Blog: Bloopers

Op zaterdagavond kijk ik graag een uurtje met m’n verstand op nul naar Funniest Homevideo’s. Nee, de filmpjes waarbij honden zogenaamde grappige dingen doen terwijl het gewoon om gedragsproblemen gaat, mogen ze van mij wel skippen. Ik hou meer van humor met een zwart randje: leedvermaak dus. Peuters die ondersteboven worden gesprongen door een kat, mensen op leeftijd die dingen doen die ik op m’n 18e niet eens deed omdat ik toen al op m’n vingers na kon tellen dat dat minstens zou leiden tot diverse botbreuken. Ik beschik ook over een gezonde dosis zelfspot, maar ik ben wel blij dat er van mij niet zulke filmpjes rondgaan.

Tegenwoordig wordt echt alles opgenomen met de smartphone, ‘vroegah’, in mijn tijd was dat nog niet zo en had je een videocamera nodig. Die hadden we wel en hebben we ook vaak gebruikt bij bijvoorbeeld evenementen met de Shirevereniging. Toch mis ik één bepaald filmpje van een mega-blooper van mij, wat had ik die graag op beeld gehad. En misschien was het eigenlijk geen blooper, maar meer een huzarenstukje van mijn kant.

Ik had rijles met mijn Clydesdale en zou gebruik maken van een nieuw zadel nadat ik al een tijdje met een heel fijn, maar geleend zadel had gereden. Tijdens het opstijgen voelde ik al wat spanning bij Duncan en zodra ik m’n rechterbeen over het zadel gooide, gingen we letterlijk af! Hoofd tussen de voorbenen en in 7 sprongen door de rijbak heen. M’n voet zat nog niet in de beugel en ook had ik alleen de teugel met m’n linkerhand vast. Daar ging ik op m’n wilde Mustang. Na wat voor mijn gevoel wel een kwartier duurde, maar in werkelijkheid hooguit 5 minuten was, kon ik Duncan tegen de omheining parkeren, er af springen, het geleende zadel er weer op en keurig doorrijden.

Even later kwam de adrenaline pas. Ook bij m’n instructrice, die alleen maar kon verzuchten dat ze nooit had verwacht dat een koudbloed zo heftig kon bokken. Ik vind het nog steeds een wonder dat ik ben blijven zitten, want het was echt spectaculair. Op het moment van kopen, paste het zadel goed. Maar doordat ik nog een tijdje met het geleende zadel had gereden was Duncan wat gespierder bij de schouders geworden en drukte het nieuwe zadel. En hij gaf dat wel heel duidelijk aan. Van fouten leer je en we hebben er geen van beiden iets aan over gehouden. Maar wat is het toch jammer dat dit niet op video staat.

Een ander grapje wat ik wel op bewegend beeld had willen hebben was een klungelige afstijg-actie van mij. Terwijl ik m’n rechterbeen iets te nonchalant over Duncan heen zwaaide, prikte ik hem per ongeluk met m’n spoor! Terwijl ik horizontaal boven m’n paard lag, sprong hij 5 meter opzij en hing ik een paar seconden doodstil in de lucht voor ik een lompe landing in het zachte zand maakte. Het leek wel een tekenfilm!

Theoretisch en natuurkundig onmogelijk, maar ook mijn man zweert dat ik echt een paar seconden stil in de lucht zweefde. Als ik het op video had gehad, had ik het graag aan jullie willen laten zien, helaas zullen jullie me nu op m’n woord moeten geloven. Bovenstaande voorbeelden waren toch prima filmpjes geweest voor Funniest Homevideo’s of niet? 

En momenteel heb ik al helemaal geen tijd meer om tv te kijken met een herderpup in huis. Nu hebben we dagelijks de meest leuke bloopers gewoon live :-) Hebben jullie ook wel eens van dit soort onbenullige, domme dingen gedaan die gelukkig goed afliepen?