Het afscheid van Oxbow

1 december 2017, 00:00 Nieuws

Je paard, je maatje, je ‘alles’... En dan is hij niet meer. Hoe ga je verder, maar ook: hoe kijk je terug op jullie tijd samen? Danielle Perdijk beleefde de beste tijden samen met haar Oxbow. Maar toen Danielle hem van stal verhuisde, zorgde de nieuwe staleigenaar helaas erg slecht voor hem. Dagelijks was ze op stal om Oxbow te helpen, maar hij werd alsnog erg ziek. Danielle kreeg hem uiteindelijk sterk genoeg om opnieuw te verhuizen, maar helaas kwam Oxbow er nooit meer helemaal bovenop. Na een lang ziekbed moest Danielle alsnog afscheid van hem nemen.

“Na jarenlang smeken mocht ik eindelijk een eigen paard uitzoeken van mijn vader. Via Marktplaats kreeg ik contact met de eerste eigenaresse van Oxbow, een zoon uit haar merrie die helaas een paar jaar daarvoor overleden was. Ik heb hem toen eerst een paar maanden verzorgd op haar stal en hem daarna gekocht. Het liefst reden we samen buiten. Urenlang en vaak verdwaalde ik weer eens, haha. We hebben heel wat kilometers afgelegd samen door weer en wind. Al bleef iedereen op stal met zijn paard, gingen wij door de sneeuw gewoon naar buiten voor een ritje.”
[panel]Oxbow
1996 tot 2013
Eigenaar: Danielle Perdijk (1988)
Ras: Engelse Volbloed x Franse Warmbloed
Kleur: Donkerbruin
Oxbow was gevoelig, lief, eerlijk en dulde geen oneerlijkheid.
[/panel]

Koliek

“Helaas had Oxbow regelmatig last van koliekaanvallen. Oxbow was een heel subtiel paard en liet niet gauw merken dat er iets mis was. Al kon hij bij het stoten van zijn been wel heel zielig gaan staan kijken, koliek liet hij maar heel subtiel zien. Ik merkte dat hij dan uit zijn doen was, minder at, slomer, vaker liggen, dat soort kleine dingen. In het begin belde ik altijd de veearts, maar op een gegeven moment had ik middelen in huis (veelal natuurlijke middelen). Daarnaast hielpen massages, beweging, kruiken et cetera en kon ik het negen van de tien keer zelf met hem oplossen. Ik ben zelf dierenartsassistente, waardoor ik ook sneller wat opmerkte en ik thuis ben in medicatie, wat een hoop scheelt. Desondanks zijn er met regelmaat wel dierenartsen bij geweest als het te erg werd of het mij niet lukte.”

Slechte verzorging

“We verhuisden op een gegeven moment van stal, maar helaas werd Oxbow hier heel slecht verzorgd. In één jaar tijd is hij extreem vermagerd. Zo erg dat ik mijn vingers tussen zijn ribben kon leggen. Nu nog kan ik mezelf wel voor mijn hoofd slaan, maar ik was zelf ziek in die periode en het was een 24/7 buitenstal. Ik geloofde de staleigenaar dat alle paarden in het begin er zo bij stonden, omdat ze hieraan moeten wennen. Het was een aardig nieuw concept in Nederland. Ik dacht dat zij de ervaring wel hadden en wisten wat ze deden. Alle smoezen werden wel gebruikt. Ik was er elke dag meerdere uren, ik heb hem uren bijgevoerd met grasbrok, maiszetmeel, luzerne, supplementen, noem maar op. Pas met kilo’s hooi zagen we verbetering. Die ik wel zelf moest kopen, halen en opslaan ondanks dat het een all-in stal was. Ze hadden nog steeds geen begrip voor de situatie. En dat terwijl ze zeiden dat hij de maximale minuten had om te eten in de voerstations, maar dit was een leugen. Er waren maar een paar voerstations en veel meer paarden dan ze mij vertelden. Een simpel optelsommetje gaf aan dat er in de tijd dat wij er stonden en er steeds meer paarden bij kwamen, er minstens vier keer zoveel paarden stonden dan mocht en mogelijk was. In 24 uur konden deze paarden nooit allemaal eten. En Oxbow werd er met regelmaat uitgejaagd door andere paarden, wat mij niet verteld werd. Die stonden dan zijn voer op te eten. Nadat we veel testen hebben gedaan voor zijn gezondheid bij de veearts en natuurarts, kwam naar voren dat hij ingekapselde bloedworm had. Mestonderzoek is een lachertje, dit heb ik zo vaak laten uitvoeren. Iedere keer kwam er niets uit, maar uit zijn bloed dus wel. Door alle ellende liep Oxbow ook nog eens bloedarmoede op en had hij verschillende keren een maagzweer. Met medicatie en supplementen hebben we hem genoeg kunnen aansterken om te kunnen reizen. Vervolgens hebben we hem direct verhuisd. Hij kon hierna nauwelijks suikers verdragen en met veel voer voor oudere paarden, hooi en kruiden hebben we hem uiteindelijk weer op gewicht gekregen.”

Keuze maken

“Uiteindelijk heb ik hem er nooit weer helemaal bovenop gekregen. Mentaal heeft hij ook een zware klap gehad. Voordat we naar die stal verhuisden, kon hij met alle paarden overweg en was hij altijd vrolijk. De staleigenaren zeiden ook altijd dat hij zo leuk aan het spelen was, maar ik heb hem dit bijna niet meer zien doen. Hij kon hierna nog maar met enkele paarden overweg. Daarnaast moest er geen eten in het spel zijn, hij was dan te bang dat de andere paarden zijn eten zouden afpakken. Zijn koliekaanvallen kwamen steeds vaker en heftiger, hierdoor kreeg hij steeds meer dierenartsbezoeken. Daarnaast zag je ook de klachten van de maagzweren toenemen. Het was uiteindelijk kiezen tussen een darmdraaiing of een maagbloeding, dit was geen keuze. Oxbow had al zo veel ellende meegemaakt. De beslissing was vreselijk en ik heb ook zeker getwijfeld. Ik hoopte dat hij toch zou opknappen, maar dit gebeurde niet meer. Op het moment dat ik het uitsprak, viel er een rust over ons heen. Het was goed zo. We hebben hard gevochten, maar zijn lijf was kapot. Ik mocht niet egoïstisch zijn. Mijn hart brak dat we moesten opgeven, maar hij had zijn rust verdiend.”

Samen genieten

“Op de stal waar we toen stonden waren in de winter alleen paddocks beschikbaar. In de buurt was gelukkig wel weiland en ik had geregeld dat Oxbow hier mocht lopen. Iedere vrije minuut genoten we van elkaar. We hebben veel samen gewandeld en zijn naar het strand en de duinen geweest. Voor zover het kan, hadden we de tijd om er samen naartoe te leven. Hij was mijn allerbeste vriend, mijn paardenkind. Ik ben er nog steeds kapot van. Ik mis hem nog elke dag. Vooral nu we een dochter van vijftien maanden hebben, die nu al gek is op paarden. Oxbow was altijd erg lief voor kinderen. Hij vond het geen enkel probleem om ze op zijn rug te dragen en een rondje te wandelen of heerlijk gepoetst te worden. Wat had ik ze graag kennis laten maken met elkaar en samen met hen nieuwe herinneringen gemaakt.”

[gallery link=”file” ids=”https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/12/428298_245814422218948_2080500907_n.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/12/DSC_1008.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/12/FB_IMG_1498921375479.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/12/FB_IMG_1498921430352.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/12/FB_IMG_1498921466518.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/12/FB_IMG_1509138902925.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/12/FB_IMG_1509138907810.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/12/IMAG0214.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/12/Oxbow-51.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/12/Oxbow-56.jpg|”]

[hr]