Het afscheid van Suprieur

16 december 2016, 00:00 Nieuws

Je paard, je maatje, je ‘alles’… En dan is hij niet meer. Hoe ga je verder, maar ook: hoe kijk je terug op jullie tijd samen? Toen de KWPN-ruin Suprieur ouder werd, ging hij steeds vaker kreupel en stijf lopen. Op dat moment besloot zijn eigenaar Willemijn Schipper hem te laten onderzoeken. Suprieur bleek flink last te hebben van artrose en kon helaas niet meer pijnvrij leven. Hierdoor besloot Willemijn dat het tijd was om afscheid van hem te nemen.

[row]

[seven]

“Suprieur kwam via mijn zus in mijn leven. We hadden samen een Haflinger, maar zij wilde graag de overstap gaan maken naar de paarden. Ze kwam Suprieur tegen op een manege waar ze stage liep. Toen ze later kinderen kreeg, had ze minder tijd voor hem en heb ik hem overgenomen. We gingen graag samen naar het bos, maar genoten ook van dressuur rijden. We hielden van veel afwisseling. Daarnaast was Suprieur ook een echte knuffelkont, ik genoot hier altijd veel van. Maar verder was hij ook wel koppig. Ik kon soms drie uur bezig zijn om hem op de trailer te krijgen bijvoorbeeld. Gelukkig ging dit na heel veel oefenen wel beter.”
[/seven]
[five]
[panel]

Suprieur
1999 tot 2016

Eigenaar: Willemijn Schipper (1990)
Ras: KWPN
Kleur: Roodbruin

Suprieur had zijn eigen willetje.

[/panel]
[/five]
[/row]

Blessures

“Suprieur heeft best wat meegemaakt in zijn leven. Toen hij tien jaar was, had hij een botkneuzing opgelopen. De artsen gaven hem eigenlijk maar twintig procent kans op herstel, maar ik wilde het toch proberen. We hebben zo’n drie jaar lopen sukkelen, maar uiteindelijk werd hij beter. Later kreeg hij ook nog twee zware koliek aanvallen binnen één jaar. Hoe ouder hij werd, hoe vaker hij ook kreupel en stijf begon te lopen.”

Onderzoek

“Toen hij op een gegeven moment steeds vaker kreupel ging lopen, heb ik verschillende dingen geprobeerd. Ik heb hem laten onderzoeken door de dierenarts, maar deze kon eigenlijk niets vinden. Hij is bij de osteopaat geweest en ik heb me verdiept in de klassieke dressuur. Dit leek te helpen, maar kon niet alles wegnemen. Ik liet hem opnieuw onderzoeken door de dierenarts. Dit keer werden er ook allerlei foto’s van gemaakt en werden zijn benen een voor een verdoofd. Zo kwamen we erachter dat hij artrose had.”

Afscheid

“De mate van artrose viel volgens de arts eigenlijk wel mee. Een ander paard zou er waarschijnlijk veel minder last van hebben, maar Suprieur bleek er veel last van te hebben. Hij had dagelijks pijn. Ik ben dan ook gelijk gestopt met rijden. Ik wilde hem laten inslapen, maar zat ook in een soort ontkenningsfase. Ik wilde hem niet zomaar laten gaan. Na veel overleg met mijn zus, heb ik toch besloten om hem in te laten slapen.”

‘Ik hoopte dat ik die beslissing niet voor hem hoefde te maken’

Gemis

“Om die beslissing te moeten maken was erg moeilijk. Hoe gek het ook klinkt, ik hoopte dat hij ooit zelf gewoon zou gaan. Dat ik die beslissing niet voor hem hoefde te maken. Ik mis alles van hem, het dagelijks contact en zijn aanwezigheid. Alles draaide om hem. Ik rijd nu wel andere paarden, maar dit zal nooit hetzelfde zijn. Hij was echt mijn maatje.”

[gallery link=”file” ids=”https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/12/Suppie.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/12/IMG_2683.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/12/IMG_0611kopie.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/12/FB_IMG_1476419811570-1.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/12/1O8A9160.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/12/DSC05553.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/12/FB_IMG_1469434301487-1.jpg|”]

[hr]