Blog Michelle: Hoe houd jij je paard?
NieuwsDe een kiest voor vrij en natuurlijk, de ander ziet in zijn paard een perfecte sportpartner. Sommigen houden hun paard 24/7 buiten, anderen hebben hun paard liever wat meer op stal staan. Veel ruiters rijden hun paard met een trens, terwijl een groeiend aantal ruiters zijn paard bitloos traint. Bij de een krijgen paarden onbeperkt ruwvoer, bij de ander worden afgemeten hoeveelheden gevoerd. Kortom, er zijn nogal wat verschillen in de manieren waarop paarden gehouden worden.
We kennen allemaal dit beeld: een pony in de wei, een dikke wintervacht, de regendruppels druipen van zijn vacht. Een deken heeft hij nog nooit van dichtbij gezien. Zijn amazone rijdt hem eigenlijk altijd met alleen een touwhalster, dat voelt zo prettig en vrij. We kennen ook allemaal dit beeld: een paard op stal, een flinke laag stro en een dikke deken. Een natte vacht, die heeft hij al jaren niet gehad. De amazone rijdt hem met stang en trens, dressuurzadel en draagt sporen en is in het weekend op zoek naar winstpunten.
Paarden houden zoals de natuur ze houdt?
De natuur regelt alles hard en maakt geen onderscheid. De sterkste paarden overleven. In de winter vallen paarden af, in de zomer eten ze hun isolatie voor de volgende winter er weer aan. Op die manier ontstaat er eigenlijk nooit – om maar eens iets te noemen – hoefbevangenheid. Maar wij willen in de zomer én in de winter toch wel graag op onze paarden rijden. In de winter zouden ze wel erg hard afvallen als ze het enkel van hun opgebouwde reserve moesten hebben.
Niet zo gek dus, dat wij er vaak voor kiezen om ons paard, zeker in de winter, warm op stal te zetten. Of dat wij ervoor kiezen een warme deken op te leggen, tegen vocht en kou. Aan de andere kant zijn paarden bewegingsdieren, die behoefte hebben aan sociaal contact. De hele dag in een warme, droge – en toch ook vaak wat stoffige – stal is niet ideaal. Een inloopstal op een flink stuk grond, dat is voor veel paardenmensen wel een droom, maar zo veel grond hebben we in Nederland niet. Daarnaast vinden sommigen het risico op blessures wel groot als hun paard altijd buiten loopt.
Wat kunnen we doen?
Of we nou wedstrijden rijden en gaan voor het hoogste niveau, of het liefst op een touwhalster het bos in gaan, we zijn allemaal gek op onze paarden. We hebben bijna alles voor ze over. Juist omdat we alles voor ze zouden doen, is ‘helemaal terug naar de natuur’ misschien niet zo’n goed idee – net zoals de hele dag op stal niet zo’n goed idee is. De natuur is namelijk keihard, zodat alleen de slimste en sterkste dieren overleven. De paarden die wij als mensen fokken, met lange benen en extreem veel mobiliteit, zijn niet meer de paarden die de natuur zelf heeft gemaakt. Wilde paarden en oerrassen zijn vaak klein, vierkant en redelijk grof, met economische gangen. Een beetje het type IJslander of Exmoor, niet het type ‘Totilas’. Helemaal terug naar de natuur, waar paarden kilometers per dag kunnen lopen, is niet haalbaar in ons kikkerlandje. We zijn vermoedelijk ook te veel gehecht aan onze paarden om het risico te nemen dat ons paard van een klif valt en zijn been breekt.
Misschien kunnen we zeggen dat we ‘afhankelijk van het paard en afhankelijk van de ruiter en diens ambitie zoveel als mogelijk de natuurlijke leefomstandigheden willen nabootsen’. De ambitie van de ruiter mag meespelen: de meesten van ons hebben onze paarden niet om alleen naar te kijken. Het paard zelf speelt natuurlijk ook een rol: de meeste paarden willen toch wel graag elke dag minstens een paar uur naar buiten, ook als ze verder hard werken met hun ruiter of amazone aan resultaten. Er is ook iets te zeggen voor zonder sportambitie werken aan de perfecte band met je paard, en hem heerlijk laten rondscharrelen op een paar hectare grond. Een paar hectare komt alleen nog niet in de buurt van de ruimte die paarden nodig hebben om al hun grassoorten, kruiden en mineralen te kunnen vinden, dus een paard in de gaten houden en bijvoeren wanneer nodig, is ook in het belang van het paard.
Ruiters onderling
Het zou geweldig zijn als ruiters elkaar in hun waarde konden laten. De een vindt krachtvoer belangrijk, de ander vindt het vooral zaak dat een paard uit de regen en wind staat en een derde vindt vooral sociaal kuddegedrag erg belangrijk. We willen allemaal het beste voor ons paard en niemand kent het hele verhaal van een andere ruiter en zijn paard. Daarnaast weten we met zijn allen ongelofelijk veel, dus elkaar helpen met oplossingen en ideeën klinkt veel logischer dan elkaar verwijten maken. De paardenwereld heeft ongelofelijk veel diversiteit: er zijn veel paardenrassen, veel takken van sport, veel verschillende ambities.
Mijn stukje paardenwereld? Ik houd mijn paard krachtvoer-arm, ruwvoer-rijk, veel buiten, mét deken, zoveel mogelijk bitloos en mét enige sportambitie, maar daarin heeft mijn paard een keuze qua richting.
Wat is jouw stukje paardenwereld?
Bron: Bitmagazine
