Column Linde
Column Linde

Blog: Afgekeurd

Nieuws

Pling, een WhatsApp-berichtje. “De moeder van jouw merrie staat te koop als springpaard”, stuurt mijn instructrice. Ik open hoogst verbaasd de link. Als ik de advertentie lees vraag ik mij af of dit wel hetzelfde paard is: 1,40-niveau springpaard, zeer braaf, ook voor de onervaren ruiter en geschikt voor de eventingsport. Klinisch goedgekeurd in juni 2015. Ik krijg een vervelende kriebel in mijn onderbuik als ik het filmpje aanklik. Er blijkt geen twijfel, dit is echt ‘onze’ merrie die over een steilsprong van 1,40 meter springt.

Hoe kan dit? We hebben haar afgelopen voorjaar toch als fokmerrie verkocht? De merrie is naar een goede kennis gegaan. Hij had er een klant voor die een fokmerrie of draagmoeder zocht. Na een maand kreeg mijn vader een telefoontje van een mevrouw, die de merrie inderdaad als fokmerrie had gekocht. Ze was op de hoogte dat de merrie alleen voor de fokkerij geschikt was en afgekeurd was voor de sport. Tot zover niets geks, tot de advertentie op internet… Die blijkt niet van deze mevrouw, maar van een andere stal. De merrie is dus alweer doorverkocht, dit keer als sportpaard.
Het paard is de afgelopen twee jaar bij ons niet gereden. Echt stokkreupel liep ze niet, maar ze ging toch iedere dag stijfjes de wei in. Voor die tijd haalde ze enkele winstpunten in het L springen Dan de crosservaring, die heeft ze zeker wel, maar in die twee wedstrijden die ze als jong paard liep, durfde ze de startbox bijna niet uit en haalde ze de finish ook niet. Mijn vader stopte met de eventingsport, omdat bij haar het lef ontbrak en ze hier zelf geen plezier aan beleefde. Het moge dus duidelijk zijn: deze advertentie klopt niet!
Waar ik mij misschien nog het meest over verwonder, is het feit dat ze wordt aangeboden als gezond paard en geschikt voor de onervaren ruiter. Met een afgekeurd moet je niet gaan rijden. En dit paard is absoluut niet geschikt voor beginners! Arm paard…
Helaas is ‘onze merrie’ niet de enige. Je hoort dit soort verhalen over de paardenhandel te vaak. Maar wat is de oplossing? Waren wij te goed van vertrouwen en naïef, toen we geloofden dat ze echt een goed tehuis kreeg als fokmerrie? Hadden we haar beter niet kunnen verkopen, maar een enkele reis richting het slachthuis moeten maken? Ik zou een volgende keer met grote, zwarte viltstift in het paspoort schrijven: AFGEKEURD!?