Sylvana van Ommeren: “Soms moet je een stapje terug doen om weer vooruit te kunnen gaan”

Dat heeft ervoor gezorgd dat hij in korte tijd enorm uit zijn schulp is gekropen. 

Opgevangen in Spanje

De uit Spanje afkomstige ruin verloor op jonge leeftijd zijn moeder en werd daarna opgevangen door stichting Paard in Nood Spanje. Eind 2019 maakte hij de reis naar Nederland, waarna Sylvana hem in juni 2021 overnam. “Nadat mijn vorige pony was overleden, kwamen al snel de kriebels om op zoek te gaan naar een nieuw paardje.”

“Het leek me mooi om een opvangpaard een fijn thuis te geven. Een oud-stalgenoot was bekend met Paard in Nood Spanje en vertelde dat ze ook regelmatig paarden en pony’s herplaatsen. Zo kwam Donny uiteindelijk op mijn pad. Toen ik zijn oproep zag, was ik direct al gek op hem”, vertelt ze.

“Ik zag iets in hem”

Met de intentie om de ruin een mooi en fijn leven te geven, ging Sylvana hem zonder verwachtingen bezichtigen. “Ik wist dat Donny wat afwachtend kon zijn naar onbekende mensen, dus ik besloot hem de tijd te geven om het contact te initiëren. Na een tijdje kwam hij steeds iets dichterbij en uiteindelijk voelde hij zich genoeg op zijn gemak om zich te laten aaien. Dat gaf mij een heel bijzonder gevoel. Hij had een zachtaardige en vriendelijke uitstraling, dus ik besloot voor hem te gaan. Ik zag gewoon iets in hem.”

Sylvana en Donny in 2021 - Foto: Privébezit

Het tempo bepalen

Zo kwam de destijds tweeënhalfjarige ruin bij Sylvana terecht. “Omdat hij met nog maar weinig dingen bekend was, hebben we ons de eerste tijd voornamelijk gefocust op het opbouwen van vertrouwen. Donny heeft veel tijd nodig om je te leren kennen en aan je te wennen. En die tijd heb ik hem gegeven. Uiteindelijk zijn we begonnen met grondwerklessen. Daar kreeg het wederzijds vertrouwen echt een boost van.”

“Sandra van Woensel werkt volgens het Freestyle Systeem en helpt ons tot op de dag van vandaag nog in onze trainingen. We begonnen met loswerken, grondwerk en de dubbele lange lijnen en hebben Donny uiteindelijk samen beleerd. Doordat Donny snel spanning opbouwt in nieuwe of vreemde situaties, hebben we voor aardig wat uitdagingen gestaan. Toch zijn we nooit ons geduld verloren. We hebben hem nooit gepusht en hebben alles stap voor stap opgepakt. Donny bepaalde het tempo. En dat doet hij nu eigenlijk nog steeds.”

Veilige thuishaven

Dat de ruin wat langer de tijd nodig heeft, maakt Sylvana niets uit. “Ik kocht hem zonder verwachtingen, dus dat we hem op een rustige manier hebben kunnen opleiden is al een cadeautje. We hebben fijne mensen om ons heen, zoals de staleigenaren, een hoefsmid en dierenarts, die begrip hebben voor zijn situatie en hem de tijd geven die hij nodig heeft. Een veilige thuishaven is heel belangrijk voor hem.”

Goudeerlijk 

Nu de ruin een tijdje onder het zadel is, merkt Sylvana dat hij steeds meer plezier krijgt in het werk. “We richten ons voornamelijk op de ontspanning. Dat gaat de ene dag beter dan de andere, maar we komen er wel. Waar we in het begin nog veel hulp van mijn instructrice nodig hadden, kunnen Donny en ik nu al een aantal maanden heel fijn rijden met z’n tweeën.”

“De afwisseling met het loswerken en grondwerk houden onze trainingen veelzijdig, waardoor er voor hem minder prestatiedruk op komt te staan. Hij vindt het leuk om voor je te werken en begint helemaal te glunderen als je hem beloont, maar kan net zo erg genieten van een lange poets- of knuffelsessie. Het is een goudeerlijk paardje dat het onwijs leuk vindt om met je bezig te zijn. Als het vertrouwen er is, doet hij alles voor je.”

Foto: Privébezit

Stapje terugzetten

De ruin leert steeds beter met spanning omgaan en heeft duidelijk meer zelfvertrouwen gekregen. “Dat vind ik heel bijzonder om te zien. Waar ik in 2021 urenlang in de wei stond te wachten tot hij naar mij toe kwam, komt hij nu vrolijk en vol enthousiasme aanlopen zodra hij mij ziet. Hij is echt opgebloeid. Ik heb geen haast, maar het lijkt me mooi om hem dit jaar eens mee te nemen naar ander terrein. Ik ben benieuwd hoe hij dat ervaart.”

“Ik vind het belangrijk dat hij er fysiek en mentaal klaar voor is, maar ik denk dat hij het onwijs leuk zou vinden om samen naar het bos te gaan. Daar hoop ik met kleine stapjes naartoe te werken. Soms zullen we een stapje terug moeten doen om daarna weer vooruit te kunnen gaan. Dat vind ik niet erg. Dat hij zich prettig voelt staat voorop, dus we zien wel wat de tijd brengt”, sluit ze af. 

Bron: Bit & Cap

Foto’s: Nadine Engels Photography / Privébezit