Blog: Eefje Wentelteefje (18)
NieuwsHeb je weleens nagedacht over waarom…, nee, wacht, ik zal het anders vertellen:
Eef is een superfijn paard, maar ze heeft af en toe periodes dat ze ineens stokstijf stil blijft staan tijdens het rijden. Heel vervelend. Als ze loopt gaat ze heel mooi soepel en ontspannen, ze buigt gemakkelijk, loopt heel fijn en dan opeens… bonk! Hoofd omhoog en ze staat stil. We hebben al van alles geprobeerd. Kort omdraaien en dan weer verder. Heeft soms effect. Soms ook niet. Heel ontspannen aan een lang teugeltje rijden en verder niets van haar vragen. Och, ook dan stopt ze weleens als ze denkt dat ze iets ziet. Afstijgen en achteruit de hele bak door laten lopen. Tsja… dat vindt ze wel vervelend, maar daarna kan ze toch weer ineens stokstijf stilstaan. Overigens is ze nog maar één keer gestopt tijdens het galopperen. Het probleem doet zich voornamelijk voor in stap en draf. En eigenlijk altijd op dezelfde plaatsen in de bak. Er gaan ook weleens weken voorbij waarin ik kan rijden zonder dat ze ineens stilstaat. En dan ineens is het weer mis. Hengstigheid? Zou best kunnen.
We hebben nu ontdekt dat als de man die er verstand van heeft de eerste paar rondjes doet alsof hij haar longeert (zonder longe en zweep) terwijl ik rijd, dat er dan een knopje om gaat in haar hoofd. Dan gaat ze van de stand ‘stop!’ naar de stand ‘voorwaarts’ en heb ik daarna geen problemen meer met haar. Dus dat moeten we maar een tijdje volhouden en hopen dat ze het stoppen vergeet.
Maar waar ik het eigenlijk over wilde hebben is dit: ik vertelde dit probleempje aan een ander ‘paardenmens’ en die zei: “Ze moet gewoon een keer flink op haar donder hebben. Een paar hele goeie tikken met de zweep!”
Nu moet ik tot mijn schande bekennen dat ik dat dus één van de eerste keren dat ze ineens stopte heb gedaan. Twee flinke tikken met de zweep. Had niet het gewenste effect. Dus ik doe dat niet meer. Hoe hard moet je slaan of schoppen om je paard te laten lopen? Het is toch eigenlijk heel gek dat het in de paardenwereld vrij normaal gevonden wordt dat je straft met een zweep, of dat je eens een keer een flinke schop geeft als ‘ie niet voorwaarts genoeg is?
Dus toen die persoon dat zei en daarna zei dat onze labradorpup zo schattig was, zei ik: “Nou, die is echt niet altijd zo schattig. Die kan ook best wel heel bijterig en vervelend zijn. Maar dan geef ik haar gewoon een paar flinke schoppen.” De persoon in kwestie was geschokt: “Je schopt je hond toch niet?”
Nee, natuurlijk doe ik dat niet. En ik ga mijn paard ook niet (meer, ik heb over die ene keer nog steeds een schuldgevoel) slaan of schoppen. Waarom m’n hond niet en m’n paard wel? Weleens over nagedacht?
