‘Sorry, mijn paard...’ 9 Dilemma’s van paardenmensen

Je zegt een afspraak met een vriend(in) af, of kunt niet naar die ene familieaangelegenheid, waardoor de mensen om je heen hun geduld verliezen en het gevoel hebben pas ná je paard te komen.

1. De verjaardag van je beste vriend(in)...

Je staat op het punt te vertrekken, met een perfect ingepakt cadeau, naar de verjaardag die al maanden geleden is gepland. Dan krijg je opeens een telefoontje van de stalhouder: je onhandige ruin heeft zich lelijk bezeerd en je moet even komen kijken. 

Je belt je beste vriend(in) en begint je uitleg met ‘Sorry, ik ben later...’ Je hoort de zucht aan de andere kant van de telefoon. Ze haten je paard niet, ze wensten alleen dat je gewoon een kat had gekocht.

2. Wondjes zijn nog tot daar aan toe, maar plotselinge ziekte maakt je echt van slag

Je hebt ze al geprobeerd uit te leggen dat buikpijn en koliek vraagt om directe behandeling, maar ze blijven vragen of je je paard niet gewoon een paracetamolletje kan geven. Je hebt tot in detail aan niet-paardenmensen uitgelegd dat een snotterige neus kan wijzen op iets veel naarders dan ‘een koudje’. Zucht!

3. ‘Vakantie’ is niet een woord dat je vaak hoort

Je partner heeft de moed verzameld om een vakantie in het buitenland voor te stellen. Je moest zelfs even vragen of hij of zij deze mythische woorden kon herhalen, om zeker te weten dat je het goed hebt gehoord. Alleen al de gedachte dat je een week weg bent bij je vierbenige vriend bezorgt je rillingen en de rampscenario’s schieten al door je hoofd. 

Een week weg gaan is zoiets als het organiseren van een militaire operatie: eerst moet je iemand vinden die je genoeg vertrouwt om voor je lieveling te zorgen. Laat het pakken voor jezelf nog maar even zitten, eerst ga je op zoek naar dekens voor ieder mogelijk weertype én natuurlijk ook de zonnebrand voor je prinses haar roze neus. 

Je laat telefoonnummers achter voor ieder belangrijk paardenpersoon waar je maar aan kan denken: dierenarts, hoefsmid, tandarts, fysiotherapeut maar natuurlijk ook al jouw contactgegevens. Je partner ziet de paniek al in je ogen...

4. Je moet zo nu en dan ongepland een dag vrij nemen van je werk

Zenuwachtig bel je je baas op: ‘Het spijt me ontzettend dat ik vandaag niet in staat ben om naar het werk te komen... Mijn paard...’ Stop maar, je baas hoort nog liever dat je een wortelkanaalbehandeling moet ondergaan.

5. Je voelt je het zwarte schaap van de familie

Je paard lijkt wel aan te voelen wanneer jij had gepland je familie te bezoeken. Verjaardagen, baby-showers, familiedagen - je paard weet het. Op de ochtend van je jaarlijkse familiedag besluit je paard het hek van de weide even te testen. 

Voor je het weet ben je de hele dag bezig het hek te repareren terwijl je merrie tevreden toekijkend staat te grazen. Opnieuw bel je met de boodschap ‘Het spijt me dat ik er niet bij kan zijn, mijn paard...’. Je hebt je zin niet afgemaakt of je hoort al een kille ‘Jammer voor je’.

6. Je week is super strak gepland

Zodra je na je werk gevraagd wordt voor een gezellig avondje moet je standaard antwoorden met ‘Sorry, ik moet naar mijn paard.’ Hoe vaak hebben we niet gehoord ‘Kan hij niet één avond zonder jou overleven?’. 

Natuurlijk schiet er gelijk door je hoofd dat je wenste dat hij zelf zijn stal uit kon mesten en zichzelf kon voeren. Maar in plaats van dat te zeggen, glimlach je beleefd en mompel je ‘misschien een andere keer’.

7. Onverwachte etentjes zijn onmogelijk, maar zelfs geplande zijn lastig te realiseren

Je gezinsleden accepteren inmiddels al dat ze pas om 21:00 eten. Uiteten gaan is gereserveerd voor wel héél bijzondere aangelegenheden. En dan nog zorg je ervoor dat je prinses voorzien is van wortels en een massage heeft gehad.

8. Je collega’s zullen het nooit begrijpen

Annie, die collega die ontelbare dagen vrij heeft genomen om voor haar zoontje Tommy te zorgen toen hij waterpokken had, spreekt je aan zodra je eerder weg wil voor je afspraak met de hoefsmid. 

Je legt uit: ‘Het spijt me, maar mijn paard verloor zijn ijzer en dit is het enige moment dat de hoefsmid mij in kon plannen.’ Als ze je aankijkt weet je dat ze denkt ‘Ik wenste dat ik eerder weg kon voor nieuwe schoenen.’

9. En als het dan niet je paard is - dan ben jij het zelf wel

Over-enthousiaste Rocky testte je vliegvaardigheid uit tijdens de training afgelopen weekend. Het gevolg was een ritje naar de eerste hulp en een flinke blessure, waardoor alle beloftes die je voor aankomende week had gemaakt moet verbreken. Je trots verdwijnt als sneeuw voor de zon als je je telefoontje weer moet plegen: ‘Sorry, ik kan er niet bij zijn... Ik viel van mijn paard.’

Bron: Horse & Hound / Bit & Cap