Elle. Haar voorbenen waren ingepakt omdat zij beginnende kreupelheid begon te vertonen. Elle liep mank, had duidelijk pijn en was moe, maar wilde niet gaan liggen omdat dat te veel druk zette op haar voeten. Ze weigerde te eten en bloedde uit haar neusgaten. De antibiotica hadden geen effect op de pneumonie. Tegen donderdagavond was er niks verbeterd. De kreupelheid werd geïdentificeerd als hoefbevangenheid, veroorzaakt door dezelfde infectie die de pneumonie had teweeggebracht.

Zelf in een dik bestrooide stal met dikke ijsbandages en Fentanyl (zware pijnmedicatie, vergelijkbaar met morfine)-pads op haar benen stond Elle te rillen van pijn en ontbering. Het is niet te beschrijven hoe je hart breekt wanneer je je beste maatje ter plaatse ziet wiegen omdat elke stap te pijnlijk is, en hoe vreselijk het is om haar te zien vechten om te kunnen ademen. Ik hoorde het vocht in Elle’s longen telkens ik mijn hoofd tegen haar hals legde om haar te knuffelen. Die avond staken de dierenartsen een sonde in de borst om het vocht af te voeren. Het was het enige wat we nog konden proberen, en we wilden Elle alle kansen geven.

Afscheid

Op vrijdag 11 september was de hoefbevangenheid in een te ver stadium gekomen: de beenderen in Elle’s voeten waren aan het zakken en draaien en dreigden door het onderste van haar hoeven naar buiten te duwen. Ze had verschrikkelijk veel pijn en zou nooit meer herstellen zelf niet voor een leven op pensioen in een weide. Die ochtend namen we de hartbrekende beslissing om Elle te laten inslapen, amper 72 uur nadat ze van de trailer was gekomen.

Tijdens en na wat er gebeurd is werden bij Nation-Wide geen aanstalten gemaakt om ons te contacteren. Maanden later waren wij het die met hen contact zochten door een klacht in te dienen bij een overheidsinstantie. Zij ontkennen elke vorm van verantwoordelijkheid of fout, en waren enkel bereid om ons 1000 dollar te geven op voorwaarde dat we een geheimhoudingsovereenkomst ondertekenden dat me zou beletten te doen wat ik nu doe.

Niet de eerste

Die som stelt niets voor als we Elle’s waarde, de dierenartsenrekeningen die opstapelden en de lijdensweg die zij veroorzaakten bij elkaar leggen. Sinds Elle stierf hebben we op het internet de verhalen ontdekt van veel andere paarden die gewond raakten tijdens het transport door Nation-Wide, waaronder paarden die op hetzelfde transport als Elle zaten. Zij was niet de eerste en zeker niet de laatste. Ik heb nog elke dag spijt dat ik deze getuigenissen niet op voorhand opzocht.

Ik wil niet dat er nog paarden risico’s lopen, of mensen riskeren hun beste vriend en teamgenoot te verliezen. Doe geen beroep op Nation-Wide Horse Transport. Ik weet niet waarom iemand zo wreed kan zijn om dieren op deze manier te behandelen, maar ik wil proberen te voorkomen dat zij nog de kans krijgen. Zelf als je dit bericht niet deelt wil ik je bedanken dat je mijn verhaal las. Elle was een lief, mooi en getalenteerd dier. Ik zag haar ongelofelijk graag en ben dankbaar voor de vier jaren die ik met haar kon doorbrengen. Ik mis haar elke dag.”



Bron: CAP