Blog: Zitles
NieuwsVroeger was alles makkelijker: je ging op een paard zitten, schoppen was gas en trekken was de rem. Best wel lang heb ik zo rondgereden. Met wisselend succes: sommige paarden waren niet vooruit te branden, bij andere paarden lag ik er regelmatig naast. Stommy pony, dacht ik dan, als ik weer eens het bakzand uit mijn cap stond te schudden. Volgende week mag ik weer op mijn lieveling, en dan gaat de les vast veel beter!
Intussen ben ik tien jaar ouder, wijzer en ongeveer zestig lessen verder. De laatste tijd vond ik het dus wel prima gaan met mijn rijkunsten. Goed, Gaston Glock heeft me nog niet gebeld om voor hem te komen rijden, maar ik kan tegenwoordig galopperen zonder het zadel vast te houden. Kijk dus maar uit, Charlotte Dujardin!
Fluitend draafde ik dan ook op mijn trouwe manege-lieveling (schuilnaam: Q.) door de bak toen mijn instructrice me wees op mijn houding. “Als je je been zó houdt, zit je je paard in de weg. Dan kan hij niet fijn voorwaarts lopen.”
Het was alsof iemand me verklapte dat Sinterklaas niet bestaat. Nee, nóg erger: Sinterklaas bestaat niet, het is mijn schuld en mijn paard heeft er last van. Oh, nee! Arme pony! Ineens voelde ik me niet alleen een middelmatige ruiter, maar ook nog eens een dierenbeul.
Sindsdien is het mijn nieuwe levensdoel: het verbeteren van mijn houding. Elk loos moment (wc, douche, midden in de nacht) lees ik alles wat het internet me kan vertellen over de juiste zit. Op de fiets kantel ik mijn bekken en druk ik mijn hakken uit op de trappers. Tenen naar binnen, schouders naar achteren en handen rechtop is niet meer genoeg voor me. Drijven met binnenkant bovenbeen! Onderste buikspieren aantrekken! Denk aan je loodlijn! Handen laag! Ontspannen! ONTSPANNEN!
Nog steeds leer ik elke les iets nieuws om me zorgen over te maken, maar er zit vooruitgang in. De kwartjes beginnen langzaamaan te vallen. Natuurlijk met dank aan de geweldige instructie op mijn manege, maar ook dankzij het eindeloze internet. Soms moet je dingen even van een andere kant bekijken en blijken ze ineens heel logisch. Niet je hakken omlaag, maar je tenen omhoog! Zitten met je billen in het zadel, alsof je op de kontzakken van je spijkerbroek zit! Sommige tips zijn zó voor de hand liggend dat ik me afvraag waarom ik ze vroeger op de manege niet heb gekregen.
Hebben jullie nog een briljante rijtip? Ik ben benieuwd!
