Van dressuur- tot recreatiepaard: “Ik realiseerde me dat ik helemaal niet in de dressuurring thuis hoor”

Zoektocht 

Na een ongeluk met haar vorige Fries bouwde Kirsten telkens zo veel angst op dat ze de ruin besloot te verkopen. “Ik wilde wel op zoek gaan naar een nieuw paard, maar een Fries zat er voor mij niet meer in, omdat ik het ras met het ongeluk associeerde. Tenminste, dat dacht ik”, steekt Kirsten van wal. 

Na meerdere paarden bezichtigd te hebben kwam ze echter toch tot de conclusie dat een Fries simpelweg het beste bij haar past. “Friezen zijn over het algemeen nuchter, maar rijtechnisch zit er wel wat uitdaging in. Dat spreekt mij heel erg aan. Toen ik Joy bij de handelaar zag, vond ik er in eerste instantie niks aan. Het was best een lelijkerd”, lacht ze. 

“Ik wist dat ik voor haar wilde gaan”

Toch viel de amazone uiteindelijk voor het karakter van de toen vierjarige merrie. “Na het losdraven in de bak wilde de eigenaar Joy weer pakken, maar daar had zij geen boodschap aan. Hoewel ik wat onzeker was, besloot ik toch een poging te wagen. Ik liep naar haar toe, ze keek mij aan en ze hinnikte. Toen wist ik dat ik voor haar wilde gaan.”

Geen stap verkeerd gezet

Kirsten besloot de merrie een aantal weken op proef te nemen, maar dat ging de eerste tijd nog niet zonder slag of stoot. “Joy was eigenlijk totaal niet wat ik zocht, dus toen ze de eerste weken ook nog eens heel vervelend bleek te zijn, sloeg bij mij de twijfel toe.”

“Mijn zus wist me te overtuigen de proefperiode gewoon af te wachten en haar nog iets meer tijd te geven om te wennen. Op een dag ben ik gewoon opgestapt en sindsdien is bij Joy de knop omgegaan. Ze heeft geen stap verkeerd gezet in de afgelopen zeven jaar.”

Foto: Noa Louana

Realisatie 

Met een zus die op Grand Prix niveau rijdt was het voor Kirsten niet anders dan vanzelfsprekend om ook de dressuursport in te gaan. “Toen Joy en ik eenmaal op M-niveau reden, begon ik mij af te vragen waarom wij eigenlijk op wedstrijd gingen. Het is voor mij altijd normaal geweest om te doen, maar toch realiseerde ik me toen ineens dat ik helemaal niet in de dressuurring thuis hoor. Ik rijd paard, omdat ik het bezig zijn met een paard leuk vind, niet zozeer de wedstrijdsport.”

Genieten 

Samen met haar buurvrouw besloot Kirsten haar merrie om te toveren tot een recreatiepaard. “Op onze eerste buitenrit was ik doodsbang. We moesten langs drukke wegen, over fietspaden stappen en twee viaducten oversteken, maar Joy keek nergens van op of om. Ze ging echt voor mij door het vuur die dag.”

“Buitenritten, daar kunnen we nu echt van genieten. Maar ook dressuur, springen of grondwerk is geen probleem voor Joy. Ik grap altijd dat ze in het verkeerde jasje zit, omdat ze zo veelzijdig is. Ik vind vooral het leerproces heel leuk, dus ik hoop in de toekomst nog wat verder te komen met vrijheidsdressuur. Verder wil ik gewoon lekker met haar buitenrijden. Ze is zo onwijs braaf dat ze mij heel veel vertrouwen geeft. Daar hoop ik nog lang van te kunnen genieten”, sluit ze af. 

Bron: Bit & Cap

Foto’s: Noa Louana