X-factor
Kun jij je momenten herinneren die echt een grote indruk op jou hebben gemaakt? Een beeld of gevoel dat spectaculair of hartverwarmend was? Een moment van 'dat wil ik ook' of 'wow!' dat nu nog steeds richting geeft aan wat je doet met je eigen paard? Ik deel graag een paar van die momenten met je.
Hartverwarmend
De beelden van Frédéric Pignon met zijn paarden en een gesprek dat ik een poos geleden met hem had over zijn visie op paarden en de paardenwereld raakten mij diep in mijn hart. De liefde en de harmonie die hij laat zien in shows en hoe hij over paarden spreekt, blijven mij altijd bij.
Poetry in motion
Misschien herinnert iemand zich de merrie Poëtin nog? Zij scoorde enorm in de Jonge Paarden-competities, werd voor een vermogen geveild maar heeft helaas niet oud mogen worden. Ik heb haar één keer tijdens een show mogen bewonderen. Ze leek de grond niet te raken. Poetry in motion!
One-ness
Ik zag een keer Jos Lansink barrage rijden. Het was een vertoon van kalmte, harmonie en ultieme samenwerking. Doodstille beenligging en geen moment van onbalans van Jos zelf. Draaien, keren, versnellen en verzamelen met een vrijwel losse teugel en het leek alsof zijn paard alles helemaal zelf deed.
Lichtheid en self-carriage
Kijken naar de Grand Prix tijdens Jumping Amsterdam jaren geleden: saai zou je zeggen. Maar ik zocht naar de details in elke combinatie. De lichtheid waarmee Reiner Klimke Biotop toen helemaal op eigen benen liet lopen, neusje eruit, heel licht teugelcontact, zonder weerstand … dat beeld staat in mijn geheugen gegrift!
Matador
Matador was hopeloos in de war en afgekeurd op foto's toen hij als zesjarige bij mij kwam. Hij ontpopte zich tot een stralende gitzwarte 'head-turner' die mij alle opleidingen doordroeg en vele prijzen won. Hij scoorde altijd dikke punten door zijn blijheid, kracht en supervaste takt. Hij maakte ons soms hopeloos, maar ook vaak hopeloos verliefd of aan het lachen. Een paard om nooit te vergeten!