Editorial Suzanne Vlieger-Admiraal: “Een paard is een paard?”
Welzijn Editorial Suzanne VerzorgingDe eerste keer dat ik iemand het woord ‘sportpaard’ hoorde zeggen, was in de zin: “Mijn paard is een sportpaard, dus hij kan niet naar buiten”. Ik was vijftien en de bewuste uitspraak ging over een paard dat op stal stond bij het Friese jaarlinghengstje dat ik verzorgde. Het was niet zozeer het verband ‘sportpaard’ en ‘niet naar buiten kunnen’ waar ik me over verbaasde.
Mijn jonge verzorghengstje stond ook ‘gewoon’ 24/7 op stal, de paarden op de manege waar ik reed ook. Dat was in mijn ogen toen nog heel normaal, en ook eigenlijk helemaal niet noemenswaardig. Wat ik wél vreemd vond, was het woord ‘sportpaard’. Want wat was nu weer een sportpaard? Is een paard dan niet gewoon een paard?
Niet veel later, toen ik me ging verdiepen in de aard van het paard en zelf meemaakte hoe vrij en blij paarden zijn op de wei, begon ik in te zien dat het 24/7 op stal houden van paarden toch niet zo normaal was als ik aanvankelijk dacht. Deze gedachte ontwikkelde zich verder en groeide uit tot een vaste overtuiging: Een paard is een paard, en een paard hoort buiten.
Liefst 24 uur per dag. Deze mening heb ik nog steeds, en ik vind het dan ook helemaal geweldig om te zien dat ook sportruiters zoals Carl Hester, Matt Harnacke, Margo Timmermans en Maarten Wenting hun paarden grotendeels of zelfs volledig in groepsverband buiten houden.
Toch zou ik de centrale vraag van het dossier van dit nummer, “Zouden we alle paarden, ook sportpaarden, 24/7 buiten moeten houden?”, niet met een onomwonden ‘ja’ beantwoorden. Zoals ongeveer alles in het leven, hangt het volledig af van de omstandigheden. De bodem, de oppervlakte van de wei, de groepssamenstelling, de schuilmogelijkheden, de sociale rang, voedselbehoefte en gezondheid van het paard, alles speelt hierbij een rol.
In het artikel ‘Ieder paard 24/7 buiten, of toch niet?’ worden deze onderwerpen belicht door diverse experts. Dierenarts Leendert-Jan Hofland waarschuwt op deze plek voor het ‘romantiseren’ van het 24/7 buiten houden. Een valkuil waar ik ooit zelf met open ogen – of beter gezegd, met oogkleppen op – in ben gelopen; een slechte bodem, niet-passend voerbeleid en een onrustige groep ten spijt moest mijn paard 24/7 buiten staan – met alle nare gevolgen van dien.
Ik durf te wedden dat de paarden van Coby van Baalen, die weliswaar niet in groepsverband buiten komen, maar wel vier keer per dag ‘eruit’ gaan en top worden verzorgd, honderd keer beter in hun vel zitten dan mijn gestreste moddermonster destijds.
Je paard 23 uur per dag op stal laten staan ‘omdat hij een sportpaard is’, is in mijn ogen niet juist. Maar je paard koste wat kost 24 uur per dag buiten willen hebben staan ‘omdat dat nu eenmaal zo hoort’ klopt ook niet. Beide uitspraken veronderstellen dat het aan het paard ligt of, hoe en hoe lang hij buiten kan staan. Terwijl het eigenlijk aan de mens ligt, aan de omstandigheden die wij voor onze paarden creëren.
Wij moeten het 24/7 buitenleven mogelijk maken. Dat vergt soms heel wat aanpassingen, en dat is niet altijd haalbaar. In dat geval is de afwisseling met een droge stal met een berg hooi echt zo slecht niet. Een paard is een paard, maar een paard kan alleen écht paard zijn onder de juiste omstandigheden.
Suzanne Vlieger-Admiraal
Community redacteur Bit & Cap
