De mooie wereld van Inès en Amélie
De eigenheid van je geest is opgebouwd uit alles waarmee je vijf zintuigen in contact komen. Je geest verzamelt. De meeste impressies die je opdoet zijn onbewust. Elk moment dat je wakker bent en elk moment dat je slaapt. Alles wat in contact komt met je vijf zintuigen wordt opgenomen. Elk geluid, elke aanraking, elke geur en elk zicht vult je geest. Sommige van die dingen kun je onttrekken en gebruiken. Het meeste niet, maar je functioneert. Het creëert een enorme impact op jou, in zoveel verschillende manieren.
Iedereen die je pad kruist zal iets in jouw hoofd achterlaten en doorgaan. Dat kan je niet stoppen. Het is niet omdat je zegt: ‘Dat vind ik een vreselijk irritante persoon’, dat je de input van die persoon in jou daarmee stopt. Het tegendeel is waar. Je gaat er zelfs meer van opnemen dan van iemand anders. Onze geest is dus eigenlijk de mesthoop van de wereld om ons heen. Je kan deze mesthoop gebruiken als grondstof om te groeien of je kan ervoor kiezen om op de mesthoop te leven en voor zolang je leeft af te zien. Dat is de keuze die je hebt.
Vorige week had ik een stagiaire bij me om paarden te gaan bekappen. Inès is een jonge vrouw. Zij is ook klant. Ze is vaak bezorgd over de kwaliteit van de hoeven van haar paarden. Dan stuurt ze me een WhatsApp met bijhorende vragen. Ik beantwoord deze geduldig. ‘Je moet je geen zorgen maken, een paardenhoef is geen barbiepop die er voortdurend mooi uitziet’. ‘Een hoef mag best wat vuil en gehavend zijn. Als je paard er fijn op loopt, is het goed.’ Daarom wil ze enkele dagen meelopen. Een geïnformeerde klant is een goede klant.
Ik waarschuwde haar. Een dag mee gaan bekappen is niet vrijblijvend. 'Het verandert je leven voorgoed, is life changing', zei ik. De meeste mensen geloven me niet als ik dat zeg. Voor de eerste klant had ik de dierenarts ingeschakeld. Leen en ik werken al zeventien jaar samen voor speciale gevallen, die ik niet alleen aankan. Wij zijn goed op elkaar ingespeeld. Leen is bazig en ik laat me niet rondbazen. Dat is een goede mix, vind ik. We hebben allebei een groot hart voor paarden. We lachen vaak als we samen werken.
Bij deze pony viel er niet veel te lachen. Dacota zag er niet uit. Vel over been, slechte tanden, maar vooral de hoeven opgekruld in combinatie met zeer erge rotstraal. Op een schaal van één tot tien voor algemene gezondheidstoestand: een magere nul. Leen en ik gaan over tot de taak: ‘Hoe gaan we dit aanpakken?’ Ik merkte dat Inès geëmotioneerd was. Ze nam de pony dicht bij haar en legde haar hoofd tegen het hare. Ze fluisterde iets in haar oren. Een belofte zo leek later.
Na die klus bleef er wel een wolk boven ons hangen. Zoals een slechte adem van iemand, maar je weet niet van wie. De klus klaren is één ding, maar de pony daar achterlaten is van een ander kaliber. De eigenaars zijn brave mensen en eerlijk gezegd, ik denk dat ze Dacota graag zien. Ze kunnen haar alleen niet de juiste zorg bieden. Mensen zien dat niet van zichzelf en als je hen ermee confronteert, ontkennen ze of ze maken beloften voor beterschap.
In de auto kwamen de tranen. Ze zei dat de pijn van Dacota zo hard bij haar binnenkwam, dat ze er iets mee wilde doen. Ze wilde deze kleine merrie adopteren. Ik moest haar ook beloven om haar niet meer mee te nemen naar zulke schrijnende gevallen.
Toen ik 's avonds thuiskwam heb ik de eigenaars van Dacota gecontacteerd. Ik heb hen laten weten, dat ik wilde dat ze afstand namen van hun pony. Dit kon zo niet langer doorgaan. Natuurlijk ging dat niet van een leien dakje. Er kwamen heel veel emoties bij kijken, maar daags nadien zijn we Dacota gaan opladen. Ik was erg assertief in mijn communicatie. De politie en de dienst Dierenwelzijn stonden achter mij. Dat hielp natuurlijk wel.
Dacota heet ondertussen Amélie. Ze is geborsteld en gevoed. De tanden zijn verzorgd. De hoeven worden opgevolgd. Ze heeft een gespikkelde vriend in haar weide: Armani. Het gaat gestaag beter met haar.
Wat je ontvangt in het leven is niet je eigen keuze, maar jij hebt de kracht om ermee te doen wat jij wil. Wil jij in de mesthoop blijven ploeteren of gebruik je de mest van het leven om te groeien?
Amélie is letterlijk van de mesthoop af dankzij Inès. Bedankt Inès, om de wereld mooier te maken. Het spijt me Amélie, dat het zo lang duurde om je leven te veranderen. Ik waarschuwde je… lifechanging. P