Eline Koppenol
Eline Koppenol (30) werd afgelopen december reservekampioen in haar kring Berkel IJssel in de klasse Z2-dresssuur. Opmerkelijk, want ze rijdt met haar Connemara-pony tussen de grote paarden. Met de cremello pony Lucy reed ze maar liefst 235,5 punten (68%) bij elkaar in de derde en laatste selectiewedstrijd in Gorssel, ruim voldoende voor de winst. Nog bijzonderder: ze reed met een gebroken hand!
Gefeliciteerd! Kwam het als een verrassing dat je zo hoog eindigde in Gorssel?
Eigenlijk niet, want Lucy is altijd wel behoorlijk steady en de afgelopen wedstrijden kregen we telkens goede punten en positief commentaar. Op dit niveau moet je ook de vliegende wissels beheersen en zelfs dat kan Lucy goed. Ze is gewoon een hele fijne pony.
En zo rijd je dan zelfs de chique en speciaal voor de dressuur gefokte en opgeleide paarden eraf! Merk je nooit iets van scheve gezichten of deelnemers die je zo’n succes misgunnen?
Nee hoor, ze vinden het leuk voor me. Al hoorde ik wel een aantal toeschouwers geschokt mompelen toen ik binnenreed … Ik had namelijk geen tijd gehad om Lucy te scheren, en bovendien zat ik toen met die pijn aan mijn hand. Lucy zag eruit als een ontplofte Furby met al haar winterhaar. Maar meestal word ik wel aangemoedigd en gaan we als ruiters heel normaal met elkaar om, het is een ons-kent-ons-sfeertje. En Lucy mag dan wel een maatje kleiner zijn, ze heeft een heel grote draf, lopen kan ze wel, ook passage en piaffe doet ze!”
Waarom ben je niet ‘gewoon’ een groot paard gaan rijden toen je 'over' mocht?
Als tiener kwam ik met Connemara’s in aanraking. Ik reed de hengst Ben Hur voor zijn fokker. Sindsdien ben ik verknocht een het ras. We hebben Ben Hur zelfs gekocht omdat het zo’n geweldige pony is, met vooral een fantastisch karakter. Connemara’s zijn grote pony’s, meestal vallen ze in de categorie E-pony, en ze zijn stevig gebouwd waardoor het geen raar gezicht is als je er als volwassene op rijdt. Voor veel mensen is het logisch dat er een paard komt als ze achttien zijn geworden, maar voor mij was het niet meer dan normaal dat ik mijn pony’s aanhield. Met Ben Hur ben ik ook gaan fokken; Lucy is een dochter van hem van nu tien jaar oud.
Hoe kwam je trouwens aan je blessure aan je hand?
Mijn jonge hengst was een beetje te fris en deed een rondje rodeo. Ik viel er niet af, maar kwam wel hard met m’n hand op de boom van het zadel terecht. Het leverde me een weekje gips op, dat er de donderdag voor de tweede wedstrijd, in Vorden, af mocht. De voorbereidingen waren dus niet optimaal – een ongeschoren pony en trainen met één hand – maar met Lucy durf ik het wel aan om op wedstrijd te gaan.
Maar goed dat je toch gegaan bent! Wie niet waagt ...
Ja! Maar ik wilde gewoon per se die selectiewedstrijden rijden, omdat ik de eerste goed gereden had. Het voornaamste doel, ons plaatsen voor de regiokampioenschappen, is bereikt. Mijn hand kan nu even genezen en dan gaan we ervoor! P